Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Hoe gezond is deze situatie dan?
(Aan ‘factchecker’ Stefanie Van den Broeck, die in Knack VB-parlementslid Sam Van Rooy terechtwijst: niet 80% van de leerkrachten stemt centrum tot extreemlinks – dat is ‘slechts’ 65%, áls je Open Vld als ‘rechts’ zou rekenen. Ook zou 27% van de leerkrachten voor Groen stemmen. Voila, VB-stelling ‘ontkracht’, job gedaan. Terwijl de politieke verhoudingen binnen het leerkrachtenkorps hoe dan ook vrij haaks staan op de situatie in de rest van Vlaanderen. Is die vaststelling niet meer waard dan enkel zo’n pesterig stukje?)

Wat voor ‘jongeren’ terroriseren Deurne?
(Aan Gazet van Antwerpen, dat een volledige bladzijde wijdt aan de problemen in Deurne: tientallen jongeren bedreigen de buurtbewoners, gooien bakstenen naar cafés, bekogelen ook de politie, blokkeren het verkeer, persen kinderen af, terroriseren wandelaars met brommertjes en dealen drugs. Ze worden enkel omschreven als ‘jongeren’, ‘vaak niet ouder dan 13 jaar’. De rest moet de lezer maar zelf invullen.)

Welke uitsluitingseffecten ziet u hier handig over het hoofd?
(Aan professor interculturele pedagogiek Ilse Derluyn, die waarschuwt voor ‘uitsluitingseffecten’ als scholen de hoofddoek toelaten: ‘Bijvoorbeeld omdat de drager van de hoofddoek gestigmatiseerd wordt, en dan zal die zich ook niet thuis voelen. Die stigmatisering duidt dan vooral op een groter probleem van discriminatie in onze samenleving’. Als u zich nog afvroeg waar ‘interculturele pedagogiek’ voor dient, dan weet u het nu. Om de pesterijen tegen moslimameisjes zonder hoofddoek te verzwijgen, bijvoorbeeld.)

Wie houdt de carrières van allochtone vrouwen tegen?
(Aan Ketnet-presentatrice Sarah Mouhamou, die veel commentaar krijgt uit de Marokkaanse gemeenschap: ‘Ze vragen: Ben jij wel Marokkaans? Jij hebt tattoos. Of ik krijg opmerkingen over het feit dat mijn ex een Belg is’. Links wekt graag de indruk dat racisme en discriminatie in de weg staan van allochtonen die carrière willen maken, maar is het niet veel vaker de eigen gemeenschap die onderdrukt – of minstens ontmoedigt?)

Wat als rechtse jongeren de regenboogvlag hadden verwijderd?
(Aan moraalfilosoof Patrick Loobuyck, die begrip toont voor (moslim)jongeren die de regenboogvlag – ‘ook een symbool van een libertijnse levensstijl’ – weghalen op hun school: ‘Leerkrachten zouden neutraler mogen zijn en hun progressieve opvattingen meer achterwege laten’. Normaal gezien is de regenboog-agenda heilig, maar dit keer was er in de media opvallend veel begrip voor jongeren die met geweld het holebi-signaal neerhalen. Stel je even voor dat een Schild & Vrienden-achtige club een klein gebrek aan respect voor de Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie, Transfobie en Interseksefobie had getoond?)

Hoeveel academici vinden moslimscholen ‘broodnodig’?
(Aan Het Belang van Limburg, dat kopt: ‘Volgens academici is islamitische school broodnodig’. Nu ja, de journalist heeft één zo’n academicus gevonden: pedagoog Orhan Agirdag. De academische wereld serveert veel eenheidsworst – zéker als het over ‘diversiteit’ gaat – maar zelfs dan nog is Agirdag toch wat extra activistisch.)

Wat zijn de échte problemen van een grote stad?
(Aan Lieven Sioen, die in het editoriaal van De Standaard schrijft: ‘Je zou hopen dat de redding van Toneelhuis de hoogste prioriteit geniet in het Antwerpse stadhuis’. Dit is een mooie illustratie van de journalistieke bubbel, waarin het eigen geliefkoosde experimentele theater een zaak van de eerste orde is: voer voor een editoriaal, absolute prioriteit voor Bart De Wever! Journalisten wanen zich wereldburgers, maar raak vooral niet aan hun kleine wereldje.)

Met welke winden waaien jullie allemaal mee?
(Aan directeur-generaal Lieven Boeve, nu Aardrijkskunde in het Katholiek Onderwijs vervelt tot ‘klimaatvak’. De penhouder van het nieuwe leerplan werd naar eigen zeggen geïnspireerd door de klimaatmarsen. Dat belooft. Ooit leek het Katholiek Onderwijs een baken van kwaliteit en rustige vastheid. Vandaag surft het mee op allerhande golven. Kan het dan verbazen dat het niveau keldert?)

Wat met mensen die zich uitgesproken man of vrouw voelen?
(Aan het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen, dat de geslachtsaanduiding op de identiteitskaart wil schrappen omdat het ‘confronterend’ zou zijn voor mensen die zich noch man noch vrouw voelen. Men staat er niet bij stil dat er ook veel mensen zijn voor wie ‘man’ of ‘vrouw’ een heel belangrijk element van de identiteit is. En dat die mensen ietsje talrijker zijn dan de ‘non-binairen’.)

Is dit een theaterrecensie of een opiniestuk?
(Aan recensente Charlotte De Somviele, die een stuk van Luanda Casella bespreekt. Het gaat over ‘ons gebrek aan daadkracht in het licht van de klimaatcrisis’: de theatermaakster zoekt ‘een uitweg uit de klimaatdepressie’. Uiteraard is De Somviele helemaal weg van het werk van Casella – ‘Als er zoiets bestaat als een intellectueel orgasme, dan krijg je het hier’ – maar het valt in recensies van activistisch theater vooral op hoe theatermaker en theaterrecensent politiek altijd krek dezelfde inzichten delen. Wie schrijft daar eens een thesis over?)

Wie heeft u zo bang gemaakt?
(Aan StuBru-stem Eva De Roo, die ‘alleen maar triest en angstig‘ wordt door de klimaatkwestie: ‘Ik hoop alleen dat mijn kinderen nog gaan kunnen ademen. En ook niet de hele tijd voor hun leven zullen moeten rennen’. Het fatalisme is in bepaalde middens heel erg mainstream. En die mensen presenteren dus dagelijks op de openbare omroep.)

Hoe ga je dan ooit de loonkloof overbruggen?
(Aan docent Babs Beyer, die vrouwen extra verlofdagen wil geven tijdens de menstruatie: ‘Het zou helpen als je tijdens die moeilijkste dagen thuis kunt blijven zonder te hoeven liegen dat je buikgriep hebt’. Misschien moet de arbeidsmarkt inderdaad meer rekening houden met de biologische verschillen tussen mannen en vrouwen. Maar aanvaarden feministen dan ook alle (financiële) consequenties?)

Wat hebt u tegen donkere schroeven?
(Aan Pascal Smet (Vooruit), die ooit gevraagd zou hebben om de kleur van de schroeven in de Hallepoorttunnel te vervangen: ‘Van dat soort bemoeienissen word je toch moedeloos?’. Het is een getuigenis van een anonieme ambtenaar, maar geef toe: u gelooft deze waanzin ook meteen van Pascal Smet.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Eva De Roo

Vergeten vragen van de voorbije week (180)

De chamberlainisering van de samenleving

De VRT is bang van de waarheid