Deze maand diepen we een juweeltje op van halverwege de jaren negentig. Albert II is al zijn broer Boudewijn opgevolgd en Jean-Luc Dehaene heeft het roer van het politieke schip in handen. Dat kunnen we aflezen van de kaft van het boek waaruit de vorst declameert.
De koning roept zijn landgenoten op verdraagzamer te zijn voor elkaar. Volgens Brasser is de vrome wens niet meer dan een sprookje. Als we vandaag nog (zie Vrijspraak op pagina 14) lezen dat de koning er een goed geacteerd 21 julinummertje voor over had om de CD&V in de val van Di Rupo te doen lopen, dan kunnen we enkel besluiten dat de toon van de koning misschien wat verstrengd is maar dat de essentie van zijn televisietoespraken bijna twee decennia later dezelfde is gebleven. En dat is niet louter toevallig.