Wanneer mogen onze meningen vrij zijn? 

Blijkbaar niet altijd. Ik zag vorige week Renee van der Gijp (of moet ik Renate zeggen?) aan het werk in Voetbal Inside en kon een lach niet onderdrukken. Ben ik nu politiek incorrect? Waarschijnlijk wel. Heb ik daarom minder respect voor de moedige beslissing die Bo Van Spilbeeck heeft genomen? Hoegenaamd niet.

Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat meningen in onze huidige samenleving vrij mogen zijn, maar enkel wanneer de meerderheid hier mee instemt of wanneer we zeker niets politiek incorrect formuleren. Persoonlijk was ik vrij tot zeer verontwaardigd wanneer ik zag hoe Renee van der Gijp in Nederland publiekelijk op de brandstapel werd gegooid voor het brengen van een in mijn ogen duidelijk satirische boodschap, waarmee hij niemand wilde kwetsen. Zo las ik in de Volkskrant een opinie met als titel: ‘Transgendergrap Renee van der Gijp is geen humor meer’. In mijn ogen blijft humor een persoonlijke aangelegenheid waarbij iedereen zelf mag bepalen wat hij of zij al dan niet grappig vindt.

Uiteraard zullen er steeds bepaalde personen zich aangevallen voelen wanneer er gelachen wordt met iets of iemand. Moeten we daarom onze vrije meningsuiting echter inperken? Enkele jaren geleden schreeuwden we allemaal moord en brand na de aanslagen op Charlie Hebdo. Help! onze vrije meningsuiting wordt bedreigd door deze extremisten, viel overal te lezen. Fulmineren sommigen van deze politiek correcte journalisten nu echter ook niet tegen de vrije meningsuiting van onze Nederlandse vriend Renee?

Begrijp mij niet verkeerd, ik wil geen vergelijking maken tussen de gruwel van de aanslagen op Charlie Hebdo en online aanvallen waarmee Renee van der Gijp te maken heeft gekregen. Uiteraard moet de gruwel achter de aanslagen op Charlie Hebdo publiekelijk veroordeeld worden en moeten we onze vrije meningsuiting beschermen, maar als we respect hebben voor mensen die lachen met een godsdienst en we deze ook prijzen omwille van hun moed, mag Renee van der Gijp dan ook niet even Renate spelen zonder aan de politiek correcte schandpaal genageld te worden?

Het is van belang dat we de waarden van onze vrije samenleving verdedigen, ongeacht stijl of afkomst. Ik pleit daarom volmondig voor een absolute vrijheid van meningsuiting, ongeacht de politieke correctheid hiervan. Uiteraard binnen een juridisch correct kader.

Alexander Mertens

o-o-o-o-o

Er is blijkbaar een politiek correcte evolutie aan de gang, eentje die uitgaat van een zéér negatief mensbeeld. Wanneer er vandaag een grap wordt gemaakt, dan wordt er al snel van uitgegaan dat die persoon geen enkel ander doel had dan te kwetsen. Dit is een visie waar wij onmogelijk kunnen achterstaan.

De social justice warriors van vandaag zijn heel snel om hun gevecht te kiezen. Of het nu gaat over feminisme, multiculturaliteit, identiteitspolitiek of genderneutraliteit, er springt altijd wel iemand in de bres voor mogelijk onrecht. Het is net daar waar het schoentje knelt. Wat met het vermoeden van onschuld, wat met het recht op vrije meningsuiting, wat met het recht om niet altijd formeel fatsoenlijk te zijn? Veel te vaak wordt in de strijd om meer sociale rechtvaardigheid de nuance compleet overboord gesmeten.

En het is net die nuance die het ons mogelijk maakt vrij samen te leven. Neem nu het debacle rond Renee van der Gijp en Bo Van Spilbeeck, de maatschappij en de journalistiek was er snel bij om Renee van der Gijp aan de schandpaal te nagelen voor een onfatsoenlijke mop. Wat wordt hier compleet buiten beschouwing gelaten? De twee belangrijkste elementen, de intentie en de schade.

Wanneer iemand een onfatsoenlijke mop over iemand maakt, kan de persoon in kwestie de ander daar op aanspreken. Wanneer iemand een ander individu te gronde wil richten moet er inderdaad worden ingegrepen. Maar daarbij mogen we het recht op vrije meningsuiting en het vermoeden van onschuld  niet overboord gooien. Zo niet maken we ons collectief monddood.

Aimé Schrauwen