Wat te onthouden van het weekeinde? Twee overbodige interlands

PLOEG VAN DE WEEK: Noord-Macedonië, dat Italië uitschakelde voor het WK 2022

SPELER VAN DE WEEK: Gareth Bale, net als Eden Hazard een luxe-invaller bij Real Madrid, hield met twee goals tegen Oostenrijk (2-1) Wales in de race voor een ticket voor het WK

BELGIE

‘De spelers en ik hebben heel wat geleerd.’ Roberto Martinez houdt van een grapje. De interland van zaterdag in Ierland was zoals verwacht puur tijdverlies. Dat we zonder de grote namen slechts een modale ploeg hebben, weet iedereen die het voetbal een beetje volgt. Dat niemand opstond om de ploeg bij de hand te nemen, ook Youri Tielemans niet, was voorspelbaar. Dit experiment was zinloos. Het kan niet de bedoeling zijn om zonder een aantal anciens te spelen in matchen die erom doen en dan heeft het ook geen zin om het uit te proberen.

De enige experimenten die nodig waren, gebeurden niet. De verdediging is het grote zorgenkind van deze Rode Duivels. Vincent Kompany en Thomas Vermaelen hebben afgehaakt, Toby Alderweireld voetbalt al meer dan een jaar in een competitie van twee keer niets en Jan Vertonghen sleept ook al heel wat jaren mee. Het is onwaarschijnlijk dat Alderweireld en Vertonghen op een WK om de drie dagen een match kunnen spelen.

Geen interlands plannen?

Het centrum van de defensie bestond in Dublin vooral uit spelers waarvan we weten dat het niet genoeg is om op een groot toernooi hoge ogen te gooien. Dedryck Boyata is ook al 31 en Jason Denayer is pas 26, maar komt bij Lyon nog nauwelijks aan spelen toe. Waarom geen speelkansen gunnen aan Wout Faes, Sebastien Bornauw of Siebe Van der Heyden? Of (de afwezige) Axel Witsel een rij achteruit schuiven, zoals ook bij Borussia Dortmund geregeld gebeurt?

Een en ander staat misschien gepland voor de oefenpartij van dinsdag tegen Burkina Faso, maar welke waardemeter heeft deze partij? Les Etalons (de Hengsten) bereikten in januari de halve finales van de Afrika Cup (3-1 verlies tegen Senegal), maar verloren vorige donderdag met 5-0 van Kosovo, niet meteen een hoogvlieger in het Europese voetbal. Wat kan je concluderen na een wedstrijd tegen zo’n tegenstander? Vooral wat de defensie, het grote zorgenkind, betreft?

Als Roberto Martinez van oordeel was dat zijn spelers rust nodig hebben, had hij geen interlands moeten plannen. Als die er toch kwamen, moest er minstens één tegenstander van enig formaat bij gezeten hebben en moest dan met zes, zeven basisspelers uitgepakt worden.

Kippenvel moment

Kijk naar andere toplanden: Spanje, Engeland, Frankrijk en Duitsland traden min of meer met een basiselftal aan. Nederland deed het helemaal anders  dan België. Zaterdag kwam Denemarken, een Europese halve finalist, naar de Amsterdam Arena en Louis van Gaal nam de wedstrijd zo ernstig dat hij slechts drie wissels doorvoerde. Dinsdag komt Duitsland op bezoek.

Nederland-Denemarken was overigens één van de leukste oefenwedstrijden die ik ooit zag (4-2). Zowat alle goals waren parels en er was een authentiek kippenvel moment toen Christian Eriksen na de rust zijn internationale comeback vierde en binnen de twee minuten de bal in doel krulde.

EUROPA

Er werd de voorbije dagen ook om het ‘echie’ gevoetbald. Op de andere continenten is de WK-voorronde nog volop aan de gang en in Europa werden de eerste wedstrijden van de play-offs afgewerkt. Europees kampioen Italië, dat zowel op Euro 2016 als 2020 de Rode Duivels versloeg, werd uitgeschakeld. Net als bij het WK 2018. Onvoorstelbaar voor één van de grote voetballanden.

Jurriaan van Wessem, de Nederlandse journalist en kenner van het calcio, wijst Euro 2012 aan als reden voor de neergang van het Italiaanse voetbal. ‘Het missen van de organisatie van Euro 2012 heeft het Italiaanse voetbal op een stevige achterstand gezet, vooral met de infrastructuur maar ook met de jeugdopleidingen. De Serie A is deels verstoft en financieel beperkt. Daarom bijna geen moderne stadions en een matige uitstraling’, schreef hij.

1 april

Portugal werd vreemd genoeg ook naar de play-offs verwezen, maar hield Turkije af (3-1) en neemt het dinsdag op tegen Noord-Macedonië, de giant-killer van Italië. Zweden, dat Tsjechië in de verlengingen opzij zette, speelt dan zijn beslissende partij tegen Polen en Wales wacht af wie de tweestrijd tussen Schotland en Oekraïne wint.

Zaterdag worden de groepen voor de eindronde van het WK geloot. Juist, op 1 april en dat is geen grap. Al blijft een WK in het zand van Qatar een aberratie.

Deze week werd ook bekend hoe de nieuwe regels voor financiële fair play er de komende jaren zullen uit zien. Van de salary cap, naar Amerikaans model, waar Uefa-voorzitter Aleksander Ceferin al jaren voor pleit om een gelijker speelveld te creëren, komt niets in huis. Clubs mogen straks wel nog slechts zeventig procent van hun inkomsten besteden aan voetbalgerelateerde uitgaven (salarissen, transfers).

De Engelsen

Dit betekent in de praktijk een verankering van de hegemonie van de Engelse clubs (de drie voorbije seizoenen was de finale van de Champions League twee keer een Engels duel). De Engelsen hadden zelfs voor 85 in plaats van zeventig procent gepleit. De Duitsers wilden minder dan zeventig. Er zijn ook geen maatregelen voorzien om valsspelers te sanctioneren. Volgens de nieuwste Deloitte Money League is Manchester City met 644,9 miljoen euro aan inkomsten nu de rijkste club van de wereld. In de Engelse pers wordt gelachen met de sponsorbedragen die bedrijven die eigendom zijn van de emir van Abu Dhabi en zijn omgeving betalen. Het begrip marktconform is blijkbaar ook niet meer opgenomen in de nieuwe FFP-regels.

Op 7 april moeten deze bekrachtigd worden door het Uitvoerend Comité van Uefa. Waarschijnlijk gaat het dan ook weer over de eisen van de Europese topclubs. Deze willen dat twee clubs die zich via de nationale competitie niet konden plaatsen voor de Champions League op basis van hun coëfficiënt van de vijf voorbije jaren alsnog kunnen deelnemen. Het doet denken aan de plannen voor een Europese Super League. Een spook dat zal blijven opduiken.