Poetin boegbeeld van conservatief rechts?

De figuur van de Russische president Vladimir Poetin blijft een aantrekkingskracht hebben op wie verlangt naar een sterke leider. Zeker als ze zijn kritiek op de zwakke progressieve Europese elite delen. Het is een open valkuil waar enkele politici met enthousiasme in springen. Keer op keer.

Antiamerikanisme

De afbeelding van het resultaat van de stemming in het Vlaams Parlement over de Resolutie die de inval van Rusland in Oekraïne veroordeelt, gaat vrolijk rond op sociale media. Alle zetels in het Vlaams Parlement kleuren groen, behalve drie onthoudingen van de PVDA. Die partij kan zich blijkbaar niet losmaken van oude ideeën of bondgenootschappen. De anti-Navogevoelens en het antiamerikanisme zitten blijkbaar nog vast in de partij geworteld. Het vertroebelt nog altijd hun blik op de realiteit.

Een beetje dom om je zo te laten kennen. Poetin is geen communist, maar een pure kapitalist die met zijn oligarchen zich heeft verrijkt. Daarnaast is zo’n resolutie mooi voor de sociale media, maar politiek steriel. Politici spreken zich graag uit over zaken waar ze geen verantwoordelijkheden, noch verplichtingen tegenover hebben. De kans om de wereld te redden met grote woorden, mag je nooit laten liggen.

Ook rechts

Die eigenaardigheid van de PVDA kan niet verbergen dat er ook op rechts een bepaalde sympathie bestaat voor de Russische heerser. Hij wordt gezien als ‘de mannelijke’ politicus. In bloot bovenlijf te paard, tegenstanders vloerend op de tatami. Scherp in contrast met de ‘verwijfde’ progressieve Europese heersers. Gooi daar nog wat gedeeld afgrijzen van migratie, islam, woke, gender en lgtbq+ bij en Poetin wordt al snel het te volgen voorbeeld.

Vlaams Belang was duidelijk in haar communicatie, ze veroordelen de inval in Oekraïne. Dat doet PVDA ook. Het VB steunde ook de resolutie in het Vlaams Parlement. Al wijzen anderen erop dat de drie VB Europarlementsleden zich onthielden bij de stemming over een Europees steunpakket aan Oekraïne van 1,2 miljard euro. PVDA-Europarlementslid Marc Botenga stemde tegen. In De Kamer werd een verbaal robbertje uitgevochten om het VB en PVDA/PTB in de Oekraïneklappen te laten delen.

Europa en Rusland, één front!

Individuele rechtse politici zijn soms heel uitgesproken. Filip Dewinter is op zijn Twitteraccount heel duidelijk over zijn bewondering voor Poetin.

Gedeelde visie

Je kan dan de visie van Poetin op de zwakke, progressieve Europese elite en hun beleid delen, dat maakt hem niet automatisch een bondgenoot. Een vijand van een vijand is niet noodzakelijk een vriend.

Het idee achter die loyauteit is simpel. Poetin wordt door hen gezien als één van hen. Iemand die de Westerse waarden verdedigt tegen de islam, tegen de afbraak van de Westerse waarden. Die de migratie stopt en niet meegaat in de progressieve modes van de dag. De man die het christelijke blanke Europa zal redden. Een bondgenoot. En die mag zich wel wat permitteren. Blijkbaar.

Baudet en Dewinter vertegenwoordigen een bestaande groep in rechts Europa. De dreiging van de islamisering en de ontvolking verantwoorden in hun ogen een bondgenootschap met Rusland en Poetin. Van daar is meer heil te verwachten dan van de VS. Het is een anti-NAVO-rechts. Want Navo, dat is de VS, dat is woke en democraten, cultureel verval en die duwen Europa weg van hun eigenheid. Tenzij Trump aan de macht is. Dan zijn ze opnieuw bondgenoot.

Moedertje Rusland

Gek genoeg zou het wel eens kunnen dat religie in de top van de VS-politiek een grotere rol speelt dan in Rusland. De vraag is of Rusland wel zo’n conservatief walhalla is? Is het niet eerder een land met een doorgeslagen kapitalisme, met een corrupte elite die globalistisch werken en leven en die geen bal geven om traditionele waarden of religie? Maar ze weten hun verhaal wel te verkopen.

Heeft de mensheid levenslang af te rekenen met een totalitaire verleiding? Is die nu groter, met generaties die nooit een oorlog hebben meegemaakt? Vrede en democratie zijn nooit verworvenheden. Elke generatie moet ze opnieuw veroveren op de totalitaire verleiding. Hoe meer de oorlog uit het geheugen van de samenleving verdwijnt, hoe moeilijker dat wordt. Want vrede en democratie lijken voor ons een definitieve verworvenheid.

Rechts moet kiezen

Rechts moet kiezen. Je kan niet betogen voor vrije meningsuiting, tegen vrijheidsberovende maatregelen als het CST én Poetin steunen. Dat is onverenigbaar. In Rusland word je niet veroordeeld voor een ‘fout’ spandoek en in beroep vrijgesproken. Je verdwijnt een tijdje, of voor altijd. Poetin is niet de redder van Europa. Het is een ouderwetse autocraat, die schijnprocessen opzet tegen politieke tegenstanders. Die tegenstanders achtervolgt tot in het buitenland om ze te vermoorden.

Poetin is de ouderwetse autocraat die droomt van het ‘herstel van de glorie van Rusland’. Daarmee bedoelt hij dat het land opnieuw de grootst mogelijke omvang moet hebben die het ooit in de geschiedenis had. Een retoriek die dit continent al meerdere keren in vuur en vlam zette. Die ons al tot over de rand van de afgrond bracht.

De groteske woorden over genocide en naziregering zouden bij iemand die ze op een rij heeft genoeg moeten zeggen. Het impliciet dreigen met kernwapens zou dan het allerlaatste argument kunnen zijn. Met Poetin als vriend, als boegbeeld, zwijg je beter over het verdedigen van Europese waarden. Of vraag eens hoe ze in Oekraïne denken over Poetin als beschermer van de Europese waarden. Of in Georgië, Wit-Rusland of Kazachstan… of in Rusland zelf.