Woorden weten alles

Taal is oorlog. Liefde. Geografie. Geschiedenis. En toekomst. Laboratorium van een evoluerende samenleving. Taal is betekenis. Filosofie. Gelaagd, om eens geen substantief te gebruiken. Taal is alles. Alles is taal. Dat is de – onbedoelde (?) – boodschap van De Standaard-columnist Ludo Permentier. Ooit was hij er redacteur en auteur van het onmisbare De Standaard Stijlboek. Sinds hij bij de Taalunie werkt, schrijft hij wekelijks een column – of liever cursiefje – over taal. Over de wonderen van woorden. Met een anachronisme zou je Permentier een taalminnaar kunnen noemen.In honderd woorden biedt Woorden weten alles een selectie van jarenlang cursiefjes schrijven in De Standaard. Van ‘adresje’ tot ‘zever’ netjes alfabetisch gerangschikt. Daarmee maakt het boek niét de nogal pretentieuze ondertitel waar, Het verhaal van het Nederlands in (100) honderd woorden. Dit boek is niet hét verhaal van een taal. En onder ‘verhaal’ begrijp ik ‘geschiedenis’, en dat is het ook al niet. Woorden weten alles is als een reisgids door onze moederstaal, die je naar vele onbekende ‘plekken’ leidt. En vele oude woorden opfrist die – jammer genoeg – niet meer gebruikt worden (‘Ik ben een groot verdediger van het uitgestorven woord. De taal mag op leeftijd zijn voor mijn part, als de gedachte maar fris is.’, p. 14-15).Woorden weten alles is ‘voor wie haar geen geweld aandoet’ een aanrader.