Politiek correct woordenboekje

In ons land wordt heel wat politiek jargon gebruikt. Om de Doorbraaklezer te helpen bij het interpreteren van de teksten verklaren we hieronder een aantal veel gebruikte termen uit de weldenkende pers.

Confederalisme

Een vanzelfsprekend concept, net als porno: iedereen weet onmiddellijk wat ermee bedoeld wordt. Het begrip blijft echter mistig voor burgers die logisch denken minder belangrijk vinden. Herhaalde artikels leren dat journalisten, vakbondsmensen en beleidsvoerders uit Belgicistische hoek er kop noch staart aan krijgen. Niemand is dover dan hij die niet horen wil… Dat neemt natuurlijk niet weg dat er werk blijft aan het uitklaren van de praktische consequenties voor een ingewikkeld land als het onze (vooralsnog bestaat inderdaad onduidelijkheid over de uitvoeringsmodaliteiten van een mogelijk Belgisch confederalisme, te selecteren uit een ruim gamma aan keuzemogelijkheden). Dat is evenwel geen terminologische maar een operationele discussie.

Eurocentrisme

Erger dan een doodzonde. Wie zijn wij dat we discriminatie van vrouwen en minderheden, het verbod op kindermishandeling, het pijnlijk slachten van dieren, het primaat van regelgeving op godsdienst… opleggen aan de medemens die op ons grondgebied woont? Terecht werd op deze website de oproep gelanceerd (zie hier) om ‘onze bestaande wettelijke voorzieningen inzake discriminatie, gelijkberechtiging tussen mannen en vrouwen, alsmede ongewenste seksuele gedragingen te beperken tot de blanke landgenoten. Het voorstel luidt dus: we voeren in al deze teksten een addendum in waardoor burgers met een migratie-achtergrond zich er niet aan hoeven te houden.’

Gevangeniswezen

In tegenstelling met wat de onwetende burger zou veronderstellen, heeft een verblijf in de nor niets te maken met een sanctionering na een ernstige wetsovertreding of met het tijdelijk verwijderen uit de maatschappij van een misdadiger om verdere schade te voorkomen. De enige correcte visie luidt dat een celstraf louter dient om het slachtoffer (in het progressieve jargon slaat deze term op de dader van een misdrijf, niet op degenen die de schade hebben opgelopen) ‘beter’ te maken, herop te voeden, zelfinzicht te doen verwerven. Als na het uitzitten van de voorgeschreven periode betrokkene recidive pleegt, is dat uitsluitend te wijten aan een gebrek aan opvoedende inspanningen tijdens de celstraf. De maatschappij heeft dan weer gefaald, de ex-bajesklant zelf kan niets worden verweten.

Integratie

In mijn kleinschalige woonwijk maakten we een doorstart van onze enigszins verslonsde buurtwerking. Met een groepje initiatiefnemers gingen we daartoe alle woningen af (een dikke tachtig in het totaal) en vroegen we of de bewoners geïnteresseerd waren in ons project van wederzijdse kennismaking en gemeenschapsvorming. Drie huishoudens lieten horen dat zij niet gingen participeren: het eerste betrof een Vlaams gezin dat in de praktijk naar Frankrijk verhuisd was en nog zelden overkwamen, de andere waren de twee (enige) migrantengezinnen in onze buurt: zij hadden geen interesse om de bewoners van hun eigen wijk beter te leren kennen. Een scherpstelling van het begrip integratie dringt zich derhalve op: de inspanningen voor samenlevingsopbouw moeten volledig voor rekening komen van autochtone blanke Belgen, en wanneer daar niets van komt is het uitsluitend hun eigen schuld. Migranten dragen hiervoor geen verantwoordelijkheid.

Israël

Taboewoord, elke verwijzing hiernaar graag schrappen uit de omgangstaal, alstublieft. Wie het laat vallen, in gelijk welke context en zelfs maar zijdelings, wordt zonder enige argumentatie beticht van racisme en Jodenhaat. De auteur Dimitri Verhulst kan erover meespreken. Hij heeft in een recente bijdrage in De Morgen wat teveel retorische vragen (zie verder onder dit lemma) over het optreden van dat land gesteld. Dat hij daarvoor redenen te over had, heeft geen belang. Dat hij het daarbij over Israël had en niet het jodendom, ook niet. Dus: afblijven! Dimi – dimmen, nooit meer doen! Idem dito voor de Aalsterse carnavalisten! En eigenlijk voor iedereen!

Paradox

Een situatie waarbij het begripsvermogen van elke weldenkende burger moet afhaken wegens onuitlegbaar. Voorbeeld. Migranten uit de derde wereld ontvluchten hun eigen habitat wegens een gebrek aan welvaart en vrijheid aldaar. Wanneer ze dan hier zijn, willen zij zich absoluut blijven houden aan gedragspatronen die in hun eigen land precies de oorzaak waren van die endemische armoede en borg staan voor een verstikkende controle op het dagelijkse gedrag (kledingnormen, ramadan respecteren, vijf keer per dag ostentatief bidden, vrouwen binnenshuis houden). Begrijpe wie kan.

Politieke correctheid

Betekent een véél belangrijker basis voor het vormen van een eigen mening dan helder nadenken of harde gegevens. Voor een verduidelijking van het begrip: zie ook hier.

Progressief

Term die langzamerhand onhanteerbaar aan het worden is. Maatschappelijke groepen die doorgaans ‘progressief’ worden genoemd (vakbonden, de PS) munten uit in behoudende reflexen. Andersom dragen partijen die door het leven gaan als conservatief, slogans als ‘de kracht der verandering’ hoog in het vaandel. De wereld is niet meer wat hij ooit geweest is.

Provincies

Overbodig tussenniveau in een gedecentraliseerd landje als België. Dient in hoofdzaak om trouwe partijsoldaten een onbekommerd en lucratief bestaan te bezorgen als gouverneur of député, inclusief ondersteuning door een eigen kabinet. Mag daarom gerust wat belastinggeld kosten. Onmogelijk af te schaffen zolang CD&V deel uitmaakt van een Vlaamse regering.

Retorische vraag

Stijlfiguur die je zelden tegenkomt in politiek correcte teksten, want doorgaans gaat het bij retorische uitlatingen om een vraagstelling die gebaseerd wordt op gezond verstand en dus geen antwoord behoeft. Recent voorbeeld met betrekking tot het boerkaverbod uit de Nederlandse pers: ‘[Is het niet fascinerend om zien] hoe progressieven zich opwerpen als verdediger van een symbool van vrouwenhaat en anti-democratisch gedachtegoed? Kennen deze progressieven niet de obsessie met het in bedwang houden van het vrouwelijk lichaam, het beschermen van de maagdelijkheid? Zijn ze zich dan niet bewust van de islamitische haat tegen vrouwen?’. Nee dus, maar het is niet de bedoeling dat je dat ook zegt.

Sociaal overleg

Verloopt anders dan de leek zou denken. De term overleg dekt immers in principe een ongebonden oefening waarbij ieders mening vrijelijk kan worden gehoord. Niets is minder waar op ondernemingsvlak. Hier gaat het om een proces dat strak in de hand wordt gehouden (sla maar eens de reglementaire dwangbuizen erop na die oplijsten waaraan een vergadering van het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk allemaal moet voldoen) en waarbij alleen de stem van een werknemer telt op voorwaarde dat hij/zij aangesloten is bij een syndicale organisatie. Op het Belgische vlak geldt de algemene regel: iemand die aan den lijve ondervonden heeft hoe het eraan toe gaat op de bedrijfsvloer kan niets komen doen in het sociaal overleg op hoog niveau. Dit is ook logisch, omdat een belangrijke bedoeling bij het tot stand komen van een nationale collectieve arbeidsovereenkomst bestaat uit het vinden van een antwoord op de vraag: hoe kunnen we zoveel mogelijk consequenties van ons akkoord op de kap schuiven van de belastingbetaler?

Solidariteit

In de ogen van onze Waalse vrienden dekt deze term het volgende concept: ‘We geven uit waar we zin in hebben zonder ons zorgen te maken over de consequenties, we sturen de factuur door naar iemand anders (in casu de Vlamingen), en we noemen dat solidariteit’. Progressieven zijn het daar ruimhartig mee eens: wie geen zin heeft om zich in te spannen of het leven in eigen handen te nemen moet daarvoor rijkelijk gecompenseerd worden door burgers, groepen of landen die wel hun zaakjes op orde willen houden. Dat zal die laatsten leren, welvarend te zijn! Het is daarom een schande dat we Griekenland, toen het land in een financiële put terechtkwam wegens zijn onvermogen/onwil om verantwoordelijkheden inzake goed bestuur op te nemen, zelf hebben laten opdraaien voor de gevolgen. Je kan toch niet verwachten dat mensen, groepen of naties de verantwoordelijkheid opnemen voor het eigen gedrag? Maar ik val in herhaling…

Verkeer

Politiek incorrecte activiteit. De burger moet het afleren om zich te verplaatsen: maar te voet of met de fiets kan het nog nèt. Dat geldt a fortiori voor het woon-werkverkeer: uitbannen die handel! Mensen moeten maar gaan leven van de sociale zekerheid, dan blijven ze thuis en stemmen ze tenminste socialist. Hopelijk kunnen ze zich dan warm houden, want de houtkachel eens goed opkoteren of de chauffage op aardgas, kolen of mazout wat hoger draaien deugen niet, en een elektrische verwarming is al helemaal uit den boze. Eigenlijk zouden we het ademen ook moeten reguleren: ook dat brengt CO2 voort.