Over iemand ‘die verder dacht’: Iring Fetscher
Bij de dood van een publiek intellectueel
Een groot Marx-kenner heeft het ondermaanse verlaten. Professor Iring Fetscher sloot zich niet op in een ivoren toren, maar hanteerde de pen als maatschappelijk wapen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementTot kort voor zijn dood was de 92-jarige denker actief, wist zijn dochter Caroline Fetscher, journaliste bij de Tagesspiegel te vertellen. Denken, schrijven, discuteren: dat was het leven van de Duitse politicoloog Iring Fetscher, dat tekende deze ‘Weiterdenker’ ten voeten uit, zoals Herfried Münkler hem noemde. Samen met deze laatste, ook bij ons niet helemaal onbekende politicoloog, had Fetscher een vijfdelig Pipers Handbuch der politischen Ideen uitgegeven. Politieke theorie en ideeëngeschiedenis waren de vakken die hij als professor aan de universiteit van Frankfurt am Main van 1963 tot 1987 had gedoceerd.
Kwalijk geurtje
Fetscher hield zich voornamelijk bezig met de verschillende stromingen binnen het marxisme, leverde slag met de marxistische orthodoxie van de Sovjet-Unie en zorgde ervoor dat het Duitse Marx-onderzoek internationale erkenning verkreeg. Ten tijde van de Koude Oorlog was het in de ‘oude’ Bondsrepubliek Duitsland niet vanzelfsprekend om Karl Marx te bestuderen. Er hing een kwalijk geurtje aan de filosoof uit Trier wiens ideeën bij de vijand aan de overkant, de DDR (de communistische Oost-Duitse staat), tot een soort religie waren verheven. Fetscher wist echter Marx ‘uit de ketens van het marxisme te bevrijden’ (Münkler). Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat hij in 2002 pleitte voor een normale omgang met de Partei des Demokratischen Sozialismus (PDS), die als opvolger van de SED, de ‘leidende partij’ van de DDR, slecht aangeschreven stond in het verenigde Duitsland. Uit de PDS is in 2007 Die Linke voortgekomen die ook zetelt in de Bondsdag, het federale parlement.
Dialoog
Het verzameld werk van Fetscher laat zich lezen als een ‘kritische commentaar’ op de geschiedenis van de Bondsrepubliek. Fetscher schreef en discuteerde over het extremisme van rechts en dat van links, dacht na over de verzoenbaarheid van ecologie en economie, en droomde van een dialoog tussen christenen en marxisten. Als katholiek koesterde hij hoge verwachtingen over de huidige paus Franciscus. Behalve commentator en ‘disputant’ was hij ook adviseur van de sociaaldemocratische bondskanseliers Willy Brandt en Helmut Schmidt. Bij een groter publiek werd hij bekend met het boek Wer hat Dornröschen wachgeküsst? (1973), waarin hij een ironische marxistische kijk op de sprookjes van de gebroeders Grimm etaleerde.
Mallemolen
Op 4 maart 1922 geboren in Marbach am Neckar, het dorp van de grote dichter Friedrich Schiller, ging Fetscher als jonge man ook door de mallemolen van het Derde Rijk. Zo bekende hij dat hij zich als jonge officier had laten meesleuren door de rede waarin Joseph Goebbels, de nationaalsocialistische minister van Propaganda, op 18 februari 1943 in het Sportpalast in Berlijn opriep tot de ’totaler Krieg’ (totale oorlog). Over de eigen omgang met dat verleden publiceerde hij in 1995 het boek Neugier und Furcht. Versuch, mein Leben zu verstehen (‘Nieuwsgierigheid en vrees. Poging mijn leven te verstaan’). Fetscher overleed op zaterdag 19 juli 2014.
Dirk Rochtus (1961) is hoofddocent internationale politiek en Duitse geschiedenis aan de KU Leuven/Campus Antwerpen. Hij is voorzitter van het Archief en Documentatiecentrum voor het Vlaams-nationalisme (ADVN). Zijn onderzoek gaat vooral over Duitsland, Turkije, en vraagstukken van nationalisme.
Een volledige ambtstermijn zat er niet in voor de SPD’ers Brandt, Schmidt, Schröder en nu Scholz.
Jack London was een veelschrijver én avonturier. Zijn omzwervingen overtuigden hem van de noodzaak van een socialistische samenleving, een idee dat hij verwerkte in zijn boeken.