(Ver)sterk(t)e vrouwen

Het Maagdenhuis in Antwerpen is een verborgen parel. Sinds de middeleeuwen een weeshuis voor meisjes, later door wat vandaag het OCMW heet, voorzien van de ‘vondelingenschuif’. In de Lange Lozanastraat, naast het Elzenveld, vind je er alle rust. Op amper een paar meter verwijderd van het hippe Mechelseplein, met het standbeeld van Willem Elsschot op uitkijk. Het huis en de school ‘voor schamele meyskens’ is een bezoek meer dan waard.

Moeilijke thema’s

Waar anders dan op deze historische locatie voor vrouwen in moeilijkheden, kon de Jods-Libanese Antwerpse kunstfotograaf Alberto Saleh beter zijn fotoreeks Empowered Woman tentoonstellen? Nog tot 4 november kunt u er gaan kijken naar een dertigtal ingrijpende foto’s van betoverende vrouwen.

In de tentoonstelling vallen, volgens Saleh zelf, een groot aantal puzzelstukken van zijn ‘persoonlijkheid en artisticiteit’ samen. Saleh is vooral bekend om zijn stads- en straatfotografie. Hij exposeerde eerder in New Work, Parijs en Londen, maar komt nu thuis in zijn eigen Antwerpen. In het Maagdenhuis, waar ‘verloren’ vrouwen tijdens het ancien régime toch een toekomst kregen en een plaats in de samenleving, stelt hij foto’s tentoon van vrouwen die symbool staan voor intrafamiliaal geweld.

Als fotograaf is het Salehs betrachting ‘schoonheid te halen uit moeilijke thema’s’. Eerder maakte hij een opgemerkte reeks in het kinderziekenhuis van de KU Leuven. Vandaag staat de exploitatie van vrouwen centraal.

Empowered Woman

De dertig foto’s evoceren sterke vrouwen, die het geweld in gezinsverband, waarvan ze het slachtoffer waren, achter zich hebben gelaten. Zelfbewust worden ze op de gevoelige plaat vastgelegd, de toeschouwer recht in de ogen kijkend. Strijdbaar, met bokshandschoenen, klaar om de volgende die haar bedreigt, met een stevige uppercut op zijn plaats te zetten. Dit zijn allemaal vrouwen die hun mannetje staan. Je wil er geen bonje mee.

Alberto Saleh

Saleh verwoordt het als volgt: ‘De schoonheid van het lichaam en de interne kracht en sterkte van de vrouw worden op een aimabele manier verwerkt. Hiermee probeer ik de schoonheid van de vrouw in variërende situaties te visualiseren, geconfronteerd met een dikwijls vijandige maatschappij.’

De geportretteerde vrouwen kruisten eerder al zijn pad. Alle kleuren en geuren komen aan bod. Want intrafamiliaal geweld is een universeel thema, dat in alle culturen voorkomt. Net als vrouwelijke schoonheid.  Saleh: ‘Ik wilde een statement maken dat deze vrouwen zich niet hoeven te laten domineren. Dat ze sterk zijn, ondanks hun psychische of fysieke littekens.’

Geweld tegen vrouwen

Na Antwerpen reist de tentoonstelling ook naar Unesco in Parijs, wat maar aantoont dat dit eeuwige thema nog steeds gevoelig is. Geweld op vrouwen binnen het gezin – tegen de deur of tafel lopen, van de trap vallen – is alledaagse realiteit.

Op de vernissage vestigde Zuhal Demir in haar rol van staatssecretaris voor Gelijke Kansen aandacht op het feit dat anno vandaag nog 150 vrouwen per jaar het leven laten als gevolg van mishandeling binnen de eigen familie. Dat ook mannen het slachtoffer kunnen zijn van familiegeweld, stak ze evenmin onder stoelen of banken. Stoppen met zwijgen, is de belangrijkste boodschap die ze meegaf. Wie weet heeft van intrafamiliaal geweld, moet spreken, en aangifte doen.

De opbrengst van het tentoongesteld werk wordt overgedragen aan ‘Veilig Tuis’, het Antwerpse Family Justice Center.

De tentoonstelling loopt nog tot 4 november in het Maagdenhuis in Antwerpen; Lange Gasthuisstraat 33, 2000 Antwerpen, www.maagdenhuismuseum.be; www.albertosaleh.com