Wat als… betogers de grondwet schreven?

Niet alleen in Antwerpen worden de neusvleugels wijd opengesperd voor hallucinogene producten, in de bossen van Wallonië zijn geen vliegenzwammen meer te bespeuren. Elio de Roeper wil het begrotingstekort van 8,5 miljard euro oplossen door een 32-urenweek, een btw-verlaging op elektriciteit, gratis bezoeken aan de huisarts en de tandarts, én 1.500 euro pensioen na 42 jaar werk. Die laatste belofte alleen kost al ongeveer 2,3 miljard. Wie zal dat betalen? De rijken natuurlijk, maar niet de familie Frère, die mogen de kabouterdans ontspringen.

Volledig helder van geest is Charles Michel van mening dat het programma van de PS wijst naar een coalitie met N-VA. Yeah Right. Dan zal De Wever toch serieus wat coke moeten snuiven. Volgens Michel is dat een hakenkruis-coalitie, een nazi-regering. Een lapsus, verdedigde hij zich, even buiten het lijntje coke gekleurd. Charles Michel is een dwerg op de schouders van een zandmannetje. Hij heeft geen federale en Waalse regering meer, geen partij meer en is de helft van zijn stemmen kwijt. Enkele weken geleden kreeg hij geen voetbalploeg meer samen voor zijn studiedag en vorig weekend zat de zaal vol met gemeenteraadsleden en MR-ambtenaren. Armoe troef. Hij weet van geen hout meer pijlen maken waardoor hij in volle paniek zijn huik naar de wind van Anuna Klimata zette.

De grondwet is geen spandoek

Anuna Klimata betonneerde zich in de wetstraat met het dwingend verzoek om de grondwet aan te passen. De slimste groene juristen hebben een klimaatwet geschreven, maar deze was niet conform onze grondwet. De grondwet, de leerstof van de eerste lesuren recht aan de universiteit, maar toen zaten de groene juristen hoogstwaarschijnlijk nog met hun havermoutpap in de yogales. Maar geen nood, laat ons dan maar de grondwet even aanpassen. Ze willen één klimaatminister, met één taak: de CO2 naar beneden halen, een CO2-minister dus. Deze minister van scheten is dan bevoegd voor: mobiliteit, milieu, landbouw, economie, wonen, financiën, begroting, openbare werken … een herfederalisering om u tegen te zeggen. De Waalse partijen zijn wild enthousiast en stemmen uitbundig voor deze belgicistische grondwetswijziging. Het gros van de Vlaamse partijen gooit de laatste 5 staatshervormingen liever niet in de prullenmand.

Anuna Matata begrijpt niet hoe het mogelijk is dat niet naar haar geluisterd wordt. Neen liefste Anuna, naar iemand luisteren is niet hetzelfde als blind zijn bevelen uitvoeren. Dat is zo in een dictatuur, maar in België leven we gelukkig in een democratie. Bereid zijn om te leren, betekent nog niet dat je de les wil gespeld worden. Ze snapt ook de term democratie niet. Ze is van mening dat wanneer je gaat betogen, het parlement dan de slogans op de spandoeken maar moet omzetten in wetteksten. Anuna, ja het signaal van de betogers is belangrijk, maar ook de miljoenen Vlamingen die thuisblijven en niet betogen sturen een signaal waarmee rekening moet gehouden worden. De politieke partijen hebben geluisterd naar de klimaatspijbelaars en naar de thuisblijvers, hebben een visie op de energie- en mobiliteitstransitie opgenomen in hun programma en op 26 mei mogen alle stemgerechtigden oordelen welke van die partijen hun visie best vertegenwoordigd. Dit is onze democratische realiteit, het is een hallucinatie die optreedt bij gebrek aan cocaïne.

Non bis in idem

Ben Weyts wil dat enkel de rijken nog met de wagen rijden zoals in London na het invoeren van het London Congestion Charging System, een taks van 8 pond bij het binnenrijden van de stad. Die kilometerheffing wil Ben Bibber via onze GSM aanrekenen. De draaischijftelefoon wordt plots weer aantrekkelijk. Nochtans betalen we al een kilometerheffing aangerekend via de taksen op brandstof. Hoe meer kilometers ik afleg, hoe meer taksen ik betaal. Juist, een kilometerheffing. Spreken we hier dan niet over een verboden dubbele taxatie, non bis in idem, een rechtsbeginsel terug te vinden in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Hebben de Vlaamse politici dan geen lessen getrokken uit de turteltaks? Ben Weyts bevestigt hier het aforisme van Albert Einstein: ‘Als je blijft doen wat je altijd gedaan hebt, blijf je krijgen wat je altijd gekregen hebt.’

De brainxit van de emocratie

Ooit was populisme een ideologie, nu wordt het vereenzelvigd met het bespelen van de emoties van de kiezer. Het gros van de bevolking stemt niet na een grondige studie van de kiesprogramma’s van partijen, maar emotioneel op de electorale vloedgolf van het moment. Tegenwoordig voeren alle partijen een populistisch discours met holle slogans, cadeaus en loze beloften. Groenen schrikken er niet voor terug om kinderen voor de kar te spannen. Een beproefde methode, want Mieke Vogels echoode tijdens de dioxinecrisis gedurig de veiligheid van onze kinderen.

De emocratie is ook het resultaat van de teleurstelling in traditionele politieke partijen. Liberalen leveren geen lagere belastingen, socialisten geen extra jobs, groenen geen beter milieu, nationalisten geen onafhankelijke staat, en centristen geen stabiliteit. Wie ideologisch stemt moet na de verkiezingen over voldoende cognitieve dissonantie beschikken om zijn keuze voor zichzelf te verantwoorden. Spijtig dat in onze democratie de stem van het hart belangrijker geworden is dan die van de rede. Dergelijke brainxit leidde tot de Brexit, the no’s have it, the no’s have it…