Petra De Sutter ambassadeur gelijke kansen voor Afghanistan?
België Bananenrepubliek
foto ©
Terwijl de soepjurken in Afghanistan veroordeeld worden door deugkampioenen, kijken ze weg bij de zelfde vrouwonvriendelijkheid in eigen land.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOnze pornopremier Alexander De Croo haalt de voorpagina’s van de Italiaanse kranten met zijn sexting naar een Italiaanse pornoster. Hier in Vlaanderen worden tekstueel vreemdgaan, liegen in het parlement en dubieuze skitrips in coronatijden bedekt met de onzichtbaarheidsmantel van een bevriend mediamagnaat. Is dit de nieuwe politieke cultuur waar architecten Lachaert, Calvo en Coens het copyright van opeisen? Is de entente tussen pornopremier Alexander De Croo en mediamagnaat Christian Van Thillo de start van een mediacratie volgens de receptuur van Rupert Murdoch? Arm België. Kampioen in normvervaging. Expert in het leegmaken van het luchtledige om een zwart gat te vullen.
Afgaan in Afghanistan
Een soepjurkenbrigade van misogynistische islamzeloten op kamelen, mobylettes en aftandse bestelwagens, platwalsten een door westerse troepen getraind Afghaans leger waar ook België 61 miljoen euro inpompte. Via het Afghan National Army Trust Fund werd door westerse sinterklaaspolitici 3,4 miljard dollar besteed aan een Afghaans leger dat sneller wegloopt dan kamelen voor een zandstorm.
Nu, ik betwijfel of een opleiding door het Belgisch leger enig effectiviteit oplevert. De evacuatie van Belgen uit Afghanistan is een nieuwe kolossale flop van de Vivaldioten. En deze keer kan Lachaert het niet steken op de regionalisering van bevoegdheden. De operatie ‘Red Kite’ van Ludivine Dedonder is eerder een rode opvlieger met dikke zweetdruppels van schaamte. De Playmobil soldaatjes van Dedonder slaagden erin om met twee vluchten van een C-130 nauwelijks zestien Belgen op te laden. Een voetbalploeg laat ons zeggen. Ik hoor het Wouter De Vriendt nog stoer proclameren in Ter Zake: ‘We zijn zeer ambitieus’. Ok Wouter, maar uw Vivaldioten zijn eerder debiel dan habiel.
Intussen nemen Groen en Ecolo een bocht van 180 graden. Ze staan nu plots wel achter opvang in eigen regio, enkel gaan ze het geld daarvoor nodig niet geven aan een regering maar aan de UNHR (United Nations High Commissioner for Refugees). Deze geeft het geld vervolgens grotendeels aan de regering van het land waar de opvang geregeld wordt. Hetzelfde verschil van gelijken. Een deur van schone schijn wanneer je plots beseft dat je ongelijk hebt. Nietwaar Wouter De Vriendt.
De glazen vloer van Afghaanse vrouwen.
Het systemisch ostraceren van vrouwen binnen de Islam is een gegeven dat door niemand wordt ontkend, behalve dan door sharia-dwepers. In Afghanistan heb je geen glazen plafond voor vrouwen, maar een glazen vloer waarop mannen vreugdedansjes doen. In België staat intussen een woke-leger van Twitterhelden klaar om met hun klavier de rechten van de vrouwen te verdedigen en de onmenselijke shariadictatuur in Afghanistan te veroordelen. En de Taliban keken even minachtend opzij.
Intussen dwepen de wokies hier met de moslimbroeders en vergoelijken ze vrouwonvriendelijk gedrag in Anderlecht, Borgerhout, Molenbeek en andere no-go-zones. Gelukkig moeten de Vivaldioten Ihsane Haouach niet naar Afghanistan sturen om de gelijkheid van mannen en vrouwen aan de misogyne shariazeloten van de taliban uit te leggen. Ik stel voor dat ze Petra De Sutter sturen om uit te leggen dat de islamitische wet ondergeschikt is aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Ze kan altijd het ijs breken door wat modetips te geven over de jurken van de Talibanstrijders.
Pascal De Smet besmet met woke-virus
Minister De Smet is besmet met de inclusieve variant van het woke-virus dat ontsnapt is uit het labo van groen-linkse dwaalgedachten. De Open Monumentendagen of Journée du Patrimoine in Brussel worden inclusief herdoopt tot ‘Heritage Days’. Het woord patrimonium, wat erfgoed van de vader betekent, is volgens rode Pascal seksistisch en niet genderneutraal. Heil aan de paternoster van woke-keizer-koster De Smet. Zijn poco-gezeik over het woord ‘patrimonium’ doet ons vermoeden dat ‘Manneke Pis’ straks vervangen wordt door ‘X Zeikerd’: een niet-binair fonteinbeeld met een straal wokevitriool uit mond en ogen.
Belachelijk wordt het helemaal wanneer exact een week later Brussel de Matrimoniumdagen of Journée du Matrimoine organiseert. Matrimonium betekent nochtans: erfgoed van de moeder. Maar volgens de wokies is dat dan weer niet seksistisch en is het feit dat het niet genderneutraal hier geen probleem. Ik streef naar een gelijke en evenwaardige behandeling van vrouwen. Maar een stiefmoederlijke privilege van bevoorrechte behandeling, zoals hier het geval is, is evenzeer een belediging voor de vrouw. Het recht ontnomen worden om zijn rechten op een rechtvaardige, niet bevoordeelde manier af te dwingen is evenzeer seksistisch en beledigend paternalistisch.
Dit was niet op de afbraak:
- In De Panne is burgemeester Degrieck zijn job kwijt, maar geen probleem Plopsaland zit met een personeelsprobleem en ze betalen een luxueuze wedde van 6 euro/uur. Plopper de plopper de plop.
- De supporters van KV Kortrijk moeten hun slogans opkuisen en mogen Walen niet langer vereenzelvigen met uitwerpselen. De poco-slogans luiden nu: ‘les Wallons c’est du Coca ‘ of ‘les Wallons c’est du Cava’.
- De Brusselaars moeten op café en op restaurant in Vlaanderen. Een trouwfeest in Anderlecht kan niet, 100 meter verderop in Dilbeek is het geen probleem. Corona zonder grenzen.
- Nadat gazetten volgeschreven werden over de schadelijkheid van PFOS mag 3M van de provinciegouverneur Cathy Berx gewoon verder vergif lozen in de Schelde. Intussen wordt de frituur om de hoek door Volksgezondheid gesloten omdat zijn frigo 1 graad te laag staat.
Categorieën |
---|
België is een bananenrepubliek die mij steeds vaker ergert en boos maakt. Lang was ik een stilzwijgend politiek observator, maar nu grijp ik naar de pen. Vrijgevochten schrijfster van opiniestukken met scherpe satirische inslag.
De realiteit van succes verdraagt geen pamperbeleid. Genieën zijn vaak niet de meest aangename mensen.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.