Turkse kiescampagne in het buitenland verboden

Niets of niemand kan hem tegenhouden om in Duitsland op de trommel te komen slaan voor het referendum over de grondwetswijziging, beweert de Turkse president Recep Tayyip Erdogan. Echt? Heeft hij dan niet de toestemming van de Bondsregering nodig? Wat zegt het volkenrecht hierover? Luisteren we even naar wat twee gereputeerde Duitse volkenrechtspecialisten hierover te zeggen hebben in de Süddeutsche Zeitung. 

Professor Georg Nolte van de Wilhelm-von-Humboldt-Universität in Berlijn zegt dat Erdogan en leden van de Turkse regering zich niet aan de toestemming van de Duitse Bondsregering kunnen onttrekken door hun bezoek als dat van een privépersoon in te kleden. Het feit dat zij het referendum hebben georganiseerd, maakt dat zij betrokken partij zijn in deze verkiezingsstrijd. Dat betekent dus ook dat ze niet als privépersoon optreden en dus hebben ze automatisch de toestemming van de Bondsregering nodig. Professor Christoph Vedder van de universiteit Augsburg stelt dat optredens van buitenlandse politici in het kader van een kiescampagne het uitoefenen van soevereiniteitsrechten op het grondgebied van een andere (ontvangende) staat inhouden en bijgevolg een schending van diens eigen soevereiniteit met zich brengen. Een reden te meer om de toestemming van de regering van de ontvangende staat aan te vragen.

Grondrechten

Hoe zit het met de meningsvrijheid? Wordt deze geschonden wanneer de regering van het ontvangende staat geen toestemming geeft aan buitenlandse politici om er voor hun daar verblijvende landgenoten te komen spreken (waar in casu deze ‘landgenoten’ al sedert generaties in het ontvangende land wonen en door de dubbele nationaliteit verbonden zijn met het ‘moederland’)? De meningsvrijheid behoort tot de grondrechten en deze komen volgens Nolte de burger in zijn relatie tegenover de staat toe. Ze dienen er dus toe de burger te beschermen tegen de staat. Uit de visies van de twee professoren volkenrecht kunnen we dus afleiden dat als Erdogan en de leden van de Turkse regering in het buitenland een kiescampagne voeren, zij dit niet doen als privépersoon.  Zij voeren  een staatshandeling uit op het grondgebied van een andere staat die niet zomaar als een ‘vrije meningsuiting’ kan bestempeld worden in die zin dat de regering van de ontvangende staat daarvoor uitdrukkelijk toestemming moet geven.  

Turks recht

Maar eigenlijk moet je het nog niet eens zo ver bij het volkenrecht gaan zoeken. Blijkbaar zijn de Turkse machthebbers vergeten dat de Turkse kieswet verkiezingscampagnes in het buitenland verbiedt. Artikel 94 A van die wet zegt letterlijk: ‘In het buitenland en de vertegenwoordigingen, die zich in het buitenland bevinden, mag geen kiespropaganda gemaakt worden.’ Overigens heeft de Hoge Kiesraad – Yüksek Secim Kurulu in het Turks – dit verbod op 15 februari 2017 nogmaals bekrachtigd. Vreemd, heel vreemd. Of misschien toch niet? Misschien wilde de Turkse regering vermijden dat leden van de Turkse oppositie kiescampagne in het buitenland zou voeren, terwijl zijzelf via haar stromannen lang op voorhand zalen in Duitsland liet reserveren onder het mom van theatervoorstellingen zoals in het Duitse Gaggenau. Wie sprak er weer van nazi-praktijken?

Foto: (c) Reporters