Het trollenleger van J.K. Rowling: zesde Cormoran Strike-detective

Na haar succes met de Harry Potter-boekenreeks legde Joanne K. Rowling zich toe op het misdaadgenre. Onder het pseudoniem Robert Galbraith begon ze te schrijven aan een serie detectives onder de noemer Cormoran Strike (zie ook Doorbraak van 27 december 2020). Ook deze reeks groeide uit tot een immens succes. Wel bleef haar pseudoniem maar korte tijd bewaard. In een mum van tijd wist eenieder wie er schuil onder ging.

Het plot van haar zesde detectiveroman Inktzwart hart draait ditmaal rond een populaire cartooniste Edie Lewell, die online belaagd wordt door fans na vermeende racistische en transfobe grappen; onder meer over een hermafrodiete worm. Nog voor haar nieuwe boek verscheen, werd Rowling als een stuk wild opgejaagd en kreeg ze doodsbedreigingen van een groeiende groep wokers en hun meelopers. Onder meer omdat ze een vrouw een vrouw noemt en geen ‘mens die menstrueert’.

Highgate Cemetry

Edie en haar vriend Josh Blay bedachten een animatieverhaal met als titel The Inkblack Heart dat zich voor een groot deel afspeelt op het duistere en oude Londense kerkhof Highgate Cemetry. In het tekenverhaal komen heel wat fantasiefiguren voor met onder meer skeletten, trollen, geesten, een demon en een uit het lijf gerukt hart. Het verhaal kent een immens succes en het duo kan rekenen op een schare fans.

Edie en Josh verkochten de serie zelfs aan Netflix en er is sprake van een heuse speelfilm. Veel fans zijn het hierover echter niet eens. Eén van deze fans, Anomie, zet tegenstanders aan tot dreigementen en valt vooral Edie aan. Het gaat zover dat Edie op Highgate Cemetery vermoord wordt en haar inmiddels ex-vriend zwaargewond raakt.

Enkele dagen tevoren had bedenkster Edie een bezoek gebracht aan het detectivebureau van Cormoran Strike om hun hulp in te roepen. Strikes partner, Robin Ellacott, had echter kortaf geweigerd omdat hun bureau al handen tekort had om er nog een nieuwe zaak bij te nemen.

Chatgesprekken

Na de moord en moordpoging pakken ze de zaak wel aan en ditmaal in nauwe samenwerking met New Scotland Yard. Zoals in alle voorgaande Cormoran Strike-boeken is de opbouw van het verhaal zorgvuldig en gedetailleerd, maar traag. De sfeer op de begraafplaats wordt bijvoorbeeld prachtig en tot in het kleinste detail verteld.

Mooi en sprekend tot de verbeelding, maar het gaat dan wel ten koste van het tempo van het boek dat nooit echt spannend wordt. Maar de gebeurtenissen, onder meer over de relatie tussen beide detectives, een nieuwe moord, iemand wordt voor een metrotrein geduwd maar overleeft, het detectivebureau wordt door een bomaanslag getroffen, de seksistische en racistische — eventjes komt de filosoof en fascist Julius Evola om de hoek kijken — vuilspuiterij enzovoort, doen je evenwel telkens teruggrijpen naar het verhaal.

Het boek bevat ook vele tientallen pagina’s die gevuld worden door chatgesprekken en screenshots van webpagina’s. Daarbij worden veel gesprekken weergegeven, vaak parellel lopend, en veel personages en hun aliassen geïntroduceerd. In het begin krijg je als lezer hiervan een punthoofd. Het duurt wel even eer je weet welke personages wel of niet van belang zijn. Het lezen wordt hierdoor wel enigszins gestremd en onnodig ingewikkeld. Doorlezen is echter de boodschap.

Sadistisch genoegen

Ook het detective-duo heeft het niet makkelijk met het web aan personen, de familierelaties en de zakelijke belangen die spelen. Vooral de vraag wie Anomie is, stelt hen tot op het einde voor meerdere raadsels.

Als schrijfster wil Rowling/Galbraith ons laten zien hoe iemand, vooral dan jonge tienermeisjes, die zich haast naïef op het internet begeeft in korte tijd makkelijk een genadeloze prooi kan worden van een anoniem ‘trollenleger’ met een enkel sadistisch genoegen voor ogen: het breken van hun vermeende tegenstander.

Een aanrader die tijd kost

Het verhaal is uiterst actueel, het sociale item is de online wereld en hoe men zich daar gedraagt. Een echt goed uitgewerkt thema. Door de weergave van de chatgesprekken krijgt het dikke boek van bijna 1.200 pagina’s een realistisch beeld. Maar met een paar honderd pagina’s minder was het boek wellicht nog interessanter en spannender geworden. Het had alvast een hoger tempo gekregen. Toch blijft Inktzwart hart, zoals alle andere boeken uit de reeks, een stevige aanrader. Je moet er wel je tijd voor nemen.

Robert Galbraith, Inktzwart hart. Amsterdam, Boekerij, 2022. 1.190 blz., gen., 30 euro  ISBN 9789022596951