We vrezen ‘niets’

Intussen is het nieuws dat Hendrik Vuye en Veerle Wouters een serieuze tik op de vingers kregen met zoveel paukenslagen verkondigd, dat men zelfs op het Zangfeest hun best zal mogen doen om dit te overtreffen. De flaminganten van allerlei slag hebben terug getoond waar ze meester in zijn: elkaar kapot ruziën. Het eindresultaat? Niets.

De vader en de peetvader

Herbekijkt u het debat tussen de vroegere en huidige voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging in De Zevende Dag nog eens. Het irritatiegehalte van Peter De Roover – de vroegere – en van Bart De Valck – de huidige – koerste om ter snelst de hoogte in. Opvallend was ook de neerbuigendheid van Peter De Roover tegenover zijn vroegere kompaan De Valck. De VVB aanvaardt de woorden niet van Bart De Wever in ‘l Echo waarin hij laat uitschijnen dat hij het communautaire programma in 2019 nog even wil wegstoppen als de huidige meerderheid kan verder regeren. Hoewel peilingen al een poosje aantonen dat de huidige meerderheid bij een nieuwe verkiezing het allicht niet meer haalt, zet dit heel veel kwaad bloed bij de Vlaamsgezindste – voor de leken: er zijn gradaties in Vlaamsgezindheid – vleugel van de N-VA. Geert Bourgeois – de ‘vader’ van de partij – had toch op de nieuwjaarsreceptie van diezelfde VVB klaar en duidelijk gezegd dat hij in 2019 de grondwet wil herzien? ‘Overigens ben ik van mening dat de grondwet in 2019 voor herziening vatbaar moet zijn’. 9 maanden later lijkt dat geen zekerheid meer te zijn. En de ‘peetvader’ van de partij, Bart De Wever, die wordt niet tegengesproken. 

‘Commentaartjes’

Hendrik Vuye en Veerle Wouters worden nu de martelaars, omdat zij in een kranteninterview waarschuwen dat de N-VA het communautaire vuur niet in een waakvlam mag laten veranderen. Indien dat het geval is, dan stappen ze op, klonk het. Neen, ze laten zich niet doen door hun partijvoorzitter, las je in dat gesprek. De partijtop heeft nu voor hen de deur al een stuk geopend door hen uit het bestuur te kegelen. Alleen Bart De Wever communiceerde, de anderen mochten geen ‘commentaartjes’ geven, zoals Vlaams parlementslid Annick De Ridder tegen een VRT-reporter zei. Vuye en Wouters doen nochtans niet veel anders dan het communautaire programma van de N-VA uitdragen en het inhoudelijk verfijnen. Ze deden in De Morgen niet meer of minder dan de ongerustheid verwoorden van de Vlaams-nationalisten in en rondom de partij.

Wat andere partijen maar niet lukt, lukt de eigen achterban wel. De N-VA heeft een barst in het blazoen gekregen, omdat de Vlaams-nationalisten ongerust zijn over de politieke relevantie van hun kerngedachte. Vijftien jaar geleden werd dat gedachtegoed dood en begraven verklaard en de N-VA slaagde erin het Vlaams-nationalisme opnieuw te laten opstaan uit dat graf. De partij mag dat gerust op zijn conto schrijven. Maar het mag daarbij niet vergeten dat het onder meer de VVB was die dat mee mogelijk maakte door aanhoudende acties zoals de grote betoging in 2001 in Gent tegen het Lambermontakkoord van de regering Verhofstadt en de manifestaties in de Brusselse Rand in de verhitte B-H-V-tijden. In Gent liep Bourgeois – toen nog voorzitter van een hopeloos verdeelde Volksunie – achter het spandoek ‘Terug op de barricaden!’. Sindsdien heeft de N-VA onverstoord de communautaire trom geroerd. De partij moet beseffen dat het onrealistisch is om nu aan die natuurlijke achterban te gebieden om te zwijgen. Zoals steeds begint het met gemor, dan klinkt er protest en uiteindelijk komt er ruzie van.

2019?

Vuye en Wouters mogen dan wel gedesavoueerd zijn, het studiecentrum ‘Objectief-V’ – dat werd opgericht om de verdere staathervorming en zelfs staatsvorming te bewerkstellingen na 2019 – wordt niet opgedoekt. De woeligheid van de voorbije weken dwingen de N-VA nu om met de communautaire spierballen te rollen om het verloren vertrouwen terug te winnen. Indien de partij daar niet in slaagt dan zal ze van binnenuit verder barsten met de nodige electorale gevolgen. De opposanten verlekkeren zich al op dat vooruitzicht. En dan heb je nog een Jean-Marie Dedecker die in het ‘gat op rechts’ wil springen. En dan is er nog het Vlaams Belang dat munt wil slaan uit de migratiecrisis. De tekening is gemaakt en de gevolgen zijn bekend. Het betekent dat de Vlaamsgezinden in 2019 gewoon niets zullen overhouden. Niets.

Alleen een paar lege handen.

Foto: (c) Reporters