Rudi Vervoort, minister-president van het Brussels Gewest, is heel kwaad. Dat is op zich al uniek, want ook in de aanloop naar de verkiezingen was hij trouw aan zichzelf: onzichtbaar en onhoorbaar. Dat hij nu kwaad is, is dus breaking news.

Voelt Vervoort zich toch wat beledigd omdat Ahmed Laaouej, de voorzitter van de Brusselse PS, zichzelf geproclameerd heeft tot lijsttrekker en de minister-president gedegradeerd heeft tot de derde plaats, toch niet direct een eervolle plek voor de man die het Brussels Gewest heeft geleid sinds 2013? Neen, het is niet daarom dat Vervoort kwaad is.

Schietpartijen

Men zou dan kunnen denken dat het gaat over het aantal ‘schietincidenten’ in Brussel. Sinds februari zijn er dat al zo een twintigtal geweest. Vorige week werd nog een man vanop een scooter doodgeschoten op een terras in de Stalingradlaan, vlak bij het Zuidstation, in een wijk die langzaam wegzakt in het moeras van de metrowerken.

Er zijn wel wat Brusselaars die kwaad worden omdat de Brusselse politiek er maar niet lijkt in te slagen die kwalijke evolutie om te buigen. Maar niet Vervoort.

Financiën

U zou dan kunnen denken dat die kwaad is op zichzelf, omdat hij er niet in geslaagd is de desastreuze financiële toestand van het Gewest onder ook maar een begin van controle te krijgen.

Dat zou wat zijn: een politicus die boven zichzelf uitstijgt, zijn fouten toegeeft en de harde waarheid zegt. Want de volgende regering zal minstens 1 miljard euro moeten besparen. Een mens mag dromen.

Er zijn nog zoveel andere redenen waarom Vervoort zich terecht kwaad zou kunnen maken, omdat veel in zijn Gewest niet bepaald goed loopt

Helaas is Vervoort niet uit dat inspirerend hout gesneden. Hij zou nochtans moeten weten dat niet weinig Brusselaars nu al kwaad zijn omdat het nodige geld uit de zakken van de modale Brusselaar gepompt zal worden. Ook in Brussel snijden politici nooit in eigen vlees, maar altijd in dat van hun onderdanen.

Er zijn nog zoveel andere redenen waarom Vervoort zich terecht kwaad zou kunnen maken, omdat veel in zijn Gewest niet bepaald goed loopt. Maar daarover spreekt Vervoort liever niet. Wie dat wel doet, wordt dan gemakkelijkheidshalve als ‘Brusselbasher’ weggezet.

Dave Sinardet

Een dergelijke snoodaard en de oorzaak van de woede van de minister-president is Dave Sinardet.

Sinardet, gerespecteerd politicoloog en hoogleraar, was te gast bij de Franstalige nieuwszender LN24. Daar had hij gezegd dat het verzet van de PS tegen het mobiliteitsplan ‘Good Move’, dat het zelf had goedgekeurd in de regionale regering, er alles mee te maken heeft dat de partij zich wil verzekeren van de moslimstemmen in een paar Brusselse gemeenten.

Ahmed Laaouej had laten weten dat Good Move goed is voor de afvalbak en dat er ook uitstel moet komen voor een verbod op vervuilende auto’s. Sinardet zei op zijn gekende doordachte manier wat een publiek geheim is: dat de PS zich strategisch geherpositioneerd had in volkse wijken met een moslimmeerderheid, waar er veel protest is geweest tegen Good Move.

Hij wees daarbij ook op het gemak waarmee de PS de ‘laïcité’ had laten vallen en dat het niet zonder gevaar is een partijprogramma om te gooien om de moslimstem binnen te halen.

Terug naar Leuven

De PVDA, de grootste concurrent aan de linkerzijde van de PS, heeft zich al lang geprofileerd als een groot tegenstander van elke beteugeling van het autoverkeer en heeft het radicale verzet tegen Good Move zelf aangemoedigd. De PS weet goed genoeg waar de communisten zo stemmen hopen binnen te halen. Sinardet zei dat gewoon luidop.

Vervoort vindt de uitspraken van Sinardet ‘verachterlijk’ en ‘walgelijk’ omdat ze naar de afkomst van bepaalde activisten tegen Good Move verwijzen. Fouad El Aboutti, die de website Badmove.be heeft opgericht, zal waarschijnlijk even verontwaardigd zijn.

De reactie van de minister-president is bijzonder hypocriet, want de afgelopen jaren heeft zijn partij net alles ingezet op Brusselse kiezers van Marokkaanse ‘afkomst’

Dat was hij niet toen tegenstanders van het mobiliteitsplan in de Schaarbeekse gemeenteraad Nederlandstalige voorstanders op hun ‘afkomst’ aanvielen en hen luidkeels aanspoorden om ‘naar Leuven terug te gaan’. Eerder hadden ze de burgemeester voor ‘hoer’ uitgescholden.

Onverdoofd slachten

De reactie van de minister-president is bijzonder hypocriet, want de afgelopen jaren heeft zijn partij net alles ingezet op Brusselse kiezers van Marokkaanse ‘afkomst’. De partij vroeg een totaal overbodig advies aan de Raad van State over een verbod op onverdoofd slachten om zo de stemming hierover in het parlement te vermijden. Merkwaardig genoeg kreeg de PS hiervoor de steun van Vooruit, waarschijnlijk met het oog op een toekomstige alliantie.

Eerder had vervoersmaatschappij MIVB geen beroep aangetekend toen een sollicitante van een rechtbank gelijk kreeg omdat ze beweerde dat ze omwille van haar hoofddoek was afgewezen. Nochtans had de MIVB alleen haar eigen reglement toegepast.

Een grote meerderheid van het personeel maakt zich al lang zorgen over de bekeringsijver van sommige moslims binnen het bedrijf, maar voor de PS was dat blijkbaar geen probleem. In een verkiezingsjaar zijn electorale belangen nu eenmaal belangrijker dan principes.

Et Alors?

Nu doet Vervoort alsof zijn partij kleurenblind is en niet kijkt naar de afkomst van sommige groepen kiezer in aanloop naar de verkiezingen.

Vervoort had gewoon schouderophalend ‘Et alors?’ kunnen zeggen, want iedereen weet toch dat Paul Magnette samen met Ahmed Laaouej een strategie heeft opgezet om de grootste partij van Brussel te blijven en dat dit niet kan zonder de stemmen van moslims. Dat is onvermijdelijk in een superdiverse stad als Brussel.

Eigenlijk durfde Sinardet spreken over de olifant in de Brusselse kamer. Dave Sinardet is een scherpe analyst, maar hij heeft één nadeel: hij woont in de stad waar Bart De Wever burgemeester is. Het staat bij Brusselse politici nog altijd goed om wat zij ‘Vlaamse observatoren’ noemen niet op de inhoud van hun analyse maar op hun… ‘afkomst’ af te rekenen.

moslimstemmen

Moslimstem bepaalt Brussels beleid

Goddelijke politiek

Olifant in Brusselse kamer