Tournée Minérale? Oké, zolang het maar geen Tournée Halal wordt

Februari wordt elk jaar uitgeroepen tot alcoholvrije maand. Eens duchtig ontgiften, wie kan daar tegen zijn? Tournée Minérale is een initiatief van het Vlaams expertisecentrum voor Alcohol en andere Drugs (VAD) samen met de Stichting tegen Kanker. Niet te verwarren met concurrent Vlaamse Liga tegen Kanker die Kom op tegen Kanker organiseert. Probeer het maar uit elkaar te houden.

Woordvoerster van het VAD en de Tournée is Marijs Geirnaert, in wie ik de gedrevenheid bewonder waarmee ze Vlaanderen waarschuwt voor de onheilen van het glas, en dit ver voorbij het strikte gezondheidsargument.

‘Drank is niet alleen schadelijk voor de gezondheid, maar ook de boosdoener bij veel ongevallen en vechtpartijen’, waarschuwde ze vier jaar gelden al in HLN. Dat ligt helemaal in de lijn van een schoorsteenspreuk die de vereniging in 1959 lanceerde: ‘Wie ’t gezinsgeluk begeert, wijselijk het drinken weert’. En ja, gezinsgeluk begeren wij, dat staat vast.

Bekentenissen

Het weze duidelijk: Marijs zet de stop erop. Vanaf 2016 was het nieuwe, van overheidswege aanbevolen rantsoen 10 pintjes/wijntjes per week (voorheen nog 21, en 14 voor de vrouwen). Maar het moet zijn dat het gezinsgeluk toch nog beter kan, want de VAD broedt op een nieuwe richtlijn die de oudere norm zal doen kelderen tot quasi-nul. Gewoon water voor iedereen, Tournée Minérale Générale, en daarmee uit. Ik spreek dus niet over rijden onder invloed of drinken op de werkvloer, neen, de VAD wil ook haar zeg over wat er thuis op tafel komt. En daar wil ik, in naam van het gezinsgeluk en andere geneugten des levens, toch wel een kanttekening bij maken.

Vlaams Parlement

Marijs Geirnaert

Want luister eens, Marijs — en nu richt ik me persoonlijk tot deze Cassandra der drinkgelagen — dat je bezorgd bent om mijn gezondheid, stel ik enorm op prijs. En dat alcohol en autorijden absoluut niet samengaan, helemaal eens. En ja, alcoholisme bestaat en kan iemands lichaam en geest ruïneren, of herleiden tot een lallende schim, zie Arno. En comazuipen van snotneuzen die zich vervelen: degoutant, geef ze een zinnige bezigheid. En effectief: een man met teveel op krijgt hem niet meer recht. Allemaal waar.

Alleen, het verband dat je legt tussen die pintjes/wijntjes en geweld, daar durf ik enig voorbehoud aan te tekenen.

Het heeft namelijk met opvoeding en cultuur te maken, zoals alles, en vooral zin voor maat, je grenzen kennen. Als er hier ten huize vrienden aanspoelen, komen de glazen boven, en niet om limonade te drinken, dat ware beneden elke goede smaak. Vooral de betere Belgische bieren worden met aandacht en liefde gedegusteerd. Beginnen wij na enkele uren te ruziën of ontstaat er handgemeen? Integendeel, Marijs, er wordt stevig verbroederd en soms ook wel verzusterd. Idem dito met familiefeestjes die onder het vriespunt beginnen (die vervelende nonkel, die aanstellerige tante!) en dankzij het glas toch in een redelijke sfeer eindigen.

Niet te vergeten de fantastische pot-en-pint-ervaring in een Berchemse herberg die ik recent had met Karl Drabbe, Doorbraak-uitgever. Koeltjes was het begonnen, pure liefde was het op het einde, zeker toen mijn nieuw boek Politiek incorrect  ter sprake kwam. Anders gezegd: als er geweld ontstaat na het glas, was er dikwijls ook al een probleem vóór het glas. En als zachte jongen/sociale drinker associeer ik alcohol nu eenmaal vooral met vriendschap, goeie gesprekken, bekentenissen (ook wel) en vetes die verdampen.

Alcohol en sharia

Maar de grootste ontkenning, Marijs, van jouw these over het gezinsgeluk is wel de religie die alcohol absoluut verbiedt als duivelse uitvinding, het bij hectoliters thee houdt, en niettemin homo’s van de daken gooit, jonge meisjes en kinderen als seksslavinnen verhandelt, en voor de rest de hele wereld vervloekt die Allah en zijn profeet niet onvoorwaardelijk aanbidt. Ik heb het inderdaad over de islam, ook in de Molenbeekse versie, waar de haat tegen het decadente Westen en de kafirs uit de theehuizen opdampt, en niet uit de klassieke herbergen, voor zover die er nog zijn.

Ik bedoel maar, Marijs: mensen met slechte bedoelingen hebben helemaal geen alcohol nodig. Zie Parijs, Zaventem en zo verder. Compleet nuchter kunnen religieuze gekken de grootste catastrofes veroorzaken, perfect halal als levende bommen in een vliegveldhall rondlopen. Waarbij ik dan denk: konden we toch maar eens met die doorgeslagen djellaba’s één en ander tussen pot en pint uitpraten, hét Vlaamse ritueel bij uitstek om ‘het bij te leggen’, vraag het aan Karl.

Ik zeg niet dat het lukt, maar een stevig glas in de juiste setting kan tussenschotten slopen, maakt de tongen los, en, het allerbelangrijkste: stimuleert humor en ironie, ook zelfironie, dé voorwaarde om vrede te stichten. Soit, het mag niet van Mohammed. De spreuk van de filosoof Kierkegaard In vino veritas  zal nooit de moskeeën sieren, en de Syrische wijnbouwers, al vier millennia actief, zullen moeten wachten tot het alcoholvrije leger zichzelf helemaal heeft opgeblazen.

Maar maak er geen schoonmoedersyndroom van, een Big Sister-verhaal, iets dat dagelijks en wekelijks de glazen telt en streng berispt, als was het een kijvende vinger tegen het plezier zelf. Mag een beetje Brueghel nog? Gaat het ook niet een om culturele eigenheid, of, om een beladen woord te gebruiken, erfgoed?

Of waarom een café zonder bier, zoals Bobbejaan Schoepen al zong, ons ding niet is. In Molenbeek is het altijd Tournée Minérale, daar is het openen van een café met alcohol een kamikaze-oefening. Ik denk ook aan de Aldi-moslima die weigerde om alcohol te verkopen, en van de supermarktgerant nog gelijk kreeg ook: het is toch een beetje opletten waar we mee bezig zijn.

Het idee dat de gezondheidscampagnes en de bijbehorende betutteling in een politiek-correcte bedding lopen, recht naar de dhimmitude, het aanpassingsgedrag jegens de sharia-regels, doet me van de weeromstuit naar het glas grijpen. En dat kan toch de bedoeling niet zijn, Marijs?