Progressieve documentairemaker maakt klimaatkritische documentaire

Klopt het verhaal van de klimaatopwarming? Documentairemaker Marijn Poels zocht het uit. Zijn documentaire financierde hij volledig met eigen middelen om iedere vorm van belangenvermenging of bevooroordeling te vermijden. De kwaliteit van de film is bijzonder hoog en dat is buitenlandse vakjury’s niet ontgaan. Zo mocht Poels al twee bekroningen voor beste documentaire ontvangen, eentje in Berlijn en eentje in Los Angeles.

Wat zo mooi en meeslepend is in deze documentaire, is de onwetendheid van de maker. De ene verbazing volgt op de andere. Je kan het ongeloof, de verwondering en soms zelfs de vertwijfeling gewoon van zijn gezicht aflezen. De prachtige camerabeelden en overgangen, samen met de nodige rustpunten, geven de kijker de nodige pauzes en een drang naar meer informatie. Deze aanpak maakt de film uiterst geschikt voor elke leek. Ook voor wie dacht dat er maar één mening bestond over klimaatverandering en CO2. Voor Poels is deze doodeerlijke zoektocht een openbaring. Alle zekerheden over klimaatdoem en het CO2-gevaar verschrompelen stuk voor stuk. Vandaar de gekozen titel The Uncertainty Has Settled.

53 wetenschappers aanschrijven en slechts 2 willen in gesprek gaan

Poels praat open van geest met wereldvermaarde wetenschappers, zogenaamde klimaatsceptici, zoals Freeman Dyson en Piers Corbyn. Marijn schreef maar liefst 53 wetenschappers aan die de zogenaamde consensus over het klimaat verdedigen. U weet wel, de mensen die mordicus volhouden; “the debate is over and the science is settled”. Slechts twee ervan waren bereid om met hem te praten. Ook dat was een shock voor de filmmaker. Waarom willen die wetenschappers niet praten met een journalist die eigenlijk van het onderwerp niet veel afweet? Waarom willen ze niet praten met iemand die eigenlijk tot dezelfde ideologische progressieve groep behoort?

Het zijn ook de gesprekken met de gewone mensen, die het slachtoffer zijn geworden van een ver-van-mijn-bed-politiek in Brussel of Berlijn, die deze documentaire zoveel meer maken dan een opsomming van feiten om het eigen grote gelijk te halen. De menselijke factor is heel fel aanwezig. Poels toont een politiek die faalt in het verminderen van menselijke CO2, de verwoestende gevolgen voor het landschap en de natuur en de inkomsten van volledige bevolkingsgroepen die verdwijnen en boeren die geen voedsel maar energie produceren. Het vreet aan het rechtvaardigheidsgevoel van de mens.

Deze documentaire heeft alles om een mijlpaal te zijn in het debat over klimaatverandering

De uitspaak van Richard Lindzen, klimaatwetenschapper aan het MIT in Boston, kwam mij voor de geest: “Ordinary people see trough man-made climate fears- but educated people are very vulnarable”.

Ik zag al alle klimaatdocumentaires van – New Ice Age met Leonard Nimoy uit 1976, The Greenhouse Conspiracy 1990 van Channel 4, An Inconvenient truth, The Great Global Warming Swindle, The Boy That Cried Warming, Climate Hustle, The Year of Living Dangerously, Blue– maar wat Marijn heeft gemaakt overtreft ze voor wat mij betreft allemaal. Alleen Blue komt in de buurt.

Net zoals Pandora’s Promise van Robert Stone een nucleaire renaissance in progressieve milieus heeft veroorzaakt in de VS, heeft deze documentaire alles om een mijlpaal te zijn in het debat over klimaatverandering.

Veel klimaatwetenschappers en ecologisten beginnen zich trouwens heel openlijk af te zetten tegen de grote eco-bullies zoals Greenpeace, WWF en andere multinationale extremistische ecologische groeperingen. Volgens die wetenschappers zijn deze milieuorganisaties vijanden van de mensheid, houden ze economische ontwikkeling tegen en remmen ze vooruitgang af. Zonder het te beseffen rijden deze organisaties en hun naïeve helpers voor de multimiljarden eco-bedrijven en grootbanken.

Europese politici beseffen nog steeds niet dat ze de woordvoerders en uitvoerders zijn van deze kleine maar zeer goed georganiseerde groep gesubsidieerde extremisten. De dag dat politici dat beseffen en de geldkraan dichtdraaien, is hun rijk over. Documentaires zoals deze kunnen hierin een katalysator zijn.

Iedereen zou deze documentaire moeten zien: politici, beleidsmakers, journalisten, activisten van Urgenda en de Klimaatzaak, academici, scholieren en natuurlijk ook u zelf.