Poste restante

Hij benadert onder meer de samenlevingsproblematiek in Brussel op een meer realistische – lees minder hoeramulticulturalistische – manier.In het boekje Poste restante komt de ‘politieke’ Vander Taelen maar terzijde tussen. De obligate sneer naar het Vlaams-nationalisme ontbreekt niet maar de auteur zoekt vooral het grotere verhaal achter de petite histoire. Hij gebruikt de techniek van de geschreven brief, een bedreigd communicatiemiddel dat in dit boekje even herleeft.Bijwijlen lukt de auteur er in de lezer te verrassen of te ontroeren. De eerste brief aan zijn vader bijvoorbeeld laat zeker niet onberoerd. Maar de brieven beklijven niet allemaal. Soms zijn ze veeleer flauw en vergezocht. Ook stilistisch gaapt er een kloof tussen de betere passages en andere, wat hoekige en geforceerde paragrafen.Het boek biedt vertier voor een avond, waarna de vraag opkomt of het de moeite is geweest. Ik had geen spijt er een avond voor uitgetrokken te hebben, maar lang nazinderen deed het bij mij in elk geval niet.