Waarom klimaatontkenners niet geloven in klimaatwetenschap.

Er is één belangrijke factor in de wetenschap, namelijk: het speelt absoluut geen rol hoeveel ‘wetenschappers’ iets geloven. Ze kunnen allemaal met één experiment of theorie op hun fouten worden gewezen, aldus Karl Popper. Wetenschap is altijd maar voorlopig bewezen, en het is de feitelijke plicht van elke wetenschapper (die naam waardig toch) om steeds weer vragen te stellen en kritisch te onderzoeken, ook de zaken waar men van zegt dat ze bewezen of ‘settled’ zijn. De grote wetenschapper en nobel prijswinnaar Richard Feynman zei: ‘Science is the belief in the ignorance of experts’ (‘Wetenschap is geloven in de onwetendheid van de experten’). Wetenschap moet onophoudelijk alles en iedereen kritisch bekijken en bevragen.

Het debat is voorbij?

‘The science is settled and the debate is over,’ zoals Obama ooit tweette, en er is ‘97% consensus’, zijn dus foute, onwetenschappelijke, maar politieke uitspraken.  Want 11 jaar na zijn inauguratierede, waarin Obama beloofde de planeet te genezen en hij de stijging van de oceanen zou stoppen, hebben we nog maar 12 jaar om de planeet te redden. Er is blijkbaar iets fout gelopen met de uitvoering van de Obama plannen.

Stellen dat de wetenschap er uit is en dat het bewezen is dat menselijk co2 de aarde ‘gevaarlijk’ doet opwarmen, is gewoon heel erg fout of tenminste heel erg voorbarig. Er zijn teveel onzekerheden en zaken die we nog niet begrijpen, zegt klimaatwetenschapper Richard Lindzen daarover.

We weten het niet precies

Dat wil helemaal niet zeggen dat de aarde niet aan het opwarmen is, of dat co2 geen broeikasgas is, of zelfs dat de mens geen invloed heeft op het klimaat.  Dat wil alleen zeggen dat we niet precies weten hoe het klimaat werkt en wat de toekomst zal brengen. Als we het niet precies weten of het nu gaat afkoelen of opwarmen de volgende 50 jaar, hoe kunnen we dan beweren wat de oplossingen zijn om het klimaat te regelen? Als dat al nodig en mogelijk zou zijn met menselijk co2. Er is geen klimaatramp aan de horizon, zo zegt klimaatwetenschapster Judith Curry in de Telegraaf.

De bedoeling van de uitdrukking ‘ik geloof in wetenschap’ heeft als doel, elke betekenisvolle discussie over klimaat en energie op voorhand in de kiem te smoren en iedereen die er vragen bij stelt als verdacht en onwetenschappelijk neer te zetten.

Iedereen die het klimaatdebat een beetje volgt is al vaker het argument ‘ik geloof in de wetenschap’ of ‘ik geloof in de 97%-consensus’ tegengekomen. Vragen naar wat die 97%-consensus dan exact inhoudt, dat kan u dan weer 97 verschillende antwoorden opleveren.

Zelfverklaarde ecomodernisten

Het meest absurde antwoord tot nu toe kwam van de filosoof en zelfverklaarde ecomodernist Maarten Boudry: ‘erken de consensus van het IPCC en ik stop om u klimaatontkenner te noemen.’

Hoe het erkennen van de mening van een politieke en tot op het bot gecorrumpeerde organisatie enig wetenschappelijk bewijs kan opleveren van wat dan ook, kan wellicht alleen wetenschapsfilosofische logica verklaren.

Misschien moet Maarten Boudry de ecomodernist van het eerste uur Roger Pielke jr zijn twitterdraadje even lezen om te genezen van zijn IPCC verering. Ik hoor Pielke nooit mensen met een andere mening als klimaatontkenner uitschelden. Ook Shellenberger, nog een ecomodernist van het eerste uur is niet te spreken over dat soort taalgebruik. ‘Guilty by association,’ zegt hij daarover. Dat soort kinderachtig gedrag heeft hij al in het tweede middelbaar afgezworen. Mensen die dergelijk gedrag (lees: taalgebruik) vertonen, moeten dringend volwassen worden,’ schrijft hij.

Weet wel, er zijn ook 97 wetenschappelijke papers, antwoorden en artikels, die de 97%-consensus  weerleggen.

Politiek-ideologisch misbruik van wetenschap

Kijken we even naar het voorbeeld van Democratische presidentskandidate Elizabeth Warren: ‘I believe in science’ tweette ze fier. En iedereen die dat niet doet, die heeft niet het recht om zich te bemoeien met milieupolitiek. Dat was haar antwoord, toen haar werd gevraagd of klimaat-sceptische wetenschappers zoals onder andere William Happer van Princeton ook een stem moesten krijgen in het klimaatdebat.

Of de Canadese minister Catharine McKenna  in haar hysterische rants, die haar de bijnaam ‘Climate Barbie’ opleverde. Ik geloof in wetenschap, krijst ze uit.

In België bijvoorbeeld tekenden 3455 zogenaamde wetenschappers een brief, dat de opwarming bewezen was en de feiten onweerlegbaar zijn. Wie deze brief echter goed leest, die ziet meteen dat het klimaat hier maar als excuus dient om de ganse moderne op de vrije markt gestoelde economie en maatschappij zoals wij ze kennen op de schop te nemen. Want behalve dat deze wetenschappelijke watermeloenen alles beweren te weten over het klimaat, willen zij vooral opleggen hoe wij moeten gaan leven. 

Journalist en ecomodernist Ralf Bodelier vatte goed samen waar groenen hier eigenlijk voor staan: ‘De, waarschijnlijk, werkelijke achtergrond van het groene verzet tegen genetisch gemodificeerd voedsel of kernenergie … je hoeft er de liberaal-kapitalistische samenleving niet voor te veranderen. En dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn.’

Wat al deze personen eigenlijk willen zeggen met ‘ik geloof in de wetenschap’ en ‘ik geloof in de 97%-consensus’ is eigenlijk ‘ik geloof in gevaarlijke door de mens veroorzaakte klimaatopwarming’.

Andersdenkenden weren

Al wie daar anders over denkt die moet worden bestreden, liefst met leugens, verdraaiingen en fantasie, zoals onlangs de linkse onderzoekswebsite (sic) Apache nog maar eens bewees, door een verhaal uit de duim te zuigen over klimaatontkenners. Rob Lemeire zette het in zijn artikel Klimaatactivisten zwemmen in het geld  schitterend recht.

‘Dat die lieden tegenwoordig in reguliere media geweerd worden, is op zich geen slechte zaak,’ zo schreef Maarten Boudry in De Standaard. Met lieden bedoelt Boudry dus klimaatsceptici. Die hebben geen plaats in het debat. Duidelijk geen fan van Ricky Gervais: die tweette onlangs: 

Maar wellicht is de consensus-filosoof eerder aanhanger van Thomas Kuhn dan van Karl Popper.

Het debat vergiftigen en openlijk voor censuur pleiten voor de andere ongewenste mening, daar krijg je in dit land dus de Arkprijs van het vrije woord voor. Ja, zo diep zijn we gezonken.

Geloof in Daffy Duck

Maar dè topper van het ‘ik geloof in de wetenschap’ is toch Andrew Yang, de Democratische presidentskandidaat die zich wist te kwalificeren voor het televisiedebat door meer dan 65.000 individuele campagnedonaties te verzamelen.

Dit stuurde Andrew Yang namelijk per tweet de wereld in : ‘Mijn vader heeft een Ph.D. in natuurkunde,’ schreef hij. ‘Ik geloof in wetenschap.’ Hilarisch toch! Hij was meteen de risee op sociale media. ‘Mijn vader is cartoonist, ik geloof in Daffy Duck.’ Dat soort van commentaren.

‘Ik geloof in wetenschap’ wordt dezer dagen dus overwegend ingeroepen niet alleen om het verhaal van ‘catastrofale door de mens veroorzaakte antropogene klimaatopwarming’ te ondersteunen maar ook de politiek die reguleert ten voordele van onrendabele en onbetrouwbare hernieuwbare energie en strijdt tegen fossiele brandstoffen.

Complexe vraagstukken

De globale temperatuur is aan het stijgen; de mens is de hoofdoorzaak; het zal een catastrofe worden voor de mensheid; de stijgende temperaturen kunnen gestopt worden door een volledige omwenteling van de wereldeconomie en de vrije markt. Dat zijn allemaal enorm complexe en stuk voor stuk volledig verschillende wetenschappelijke beweringen. Bijvoorbeeld: is het bannen van fossiele brandstoffen niet schadelijker voor de rijkdom en welvaart die ze verschaffen, fossiele brandstoffen die vooral arme derdewereldlanden kunnen helpen om zich tegen welke klimaatverandering dan ook te beschermen?

De groene klimaatalarmistische truc bestaat er in om te doen alsof iedereen die het slechts oneens is met één of enkele of zelfs maar een gedeelte afwijkt van hun stellingen (dogma’s), dat deze personen de wetenschap en de wetenschappelijk methode zelf verwerpen. Ironisch genoeg zijn de ‘ik geloof in wetenschap’ en ‘ik geloof in de 97%-consensus’ in tegenspraak met de wetenschappelijke principes.

Laten we het cordon rond de klimaatsceptici ook maar meteen slopen. Want die ‘geloven’ dus niet in wetenschap en dat is meteen het beste argument om ze toe te laten tot het klimaat- en energiedebat.

PS: klimaatontkenners bestaan niet.