Sint-Maartensfonds en Karel De Gucht

In de ontstane heisa over Jan Jambon en zijn aanwezigheid in 2001 op een manifestatie van het ter ziele gegane Sint-Maartensfonds, viel verschillende keren de naam van Karel De Gucht. Die wierp in 2007 CD&V/N-VA–lijstrekker Yves Leterme het optreden van Jambon voor de voeten. In Het Nieuwsblad reageerde de N-VA, bij monde van Bart De Wever, toen als volgt: ‘De persoonlijke aanval van Karel De Gucht op onze Antwerpse kandidaat Jan Jambon vond ik zeer laag. De Gucht zei dat Jambon ooit op vergaderingen van het Sint-Maartensfonds (een vereniging van oud-oostfrontstrijders, nvdr) ging spreken, terwijl Johan Sauwens daarvoor destijds is moeten aftreden als minister. Wie de Vlaamse Beweging kent, kan zoiets duiden. Jambon ging er trouwens alleen oproepen om tegen het Lambermontakkoord te gaan betogen. Maar De Gucht insinueerde dat wij neonazi’s zijn, en hij heeft met die aanval gewacht tot het allerlaatste moment om ons zo hard mogelijk te treffen. Terwijl De Gucht destijds als VLD-voorzitter de eerste was om ons een kartel aan te bieden. Als we dan toch allemaal gevaarlijke mensen zijn die op Milosevic gelijken, waarom wilde de VLD dan met ons een kartel vormen?’

Het is evenwel niet de eerste maal dat de combinatie ‘De Gucht en Sint-Maartensfonds’ valt. In de volle crisis rond voormalig Volksunieminister Johan Sauwens (foto) in 2001, omwille van diens aanwezigheid op hetzelfde feestje, dook het volgende bericht op het toen nog prille internet op:

‘Uit onderzoek van Militant Links en Blokbuster blijkt dat Karel De Gucht in 1985 een schriftelijke tussenkomst in het Europees parlement heeft gedaan om het omstreden Sint Maartensfonds (SMF) uit een lijst van extreem-rechtse organisaties te houden.’

Door het succes van Jean-Marie Le Pens Front National in de jaren ’80 nam het Europese Parlement het initiatief om per lidstaat een lijst van extreemrechtse organisaties op te stellen. Aanvankelijk bleek het SMF op de lijst vermeld te staan. Maar, zo gaat het bericht van ‘Antifanet’ verder: ‘In het eindverslag was het SMF echter verdwenen. Wat was er gebeurd? Was het SMF plots van karakter veranderd? Neen, natuurlijk niet. Er was politieke druk uitgeoefend om het SMF uit het rapport te halen. Na schriftelijke vragen van de liberaal Karel De Gucht, CVP’er Rika De Backer, VU’er Jaak van de Meulebroecke en SP’er Willy Vernimmen (ondanks protest van SP-Europarlementslid Marijke Van Hemeldonck) bleek het mogelijk om het SMF effectief van de lijst te halen.’

Blijkbaar dacht Karel De Gucht in een ver verleden nog anders over het Sint-Maartensfonds, net als bepaalde CVP’ers en SP’ers. Gelukkig kende men in de ‘eighties’ nog geen sociale media.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>