Pruikenpolitiek
Lindsay Hoyle is de nieuwe Speaker of the House in het VK. Maar waar is de pruik?
foto © Reporters / Photoshot
De Britse politiek is niet alleen hard, maar ook excentriek. Het Parlement start na de verkiezingen weer op… en men is op zoek naar een pruik.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnement‘Order! Order!’ De vorige Mister Speaker van het Britse Lagerhuis, John Bercow, maakte er zichzelf legendarisch mee. Hij deed zijn job opvallend en luid tijdens de brexitdiscussies van de voorbije jaren waardoor hij zich een schare internationale fans verzamelde. Dat zijn medewerkers klaagden over zijn brute gedrag bereikte nauwelijks de continentale pers.
Bercow als showman
John Bercow – een Conservative – zit niet meer op de hoge groene stoel van Westminster. Maar hij voert zijn ‘Order! Order!’ op als een fooraapje. Hij werd ervoor betaald in een Italiaanse show – ‘Ordine! Ordine!’ – en heel recent werd hij in een Londense bus gespot terwijl hij voor het plezier zijn medereizigers tot de orde riep. Van zijn voorgangers is alleen nog barones Betty Boothroyd in leven en ongetwijfeld heeft deze gepeperde dame een niet al te flatterende mening over het gedrag van Bercow. Ze sprak hem ooit op een receptie aan over het feit dat hij het eeuwenoude kostuum van de Speaker inruilde voor het pak van een zakenman. Wat ze zei, heeft ze nooit willen vertellen. Maar het waren geen vriendelijke woorden.
To wig or not to wig
Bercows opvolger, Sir Lindsay Hoyle, neemt de draad van Boothroyd op. Net als haar komt hij uit Labour. Hoyle is een man met een voorliefde voor de traditie van de Speakers. Het oude kostuum komt terug uit de kleerkast. Meer nog, hij wil zelfs de pruik weer in ere herstellen. Die verdween begin jaren negentig door toedoen van barones Boothroyd. Ze bezat zelf indrukwekkende zilvergrijze krullen dus had ze geen nood aan een pruik. Haar opvolger, wijlen Michael Martin – ook uit Labour – behield het kostuum, maar liet de pruik voor wat het was.
De nieuwe Speaker wil het alvast anders aanpakken dan Bercow, die vaak onder vuur lag omwille van vermeende partijdigheid. ‘Ik zal onpartijdig, onafhankelijk en eerlijk zijn’, verzekerde de nieuwe man alvast. En Sir Lindsay Hoyle wil op belangrijke parlementaire plechtigheden de pruik weer vanonder de mottenballen halen. De officiële opening van het Parlement door de Britse koningin is zo’n moment. Alleen… waar is die pruik heen? De allerlaatste Speaker die ‘m droeg was Bernard Weatherill – een Conservative, die later een baron werd – en dat is weer van 1992 geleden. Baron Weatherill was trouwens oorspronkelijk een kleermaker uit Savile Row. De familiewinkel is nog altijd in Londen te vinden.
Er is hoop!
Hoyle liet zijn personeelsleden intensief op zoek gaan naar de lange grijze pruik, maar hij is nergens te vinden. De laatste keer dat men het uit paardenharen geweven ding vasthad was in 2000, toen men die aan Michael Martin – na zijn dienst als Speaker verheven tot ‘Lord Martin of Springburn’ – aanbood. ‘Ik zal moeten dragen wat er is’, bekende een licht teleurgestelde Hoyle aan de Britse pers.
Maar dat is buiten Model Wigs uit Borehamwood gerekend. Dat is de pruikenmaker die in 1983 de pruik van Bernard Weatherill vervaardigde. ‘Ik heb er nog eentje op voorraad en kan die meteen aan de Speaker bezorgen’, vertelde de ambachtsman. Het kost Sir Lindsay dan wel £1.320. Opvallend, tijdens de eerste zitting van het nieuw verkozen parlement zat de hoofdklerk van het Lagerhuis er terug met een pruik. John Bercow had die nochtans enkele jaren terug afgeschaft.
Harry De Paepe bezit een grote passie voor geschiedenis en Engeland. Hij is de auteur van verschillende boeken.
In Engeland en Wales wordt er een recordaantal ‘niet misdadige incidenten’ gemeld. De politie verschijnt nu aan de deur voor de meest onnozele zaken.
Jack London was een veelschrijver én avonturier. Zijn omzwervingen overtuigden hem van de noodzaak van een socialistische samenleving, een idee dat hij verwerkte in zijn boeken.