Stammentwisten in de Hooglanden

In het noorden van het woeste Schotland ligt het kiesdistrict Moray. Sinds 1987 vaardigen de Schotse nationalisten er een parlementslid af. Sinds 2001 is dat Angus Robertson. De man trad de voorbije bestuursperiode op als fractieleider voor de 56 SNP-Lagerhuisleden. Een historisch hoog aantal aangezien Schotland 59 vertegenwoordigers mag sturen naar Westminster. Maar in de peilingen op weg naar 8 juni zit de SNP in de hoek waar de klappen vallen. En Moray wordt door de Conservatives geviseerd als een te winnen ‘seat’.

Britain’s true oppostion

Angus Robertson oogst lof bij vriend en vijand voor de wijze waarop hij zijn functie uitoefent. Hij legt als leider van de tweede grootste oppositie, na Labour, het echte vuur aan de conservatieve schenen van May. Het zorgt ervoor dat men hem als de ’true Leader of Her Majesty’s Opposition’ roemt. De voorzitter van Labour, Jeremy Corbyn, heeft namelijk de gave om regelmatig de mist in te gaan en open doelkansen compleet te missen. Maar de SNP neemt dan gezwind de bal over in het parlement en werkt de premier en haar regering mateloos op de zenuwen.

Vooral als het over de brexit gaat, is het de SNP met Robertson die de regering in de hoek drijft. De SNP is ronduit voor de Europese Unie. Labour is daarover ongelooflijk verdeeld. Het officiële partijstandpunt daar luidt dat men voor een zachte brexit wil gaan. Maar verschillende leden van parlementaire fractie willen helemaal geen brexit. Andere leden volgen dan weer de conservatieve regering en zien hun land liever gewoon uit de EU trekken. Nog andere parlementsleden zijn op zich heel pro-EU, maar stemmen anders omdat hun kiesdistrict overtuigend voor ‘Leave’ stemde. En de partijleider was in het verleden fel anti-EU, maar hij is dat niet meer zo fel als vroeger en pleit daarom nu voor een zachte brexit ook al gelooft hij niet dat het mogelijk is. Volgt u nog?

Angus Robertsons pleidooien om het hele referendumresultaat te schrappen waren daarentegen klaar en helder. Schotland had duidelijk voor ‘Remain’ gestemd en hij voerde in de Lagerhuisdebatten dan ook klaar en duidelijk aan dat het uiteindelijke resultaat pro-brexit er één is tegen de Schotse wil.

Tactisch spel

En net daarom azen de Schotse conservatieven op het kiesdistrict van Angus Robertson. Moray is immers het district waar het pro-brexitkamp het hoogst scoorde in Schotland: 49,9%.  De Tory’s hopen de teleurgestelde eurosceptici aan zich te kunnen binden. Er is ook nog een andere indicator die de conservatieve harten sneller doet slaan. In het Schotse onafhankelijkheidsreferendum van 2014 stemde 57,5% van de kiezers tegen de onafhankelijkheid. Een hoger cijfer dan het nationale gemiddelde.

De Tory’s hebben zich sindsdien in de etalage gezet als de echte partij voor de Britse unionisten. Hun Schotse partijleider, Ruth Davidson, blijkt met die strategie succesvol en doet het goed in de peilingen. De partij deed het ook goed in de Schotse verkiezingen van 2016. In het kiesdistrict van Robertson smolt de stevige meerderheid van de SNP van 11 000 kiezers weg naar een meerderheid van 3 000.  Bij de nationale verkiezingen van 2015 behaalde Roberston een meerderheid van 9 000 stemmen. En dat achten de Tory’s, gezien de genoemde omstandigheden, als een haalbare kaart.

I want his scalp!

Angus Roberston maakt zich alleszins minder zorgen. Op Twitter liet hij het volgende verstaan: ‘ Don’t mind disappointing the Tories, but I look forward to defeating their candidate for the third time in a row.’ Maar de peilingen zorgen voor onrust in de rangen van de SNP. De meest negatieve sprak van een verlies van twaalf zetels in het Lagerhuis en die zouden integraal naar de Conservatives gaan. De meest positieve houdt het op een verlies van negen zetels. De Tory’s zetten hoog in om te winnen in Schotland.

Een achteruitgang van de SNP geeft immers het unionistische kamp de wind in de zeilen en duwt het vooruitzicht op een tweede onafhankelijkheidsreferendum voor een onbepaalde tijd weg.

Als de scalp van Angus Roberston aan de gordel bengelt van Ruth Davidson, dan zal het opperhoofd in Londen zich gesterkt voelen in haar unionistische politiek.

Lees hier: deel 1.

Foto: (c) Reporters