Björn Anseeuw en Axel Ronse: ‘Vlaamse belastingbetaler draait op voor federaal arbeidsmarktbeleid’

Na moeilijk en afgesprongen overleg tussen werknemers en werkgevers over het loonakkoord is er eindelijk witte rook. De federale regering trok het loonakkoord naar zich toe en legde een akkoord over de lonen van de komende twee jaar in de privésector vast. Toch is niet iedereen tevreden over het loonakkoord. In deze aflevering van Doorbraak Radio geven Björn Anseeuw, kamerlid voor N-VA, en Axel Ronse, Vlaams Parlementslid voor N-VA, meer uitleg over de structurele fouten in het loonakkoord.

Structurele fouten in het loonakkoord

Begin mei bereikte de federale regering na een maandenlang moeilijk overleg dan toch een loonakkoord. De loonmarge van 0,4% werd vastgelegd en daarbovenop kunnen in ondernemingen die goede resultaten boekten in het afgelopen coronajaar werknemers een premie tot 500 euro netto krijgen in de vorm van een consumptiecheque. Toch is niet iedereen tevreden met dit loonakkoord. Anseeuw is teleurgesteld dat het loonakkoord geen maatregelen bevat die meer mensen aan de slag helpt. ‘De regering heeft een werkzaamheidsgraad van 80% als doel maar de genomen maatregelen zorgen er juist voor dat er minder mensen aan het werk gaan.’ Er is nog geen enkele activeringsmaatregel genomen door de Vivaldi-regering, zelfs niet wanneer de Vlaamse regering vraagt om werk te maken van het asymmetrisch arbeidsmarktbeleid, zegt Anseeuw.

Druk vanuit de Vlaamse regering

De Vlaamse regering, inclusief Open Vld en CD&V die ook in de federale regering zitten, pleit actief voor een verplichte inschrijving van mensen die tijdelijk werkloos zijn en de re-integratie op de arbeidsmarkt van langdurig zieken. Daarvoor moet de federale wetgeving aangepast worden maar op dat niveau beweegt weinig. Open Vld en CD&V houden zich zeer stil in de Kamer, benadrukt Ronse. ‘Toch kloppen Open Vld en CD&V zichzelf op de borst op het Vlaamse niveau.’

De Vlaamse regering heeft alle mogelijke maatregelen die ze kan nemen zonder tussenkomst van het federale niveau reeds uitgerold, zegt Ronse. ‘Het nieuwe VDAB-akkoord moet meer mensen aan de slag helpen.’ Daarnaast worden er maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat mensen met de laagste lonen op het einde van de maand netto meer overhouden. Maar de federale regering gooit roet in het eten door de uitkeringen te verhogen, vindt Ronse.

Loonakkoord met een hoog prijskaartje

Het gemaakte loonakkoord zal ook niet goedkoop uitvallen. Vijftigplussers worden uit de arbeidsmarkt geduwd door de landingsbanen waardoor de sociale zekerheid door minder schouders gedragen zal worden, zegt Anseeuw. ‘Om de sociale zekerheid op niveau te houden zal de belastingbetaler moeten bijpassen.’

Daarnaast zijn de minimumlonen verhoogd maar dat doe je niet door het verhogen van de brutoloonkosten, vindt Anseeuw. Werknemers moeten inderdaad meer kunnen overhouden maar jobs voor laaggeschoolden zijn op deze manier niet meer concurrentieel in vergelijking met het buitenland. Het resultaat is dat er meer uitkeringen zullen volgen. ‘De Vlaamse belastingbetalers moeten opdraaien voor een beleid waar ze niet eens voor gekozen hebben.’

De mismatch

Ondanks het hoge aantal werkzoekenden vinden heel wat bedrijven geen nieuwe werknemers. Dat komt door de mismatch tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt, zegt Ronse. De meest duurzame oplossing op lange termijn is inzetten op onderwijs en het aantrekkelijker maken van technische richtingen. Maar ook op korte termijn kunnen er zeker maatregelen genomen worden. Één van die oplossing is het verstandig inzetten van oudere werknemers, benadrukt Ronse. ‘Door de federale maatregelen zijn oudere werknemers niet meer gemotiveerd om voor een peulschil extra aan de slag te blijven.’ Ook het beperken van de werkloosheidsuitkering in de tijd kan een oplossing zijn, vindt Ronse.

Waar geen mismatch tussen bestaat is het federale en het Vlaamse regeerakkoord. In beide gevallen staat er duidelijk omschreven dat het doel een werkzaamheidsgraad van 80% is. Maar met deze maatregelen zijn de mooie woorden uit het federale regeerakkoord dood en begraven, benadrukt Anseeuw. ‘Het arbeidsmarktbeleid toont aan dat het confederalisme broodnodig is.’

Redacteur artikel: Rani De Leeneer