Veto tegen Puigdemont schande voor de Kamer

Gisteren verwierp de Conferentie der Voorzitters (een parlementair orgaan met alle fractievoorzitters), met de Parti Socialiste op kop, het verzoek tot gebruik van een zaal van de Kamer voor een middaglezing met als gastspreker Carles Puigdemont. Indiener van dit verzoek en Limburgs volksvertegenwoordiger Peter Luykx reageert teleurgesteld en verontwaardigd: ‘Het veto tegen de komst van Puigdemont is een ware blamage voor het principe van vrije meningsuiting in het federaal parlement.’

Een open Huis

De heer Puigdemont werd uitgenodigd door VLACAT (de Vlaams-Catalaanse Vriendschapsgroep). Die bestaat uit verschillende Vlaamse parlementsleden, zetelend in verschillende parlementen en afkomstig uit verschillende politieke strekkingen. Het betreft hier dus geen solo-initiatief van N-VA. De situatie in Catalonië is complex en VLACAT wou via een gedachtewisseling meer helderheid brengen. Hierbij zouden niet enkel alle Vlaamse, maar ook alle Waalse Kamerleden en senatoren uitgenodigd worden. Het is teleurstellend dat de openheid die Carles Puigdemont aan de dag legt, op het veto van de Conferentie der Voorzitters stuit. Zij hebben nochtans geen valabele argumenten om hun bezwaar te staven.

Puigdemont is een democratisch verkozen Catalaans parlementslid. In tegenstelling tot wat sommigen beweren, loopt er geen Europees aanhoudingsbevel tegen hem. Het is voor Kamerleden heel gebruikelijk — en bovendien een recht — om lezingen te organiseren en sprekers van uiteenlopende pluimage uit te nodigen. Er kwamen reeds verscheidene thema’s aan bod, gaande van de Democratische Republiek Congo tot religieuze minderheden in het Midden-Oosten.

Precedenten

Frappant is dat Puigdemont lang niet de eerste Catalaanse gast zou geweest zijn in de Kamer. In 2015 nodigde de Kamercommissie Buitenlandse Betrekkingen een Catalaanse delegatie uit voor een hoorzitting, onder leiding van toenmalig Catalaans secretaris-generaal voor Buitenlandse Aangelegenheden Roger Albinyana. Als het drie jaar geleden geen probleem was om een Catalaanse delegatie te gast te hebben in het federaal parlement, waarom is het dat dan wel in 2018?! Bovendien is de Catalaanse kwestie een veelbesproken thema in zowel commissie- als plenaire vergaderingen. Zou het niet dan meer dan logisch zijn om één van de hoofdrolspelers in deze kwestie uit te nodigen  voor een debat?

Er zijn kortom geen andere dan politieke redenen voor de weigering Puigdemont te ontvangen. Dat is voor een solide parlement ronduit onaanvaardbaar. Nooit eerder viel de Conferentie der Voorzitters over een dergelijk verzoek voor de Congreszaal. Deze blokkering creëert een precedent om in de toekomst bij elke aanvraag het veto in te roepen.

Na het onafhankelijkheidsreferendum in oktober, riep haast iedere partij in het halfrond van de Kamer op om de dialoog in Catalonië te herstellen. Die woorden verliezen nu iedere betekenis. Een politicus die pleit voor open dialoog in Catalonië, moet eerst keren voor eigen deur en beginnen bij dialoog in eigen huis.