Jan Frans Willems

Willems verdiende zeker een nieuwe biografie, maar dan wel om nieuwe conclusies over ’s mans leven en betekenis te publiceren. Die missen we echter in deze vuistdikke biografie. Het is een samenvatting van wat al bekend was. Wat jammer is, want terugkijkend naar het verleden, is het belang van de ‘vader’ van de Vlaamse Beweging – zoals ie gemeenzaam bekend werd – niet te onderschatten. Niet enkel omdat hij de Nederlandse spelling vereenvoudigde – in nauw contact overigens met filologen uit het Noorden. Ook niet omdat hij een vurig aanhanger was van Oranje, waardoor die na 1830 werd ‘verbannen’ naar Eeklo, wat hem in staat stelde zich meer in te laten met het vertalen en ontsluiten van middeleeuwse Vlaamse/Nederlandse en Nederduitse teksten. Maar omdat hij een van de gangmakers is van de emancipatie van de Vlamingen, en dat al in zijn eerste teksten waarin hij na jarenlange Franse verdrukking de promotie van het Nederlands in ‘Noord-België’ vooropstelde. In de biografie komt ook duidelijk naar voren dat Willems een gangmaker – hoewel geen auteur – was van het Petitionnement van 1840, dat de eerste politieke daad was van een toen nog louter culturele Vlaamse Beweging.