Op 7 oktober 2023 vielen Hamas-strijders Israëlische nederzettingen en een festival binnen. Vlakbij de zwaar versterkte grens tussen Israël en Gaza. De verhalen over die brutale en gruwelijke overval, doen je rillen. Als reactie viel Israël Gaza binnen met de bedoeling Hamas en hun infrastructuur van tunnels te vernielen.

‘Niemand wil oorlog’

Het gevolg was een vreselijk conflict met veel doden, gewonden en enorme vernielingen. Ook dat doet rillen. Al is dat pijnlijk genoeg ook wat Hamas had ingecalculeerd. Yahya Sinwar, de militaire leider van Hamas verzette zich tegen een staakt het vuren. Sinwar zou burgerdoden hebben omschreven als ‘noodzakelijke offers’ en verwees daarbij naar onafhankelijkheidsconflicten in landen als Algerije. ‘Niemand wil oorlog’, zeggen ze dan… Dat blijkt niet altijd te kloppen.

Zowel Hamas als Hezbollah investeerden in aanvallen op Israël. Niet enkel vuurden ze geregeld raketten af op Israël. Ze bouwden ook tunnels. Die waren niet puur verdedigend, ze moesten een uitvalsbasis zijn voor aanvallen. Zo een aanval hebben we op 7 oktober vorig jaar gezien.

Deze week was er ook opmerkelijk nieuws dat toch een ander perspectief zet op het wereldbeeld van Hamas. In Gaza is een jezidische vrouw bevrijd die 10 jaar geleden als 11-jarige door IS als slavin in Syrië verkocht werd. Je mag er niet aan denken wat die allemaal heeft doorstaan. Hoe kwam ze daar? Is slavernij toegestaan in Gaza? Is of was ze de enige? Betogen westerlingen echt ter verdediging van dit soort maatschappij? Daarnaast moet u maar eens denken in welke omstandigheden de nog levende Israëlische gijzelaars zitten. Een jaar geleden ontvoerd. Waar zijn die?

‘Elk het zijne’

Maar hoe eindig je die oorlog? De realiteit is complexer dan de goeden tegen de slechten. Vives publiceerde vorige week een briefing: To each his own. ‘Elk het zijne’, zeggen wij, maar aan onze universiteiten kennen ze alleen nog Engels. Professor Eric Faucompret legt in die briefing uit waarom hij denkt dat het Israëlisch-Palestijnse conflict onoplosbaar is.

Samengevat: ‘Ze verdedigen hun standpunten emotioneel en zonder begrip voor de visie van de ander. Palestijnen zien Israël als een koloniale en imperialistische entiteit die verantwoordelijk is voor het vluchtelingenprobleem. Israëliërs beschouwen hun land als een toevluchtsoord voor slachtoffers van racisme en antisemitisme. Volgens hen wordt de Palestijnse kwestie gebruikt om wereldwijde sympathie te verkrijgen. Soms wordt het idee van een Palestijnse ministaat op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza voorgesteld als een compromis. Maar Israëliërs geloven dat Palestijnen deze staat zullen benutten voor aanvallen tegen Israël. Volgens de Palestijnen verhinderen Israëlische nederzettingen de vorming van zo’n staat.’

Wat met Iran?

Faucomprets briefing is bij het evenwichtigste dat over dit conflict is verschenen. Al ontbreekt er één partij: Iran. De motor van dit conflict is Iran. Wie bewapent Hamas, Hezbollah, de Houthi’s, Islamitische Jihad, Badr in Irak, sjiitische milities in Syrië en zovele anderen? Iran. De steun aan deze groepen is een integraal onderdeel van hun buitenlands beleid en de militaire strategie. Die is gericht op het verspreiden van de islamitische revolutie en de vernietiging van Israël.

De oorlog van Israël tegen Gaza en Hezbollah is dus een oorlog van Israël tegen Iran, uitgevochten door de proxy’s van Iran, op de kap van de inwoners van Israël, Libanon en Gaza (en Jemen en Irak en Syrië). Betogingen tegen de rol van Iran in het geweld in het Midden-Oosten, heb ik hier nog niet gezien. Noch straffe taal van politici tegen het aanwakkeren van oorlog en conflict door Iran in de regio.

Het is makkelijker om met simplistische schema’s en op emoties te blijven spelen dan de complexe realiteit te benoemen. Helaas.

Eric Faucompret

Iran draagt meer schuld dan Israël

Tijd voor Vlaamse onafhankelijkheid?

Toekomst Vlaanderen: meer dan juridisch steekspel