De meerderheidspartijen in het Vlaams Parlement — N-VA, CD&V, Open Vld — hebben een resolutie ingediend om de levensbeschouwelijke minderheden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika te beschermen. De belangrijkste vraag aan de regering is het inspannen van een automatische vervolging voor het Internationaal Strafhof (ISDH) in Den Haag. Stelselmatige vervolging van minderheden wordt gelijkgesteld met volkenmoord en de verwoesting van gebouwen voor erediensten met een oorlogsmisdrijf.

Die stelling is niet min. ‘Elke oproep om misdrijven tegen religieuze en levensbeschouwelijke minderheden door sektarische organisaties bij het ISDH aanhangig te maken nadat alle interne rechtsmiddelen zijn uitgeput, te steunen en bijgevolg ook landen in de regio ertoe aan te sporen om de jurisdictie van het ISDH te erkennen zodat het de misdaden van groeperingen als IS kan onderzoeken.’

De Vlaamse regering moet daartoe ook haar eigen diplomaten inschakelen en in overleg gaan met vervolgde minderheden.

Staatsterreur

In de motivering van de resolutie worden met name in Irak alle minderheden opgesomd, van Jezidi tot Chaldese christenen, van sjiïeten tot Koerden. In het licht van de definitieve uitspraak door het Hof van Cassatie dat de PKK geen terreurorganisatie is, is die laatste uitbreiding niet onbelangrijk. Het betekent dat ook elders politieke groeperingen aan dezelfde voorwaarden onderworpen zijn, en dat mogelijk ook staatsterreur tot vervolging voor het ISDH kan leiden.

Dat geldt voor Assad in Syrië, maar ook voor Poetin en Erdogan, en — breder — voor Modi in India, die regelrechte pogroms op moslims aanmoedigt, of Xi Jinping in China voor de massale onderdrukking van de Oeigoeren. In de toelichting is het daarom betekenisvol dat mede-initiatiefnemer Bart Tommelein, kandidaat-voorzitter bij Open Vld, bij het dagelijks geweld tegen burgers om godsdienstige motieven uitdrukkelijk de Rohingya in Birma (Myanmar) vernoemt en de Oeigoerse concentratiekampen.

Misschien klinkt zo’n resolutie aanmatigend voor een kleine staat als Vlaanderen, maar het wijst wel op een groeiend besef van noodzakelijke solidariteit en nadrukkelijker verdediging van de mensenrechten wereldwijd. Volgens initiatiefnemer Joris Nachtergaele (N-VA) is de oorzaak van de toenemende onverdraagzaamheid de ‘grote politieke instabiliteit’. Hij heeft ook oog voor de vernietiging van cultureel erfgoed, zoals bleek bij de inname van Palmyra of bij de grafschennis van geleerden in Timboektoe. Hetzelfde gebeurde trouwens in de Joegoslavische oorlog: Kroaten én Serviërs verwoestten waar mogelijk eerst de kerken van de tegenstander.

Christelijke minderheden Nabije Oosten

Maar natuurlijk is de resolutie in de eerste plaats gericht tegen de decimering van de christelijke minderheden in het Nabije Oosten. ‘Het gedoogbeleid ten aanzien van o.a. christelijke minderheden in Syrië en Irak staat zwaar onder druk (…). Christenen worden dagelijks geviseerd en gediscrimineerd. Velen vrezen voor hun leven’, stelt Karin Brouwers (CD&V). In Irak is door de oorlog het aantal christenen op vijftien jaar tijd gedaald van 1,4 miljoen naar 250.000. Brouwers hamert erop dat Vlaanderen de taak heeft die wantoestanden aan te kaarten bij de internationale gemeenschap.

Opvallend afwezig nochtans zijn verwijzingen naar Libië of de Sahellanden, die ondanks westerse steun met moeite radicale bendes onder controle kunnen houden. Maar hoe dan ook, als de sektarische cyclus niet doorbroken wordt dreigen ‘de komende generaties volledig verloren te gaan door migratie, geweld, en genocide’, zo besluiten de indieners van de resolutie. Bij die generaties rekenen zij ook atheïsten, die overal met de nek worden aangekeken, en geloofsafvalligen die hun leven nergens veilig zijn in radicaal-islamitische staten als Iran (sjiïeten) of Saoedi-Arabië (wahabieten).

Ten slotte wijst de resolutie nog op de grote verantwoordelijkheid van de grootmachten. Zij zijn er verantwoordelijk voor dat bijvoorbeeld Syrië is ‘afgegleden tot een ordinaire machtsstrijd tussen een aantal grote mogendheden die elk hun economische en geostrategische belangen willen consolideren, onder het toeziend oog van de internationale gemeenschap.’ Daar ligt een grote taak weggelegd voor Europa. Diversiteit schraagt solidariteit.

grafschennis

Misbruik

Religieuze discriminatie: eindelijk aandacht in Vlaams Parlement

Het lijk van de dictator