In België is satire simpelweg het beschrijven van de werkelijkheid. Dankzij de Vivaldi-regering en de gecontesteerde/dwaze coronamaatregelen – herinner u de drones die minister Verlinden wou inzetten tijdens vorige kerstperiode – zijn het gouden tijden voor saters en satirici.

Jasmijn Walldorf hekelt op Doorbraak elke zondag de bananenrepubliek België: politici en vooral regeringsleden doen hun best en vormen gewild of ongewild een voortdurende bron van vermaak. Haar columns worden nu gebundeld in wat men een jaarboek kan noemen: het verzameld werk van Jasmijn Walldorf. Een puntig overzicht van het afgelopen jaar: Het jaar van de banaan 2021 – een boekje voor het nageslacht, pro memorie.

Traagheid is de grootste zonde

Egbert Lachaert tweet op 8 november 2021: ‘nieuwe kerntechnologie, die in de toekomst energie kan leveren zonder CO2 uitstoot. We moeten daar durven op inzetten. De federale regering moet ook verder investeren in onderzoek SCK. Waarom sluiten ze dan kerncentrales?’

Begin dit jaar schreef Walldorf: De liberalen moeten zowat de langzaamste denkers van deze eeuw zijn. Ze gaan op de bodem van de zee de koers van de Titanic wijzigen of gaan na de geboorte van het kind de morning-after pil nemen.

Visionair

Wie niets leert uit het verleden is gedwongen haar voortdurend te herhalen. Dat leer je alvast uit de columns van Walldorf. De opeenstapeling van – eufemistisch – vreemde beslissingen, is een triest verschijnsel in deze Vivaldi-regering, een waar rariteitenkabinet.

In Terzake tv 8 november 2021: ‘Wie AstraZeneca- of Janssenvaccin kreeg, krijgt mogelijk voorrang bij boosterprik.’ Epidemioloog Pierre Van Damme geeft aan dat boosterprikken alleen met Moderna en Pfizer gegeven worden.’

Begin van dit jaar schreef Walldorf: ‘Straks komt Marc van Ranst, net als bij de mondmaskers, ons in een video op YouTube uitleggen hoe we thuis zelf een vaccin moeten maken. Zo hebben ze de brandhaardtekorten en de blunderbestellingen van mondmaskers opgelost.’

Ja.. alles komt terug. Het waarheidsgehalte van Walldorf blijkt universeel en bij momenten zelfs visionair.
‘Deze coronacrisis is een commedia delle Belgica’, schrijft Walldorf, ‘waar ministers in het wild improviseren op aansturen van wetenschappers die in het donker het licht uitdoen.’

Dictatuur

‘België is sluiks en slinks een dictatuur geworden. We kijken willoos toe hoe de Verelendung van onze vrijheid geïnstigeerd wordt door kattebelletjes van een tuttebelletje. Het ministerieel besluit, ooit in het leven geroepen om chirurgische niemendalletjes toe te voegen aan een wet of een detaillistisch praktisch bijsturingkje door te voeren, is nu de guillotine van onze vrijheid en de sleutel tot de dictatuur.

De grondwet is geen vodje papier geworden, maar een collage van knip-en-plakwerk die basisrechten amputeert en ons hinkend de hoek in dramt. De zeven dwergen van Vivaldi draaien aan de schroef van de pers. Gestaag komen de muren op ons af tot de bubbel barst en we met een schreeuw van Munch wegkwijnen in een één-vierkante- meter-samenleving. In een dictatuur moet je isoleren, controleren en indoctrineren.’

Walldorf schreef bovenstaande paragraaf eind januari. Nu, tien maanden later wordt de pandemiewet gebruikt om een ‘noodtoestand’ uit te roepen. Het parlement laat zich welgevallig buitenspel zetten. Alsof het er allemaal niet toe doet.
Want, aldus Walldorf, kan er in onze westerse democratie wel een wettelijk basis bestaan voor een dictatuur? Moeten we wel een wet hebben die dit kan installeren?

Dit was 2021

2021 is het jaar dat Vivaldi de macht greep: een samenraapsel van zeven partijen en vier ideologieën. ‘De zeven kabouters’, schrijft Walldorf, ‘hebben hun linksgroene, anti-Vlaamse uitzuignota klaar. De democratie wordt gemuilkorfd en verkracht, terwijl de politieke adel goedkeurend toekijkt.’ Het klinkt als de samenvatting van dit jaar.

Schrijnende vaststellingen

Walldorfs columns zijn niet alleen hilarisch, geschreven in een bombastische, perfect passende gezwollen retoriek, ze zijn uiteindelijk ook wel schrijnend, want dit land is op zich pathetisch en kaduuk.

Zo geeft de auteur het voorbeeld van ‘Groen hobbit’ Vera Dua en ‘grijze muis’ Ludo Sannen die begin deze eeuw al subsidies gaven aan het vervuilende 3M, net zoals groene Tinne Van der Straeten nu royaal subsidies aan vervuilende gascentrales uitdeelt. Consequentie, het zit in die partij.

Van de aanbevelingen van de commissie over de aanslagen in Brussel, werd bijvoorbeeld nog geen letter uitgevoerd, schrijft Walldorf. Zo zullen ook nu in het 3M dossier wat kafkaiaanse suggesties volgen, ‘neergeschreven in een politiek jargon van oneindige interpretatieruimte. Aanbevelingen die vervolgens verzuipen in de kerkers van de politiek vergetelheid.’
Want dat lijkt België wel ten gronde. Alexander Decroo bijvoorbeeld die de pensioenplannen van Lalieux torpedeerde, want ‘pensioenen dat is een probleem voor later’, liet hij zich ironisch ontvallen. Een probleem voor later!
‘Bij het nuttigen van een vitello tonnato op wijze van de Italiaanse pornoster Eveline Dellai, staakten partijleiders hun profileringsorgie. En dooft langzaam het orgasme van mediagekletter’, voegde Walldorf eraan toe.

En zo zijn we terug bij het begin. Surrealisme is hier werkelijkheid.

Het jaar van de banaan 2021 – of de cadeaubox Het jaar van de banaan 2020/2021 zijn verkrijgbaar in onze webwinkel met gratis verzending.

Verlinden

Maddens en Bauwens: ‘De Vlaamse regering klimt uit het dal’

De bananenrepubliek wordt werkelijkheid