Bracke: ‘Berichten De Croo met pornoster in doofpot omdat dit N-VA goed ging uitkomen’

Het nieuwe boek van Wouter Verschelden De doodgravers van België geeft een unieke inkijk in de lange regeringsonderhandelingen die uiteindelijk de Vivaldi-coalitie in de stijgers zette. In deze aflevering van Doorbraak Radio geeft Siegfried Bracke zijn analyse van de zaken die in het boek beschreven staan.

De doodgravers van België

Bracke is lovend over het nieuwe boek van Wouter Verschelden De doodgravers van België. Het boek geeft een unieke inkijk in de machinekamer van de Belgische politiek en vertelt het ware verhaal, achter de schermen, van 662 dagen regeringscrisis. Wouter Verschelden heeft het boek op zo’n manier geschreven dat het lijkt alsof er permanent iemand aanwezig was tijdens de regeringsonderhandelingen. Wat in realiteit uiteraard niet zo is. Je moet het boek met verstand lezen ervan uitgaand dat het ook met verstand geschreven is, zegt Bracke. Er zullen zonder twijfel fouten in zitten maar globaal gezien kloppen de meeste zaken beschreven in het boek. ‘Verschelden is een goede journalist die weet wat hij schrijft.’ Het boek is niet gebaseerd op één bron.

Volgens Bracke zit de essentie van het boek verstopt in de titel. ‘Het boek heet de doodgravers van België maar België is door de regering niet ten grave gedragen, al weet men wel dat het op de schop moet.’ De Wever zegt bijvoorbeeld dat België moet blijven bestaan maar in een andere vorm. Een onafhankelijk Vlaanderen zal dus niet voor morgen zijn, benadrukt Bracke. ‘We gaan evolueren naar een staat die gebaseerd is op de gewesten en niet op de gemeenschappen.’ Belangrijk is ook dat wanneer het neerkomt op centen iemand als Magnette begrip heeft voor de Vlaamse eisen. In deze formatie is de basis gelegd voor wat ons zal bezighouden na 2024, zegt Bracke.

Persoonlijkheden in de politiek

Het boek legt de nadruk op de rol van persoonlijke relaties in de politiek. De persoonlijke carrière is vaak de dominante factor, zegt Bracke. De N-VA heeft een gebrek aan persoonlijke relaties en ligt bovendien niet in de bovenste schuif van de klassieke media waardoor ze in een lastige positie op federaal niveau beland zijn. Ook de gespannen verhouding tussen Open Vld en N-VA heeft te maken met persoonlijke relaties, benadrukt Bracke.

Ondanks zijn jonge leeftijd toont Rousseau staatsmanschap, zo blijkt uit het boek. ‘Hij komt hier heel goed uit en dat kan je niet over iedereen zeggen.’ Rousseau heeft een idee waar hij met zijn partij naartoe wil, zegt Bracke. Ook de figuur van Bouchez wordt uitgebreid besproken in het boek. Hij wordt gezien als een stoorzender maar hij wint vaak en kan ook tegen zijn verlies, vindt Bracke. ‘Hij is uitermate intelligent.’

De keuzes van Lachaert en de rol van De Croo

De omslag die Lachaert maakte in aanloop naar de vorming van de nieuwe regering is opmerkelijk. Hij werd voorzitter van Open Vld met een duidelijke rechtste koers en een uitgesproken voorkeur om met de N-VA in zee te gaan, maar schoof uiteindelijk toch de Vivaldi-regering naar voor. Vanwaar die plotse ommekeer? Bracke ziet hier twee redenen voor. Ten eerste moet Lachaert rekening houden met de samenstelling van zijn partijbureau, dat er een andere mening op nalaat. Daarnaast kan hij niet kiezen voor een programma dat een kopie lijkt van dat van de N-VA, zegt Bracke. ‘N-VA is voor Open Vld in zekere zin de vijand want als N-VA nog verder groeit zal het zijn door kiezers weg te halen uit het centrum.’

Een pikant detail uit het boek zijn de berichten tussen premier De Croo en een Italiaanse pornoster. Deze berichten lekten uit en zouden één van de redenen zijn voor de lange regeringsonderhandelingen. Dit verhaal werd niet opgepikt door de klassieke media door een akkoord met de grote mediabedrijven. Volgens Bracke is dit ook de reden waarom de media zwijgt over alle andere zaken die in het boek vermeld staan. ‘Om achteraf niet het verwijt te krijgen het verhaal van De Croo in de doofpot gestopt te hebben zwijgt men over het geheel.’ De reden waarom dit verhaal niet naar buiten is gebracht is omdat dit de N-VA anders goed zou uitkomen, zegt Bracke. ‘Als dat de norm wordt dan zijn we ver van huis.’ Dit zegt veel over het functioneren van onze media, vindt Bracke.

Achter de schermen van de particratie

Partijvoorzitters hebben veel macht maar die macht is niet onbeperkt. Ook andere figuren spelen een belangrijke rol. We hebben een systeem nodig zoals de particratie omdat België anders zeker onbestuurbaar is, maar gelukkig spelen er ook andere krachten, vindt Bracke. ‘Binnen partijen is er ook sprake van een interne democratie.’ Machten en krachten spelen een rol binnen de partijen, benadrukt Bracke.

Het vage regeerakkoord

Door de grote ideologische verschillen en het vage regeerakkoord zullen er nog belangrijke discussies volgen binnen de regering. De interne spanningen zijn aanwezig en men zal het onverzoenbare moeten verzoenen, zegt Bracke. ‘Veel discussies zijn in het midden gelaten om spanningen te vermijden of uit te stellen.’

Auteur artikel: Rani De Leeneer

De doodgravers van België is te bestellen in onze online boekenwinkel