JavaScript is required for this website to work.
post

Twee dringende vragen aan rector Rik Torfs

ColumnJohan Sanctorum2/5/2017Leestijd 3 minuten

Een halal-menu in het studentenrestaurant: hopelijk wordt het academisch niveau zelf niet “Koran-proof”.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Al twee weken zit ik hier met een tienerzoon op de kamer van de kinderafdeling van het UZ Leuven, en laat ik duidelijk zijn: een verpleegster met Marokkaanse roots is net zo goed als een Vlaamse, ze plaatst het infuus zoals het hoort, is begaan met de patiënt, maakt een grapje op tijd en stond. Hoed af overigens voor heel de “witte sector”, ook indien met een bruin kleurtje. Zwaar werken, psychisch soms belastend, gewoon je uren kloppen is lang niet genoeg. Het is nog een van de weinige beroepen met een roeping, zo’n mensen kunnen ze eigenlijk niet genoeg betalen.

Zopas zijn de rectoren van de drie Vlaamse universiteiten (KUL, UG en UA) naar buiten gekomen met een verklaring dat de aula’s “te wit” kleuren, waarmee bedoeld wordt dat studenten met een allochtone achtergrond ondervertegenwoordigd zijn in het hoger onderwijs. Dat kleurendiscours is op zich opmerkelijk, je zou het als politiek-correct racisme kunnen opvatten want niemand beoordeelt toch nog de medemens aan de hand van pure huidskleur?
Soit, om de diversiteit te vergroten (op zich ook weer een tamelijk obsessioneel voornemen rond een betekenisloos containerbegrip) zou men onder meer halal-maaltijden willen aanbieden in de studentenrestaurants. Het gaat dus vooral over het aantrekken van moslims, niet over veelkleurigheid tout-court.
 
Ach, die halal, zou dat nu de reden zijn waarom moslimjongeren de weg naar de universiteit niet vinden? Krijgen ze die met een keelsnede geslachte schaapreepjes niet in hun boterhammendoos? Neen, aldus rector Rik Torfs, het gaat ook om sensibiliseren: we moeten de allochtone jongeren in de middelbare school aanspreken over de mogelijkheid van universitaire studies, hen voorbereiden op bijvoorbeeld het toelatingsexamen geneeskunde, via infocampagnes, bijlessen, etc.
 
Mooi, maar hier gaat er wel een klein alarmbelletje af. Want waarom kleurt vooral die geneeskunde-opleiding zo “wit”? Misschien spelen, afgezien van de globale ongeïnteresseerdheid om überhaupt een diploma te halen, ook wel een paar culturele obstakels de moslimjongeren parten, zoals de seksuele segregatie die ze voorstaan, het taboe voor mannelijke (aspirant-)dokters om vrouwen te onderzoeken, en verder allerlei Koran-voorschriften die haaks staan op de westers-rationele normen van het wetenschappelijk onderzoek.
Tot en met het afwijzen van de evolutieleer, en van het inzicht dat we “maar” intelligente apen zijn,- iets wat elke geneeskundestudent toch hoort te weten om ook maar iets te snappen van hoe een menselijk lichaam in elkaar zit. Rekening houdend met het feit dat het salafisme, met zijn totale afwijzing van het moderne westerse denken, zo onderhand de heersend trend is onder de moslimjongeren, lijkt het me logisch dat een opleiding tot fysicus, bioloog, of arts daar niet onmiddellijk op aansluit.
 
Noedelige Aanhangsels

En nu mijn rechtstreekse vraag tot Rik Torfs: zou u zich, in uw bezorgdheid om allochtone (lees: moslim) jongeren naar de universiteit te halen, ook wel rekkelijk willen opstellen inzake culturele dogma’s die de islam hardnekkig handhaaft, en die wij als onwetenschappelijk beschouwen? Het creationisme als “alternatieve waarheid” gedogen, bijvoorbeeld, omdat u als katholiek theoloog daar enige affiniteit mee hebt? Ik stel vast dat de VUB, mijn alma mater, waar het Vrij Onderzoek de absolute norm is, alvast uit deze grijze zone wenst te blijven.
Of, horresco referens, zou u, zoals dat in het middelbaar onderwijs al lang het geval is, overwegen om de academische lat wat lager te leggen, ten einde ook jongeren (altijd van dezelfde religieuze gezindheid dan weer) met minder wetenschappelijke beslagenheid en slechtere cijfers, toch aan de bak te laten komen?
Ik hoop,- wat zeg ik,- ik eis dat u op beide vragen ondubbelzinnig neen antwoordt. Veel essentiëler dan die halal-maaltijden gaat het erom dat de kwaliteit van het wetenschappelijk onderwijs niet mag lijden onder de druk om “culturele diversiteit” in te voeren en te bewaken, anders wil ik als aanhanger van het pastafarisme ook dat er plaats wordt ingeruimd voor de these dat het heelal geschapen is door het Vliegend Spaghettimonster en dat de Noedelige Aanhangsels daartoe het bewijsmateriaal vormen.
 
Voor de rest: dat zich constant willen blijven affirmeren als allochtoon wordt op zich zo langzamerhand een afgezaagde riedel. Als ze erbij willen horen, willen klimmen in deze maatschappij, waarom dan blijven hameren op het anders-zijn en zich hardnekkig gedragen als een subcultuur met het levensgroot etiket “opgepast, niet discrimineren”?
En als het dan toch over diversiteit gaat: misschien eens onderzoeken waarom procentsgewijs zo weinig kinderen uit arbeidersgezinnen op de unief te vinden zijn, dat gaat zeker niet over kleur of ras of religie. En voor de rest is het een misverstand dat sociale promotie uitsluitend via een academische opleiding zou moeten verlopen,- maar hier overstijgen we de logica van de universitaire instellingen die per student worden gesubsidieerd, ongeacht wat die uitvoert.
Of waarom ik Rik Torfs met zijn halalverhaal ook wel enige feeling voor boekhoudkunde en marketing toedicht.
Warme groeten uit de pastasfeer.

Johan Sanctorum is filosoof, publicist, blogger en Doorbraak-columnist



Foto: (c) Reporters
Tags

Johan Sanctorum (°1954) studeerde filosofie en kunstgeschiedenis aan de VUB. Achtereenvolgens docent filosofie, tijdschriftuitgever, theaterdramaturg, communicatieconsultant en auteur/columnist ontpopte hij zich tot een van de scherpste pennen in Vlaanderen en veel gevraagd lezinggever. Cultuur, politiek en media zijn de uitverkoren domeinen. Sanctorum schuwt de controverse niet. Humor, ironie en sarcasme zijn nooit ver weg.

Commentaren en reacties