JavaScript is required for this website to work.
Politiek

Sire, il n’y a plus de Belgique

Jasmijn Walldorf28/7/2019Leestijd 3 minuten

foto © Reporters

We zitten vandaag 222 dagen zonder federale regering. En het moddert maar aan…

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

De eerste slachtoffers van de hittegolf vielen bij het deontologisch politbureau van de VRT die het nodig vond om een hilarische grap van journalist en nachtraaf Chris Van den Abeele te veroordelen. De advocaat van een drugsdealende Nederlandse actrice opperde dat zijn cliënte jolig de wet mocht overtreden omdat ze zich aan het inleven was voor een nieuwe filmrol. Van den Abeele had overschot van gelijk om deze juridische idioterie in perspectief te zetten met de sarcastische opmerking: ‘Gelukkig probeerde ze zich niet voor te bereiden op een rol als seriemoordenaar’.

Het is al meermaals gebleken dat de VRT geen ballen aan haar lijf heeft. Schijtluizen die de eigen journalisten niet durven verdedigen en liever verzanden in een moeras van pietleuterig moraalsnot. Als acteurs of actrices moeten bijklussen als drugsdealer, dan zegt dat veel over de lonen en vergoedingen die tv-stations en productiehuizen betalen. Enige introspectie is misschien op zijn plaats, beste VRT.

De lozers van de ronde tafel

Na twee maanden rond hun eigen as draaien beslissen Notte en Reyntje om een ronde tafel met de partijvoorzitters te organiseren. Elio De Roeper gaat akkoord maar wil niet aan dezelfde kant van De Wever zitten, Rutten wil aan de overkant van Khattabi zitten en Comical Crombez wil niet tussen PS en N-VA zitten. De octetring kan echt alle kanten uit. Ambetanteriken VB, PVDA, Défi, Lijst Black & Dedecker en CDH worden uitgesloten van de leuterronde, waarna Unia even overwoog om klacht neer te leggen. Uiteindelijk besloten de discriminatierechters dat er met de PVDA te weinig linkse partijen uitgesloten werden om een klacht te meriteren.

Notte en Reyntje wilden de scherpe kantjes van de ronde tafel afvijlen met een clandestiene meet & greet tussen de kopstukken van N-VA en PS. Hoewel Praetor De Wever en Elio De Roeper dezelfde maat van zwembroek hebben   ̶  het was ooit anders   ̶ viel de geheime afspraak in de sauna van Laken in het water. Als straks de klimaatridders van Groen en Ecolo hun misplaatste rechtse haat niet inslikken, schuiven er zes verliezers aan de ronde geldautomaat; de ronde tafel van losers, ook wel de cirkelzaag van Laken genoemd. 

Vlaenderen die Leu

Intussen stormt het in het smurfendorp. De blauwe bijlen worden geslepen, barricades opgetrokken en vensters dichtgetimmerd. Praetor De Wever activeerde de Vlaams-nationalistische drie musketiers: Gatz, Van Quickenborne en Tommelein, die eind vorige eeuw de — ondertussen Open — VLD infiltreerden, dankzij de verruimingsoperatie van Nijntje Verhofstadt. De sleeperagents hanteren een CIA-strategie: eerst de destabilisatie door Gatz, vervolgens het opruien van het plebs door Van Quickenborne, straks het pseudo-verzet van vierde musketier Somers, om finaal deus ex machina Tommelein op de troon te hijsen.

De nadelige gevolgen van de partijmigratie steken ook de kop op bij de socialisten, waar de Vlaams-nationalisten Mohamed Ridouani en Joris Vandenbroucke zich klaarmaken om de Oostende-connection definitief te onttronen. Zo krijgen we volgende jaar drie traditionele partijen geleid door Vlaams-nationalisten. Het opengrenzenbeleid van sp.a en Open Vld waarbij partijmigranten met open armen ontvangen werden, ontploft als een boomerang in hun gezichten. De opportunistische multi-ideologische cultuur van Stevaert en Verhofstadt is het paard van Troje voor de generatie Tommelein-De Wever. Infiltreer en heers, Vlaenderen die Leu .

Het catchkabinet

Vandaag zitten we 222 dagen zonder federale regering en twee maanden zonder Vlaamse en Waalse regeringen. Sire, il n’y a plus de Belgique. Ons land wordt bestuurd door kapiteins zonder kompas en aangedreven door motoren zonder brandstof. We dobberen stuurloos rond, voortgestuwd door een zachte bries in de zeilen van lopende zaken. Onderwijl vertrekken onze politici op verlof en zij die thuisblijven strijden voor een cadeaumandaat of een voorzittersscepter. Als De Wever en Di Rupo na hun verlof alsnog de ego’s opbergen en hun tegenstrijdige verkiezingsprogramma’s toch tot een federale cocktail kunnen shaken, dan nog wordt het vijf jaar dansen op een slappe koord. De kans is groot dat het dan geen kibbelkabinet, maar een catchkabinet wordt.

België is een bananenrepubliek die mij steeds vaker ergert en boos maakt. Lang was ik een stilzwijgend politiek observator, maar nu grijp ik naar de pen. Vrijgevochten schrijfster van opiniestukken met scherpe satirische inslag.

Commentaren en reacties