Waarom U CD&V moet stemmen

Normale mensen staan ’s morgens op, eten een boterhammetje, slurpen een kopje koffie en gaan dan naar hun werk. Politici niet. Die strijden en vechten zodra de koffie op is. Voor uw veiligheid, uw werkgelegenheid, uw koopkracht, uw voedselvoorziening… U kan het zo gek niet bedenken of er wordt voor gevochten in de Wetstraat. En die mensen zijn niet rap content. Zodra een  grenspaal verzet is, beginnen ze weer te vechten. ‘De strijd is nog niet gestreden’, zeggen ze dan. En hop: ze zijn weer naar het front.

Ook de premier is niet bang om zijn handjes vuil te maken. De grootste vechtersbaas van allemaal, onze Alexander. U en ik leven misschien in de overtuiging dat De Croo smekend op zijn blote knieën een gigantische zak belastinggeld is gaan afgeven bij Engie om die kerncentrales open te houden. Vergeet het. Strijd was het. Meneer Engie was tot bloedens toe met stomheid geslagen omwille van zoveel gratis geld. Huilend ging hij naar de bank.

Nawal Farih

Het mag niet van de NAVO maar je zou onze strijdende politici zo naar Oekraïne kunnen sturen en binnen de anderhalve dag staan ze aan de poorten van het Kremlin, ligt Poetin over de knie van Caroline Gennez voor de billenkoek van zijn leven. Waarna ze fluks naar Israël trekt.

‘Maar tegen wie strijden ze dan hier?’ hoor ik u denken. Wel, dat is een beetje vreemd. Het antwoord is: tegen andere politici die voor exact hetzelfde strijden. En ook wel binnen de eigen partij. U mag dus ‘strijdbaar zijn’ niet verwarren met efficiëntie. Dat zijn twee totaal verschillende dingen.

Niemand symboliseert de vechtlust overigens beter dan Nawal Farih, CD&V-lijsttrekker voor de Kamer in Limburg. In een filmpje van 50 seconden op Facebook gaat ze maar liefst 7 keer vechten en 1 keer strijden. Al wie Limburg wil verdelen of niet netjes samenleeft kan zonder pardon een koek op zijn bakkes krijgen. Hetzelfde geldt voor huisartsen die niet spontaan in uw buurt komen wonen én mensen die geen goede work-life balans bewaren. Werkelijk niemand is veilig voor de rechtse van Nawal. En dat ze het meent mag duidelijk zijn. In het filmpje mept ze ongenadig hard op een boksbal.

Toxisch

Had een man dit filmpje opgenomen dan stonden De Morgen en De Standaard dagen bol over toxisch mannelijk gedrag. Als vrouwen het doen, is het gewoon schattig. Maar zeg ze dat niet, dat is toxisch mannelijk gedrag. De bokshandschoen als politiek symbool is helemaal terug. Laat die watjes van het Vlaams Belang maar uitpakken maar lachende vrouwtjes en kindjes op hun campagnemateriaal. Bij CD&V is het Fight Club! Toch als haar geliefde, Sammy Mahdi, niet als drag queen door de living paradeert. Ja, wie niet wil verdrinken is wijs als hij zwemt. Want er komen andere tijden.

Verkiezingen maken politici trouwens nog een stuk agressiever dan ze doorheen de legislatuur al zijn. Dat zal u vanaf volgende week merken. Dan barst de kiesstrijd volledig los. De Paasvakantie is stilte voor de storm.  Hier en daar een schermutseling over rondvliegende voorstellen niet te na gesproken.

Voltooid leven

Zoals dat van de baas van de Christelijke Mutualiteiten die vindt dat we ons leven mogen ‘teruggeven’ als we het gevoel hebben dat het voltooid is. Gwendolyn Rutten sprong meteen op die kar en bevestigt dat u wat haar betreft mag doodvallen naar believen, waar en wanneer u wil. Daar strijdt ze al jaren voor. Ik zou willen zeggen dat het gevoel geheel wederzijds is, maar zo zijn we niet opgevoed.

Sammy Mahdi vindt dat ‘teruggeven’ maar niks. Hij breekt een lans om geduldig uw tijd uit te zitten en u in stilte bezig te houden, terwijl hij nadenkt over manieren om uw leven weer zinvol te maken. Dat kan even duren maar op 9 juni mag u hem daarvoor al bedanken.

‘Teruggeven’ of ‘uitzitten’ zal in ieder geval geen invloed hebben op wat de overheid uw nabestaanden aanrekent om zomaar te stoppen met ademen. De boetes op doodgaan, met of zonder toestemming, blijven onverminderd van kracht. Het is een ontmoedigingsbeleid dat voorlopig nog niet aanslaat, maar ook die strijd wordt dapper voortgezet.