Wie wordt er rijk van immigratie?

Iets wat ogenschijnlijk draait om hulp aan mensen in nood, immigratie, heeft meer eenvoudige, economische agenda’s. Economisten passen een marktlogica toe. Daar is niks mis mee. Maar: ook mensen worden louter gezien als grondstoffen. Alle grenzen moeten dus open staan om die grondstoffen aan te trekken. Een andere grondstof, kapitaal, moet ook vrij kunnen geïnvesteerd worden buiten die grenzen.

Heel de wereld moet een etnische, culturele en financiële éénheidsworst worden. Globalisering en individualisering zijn enkele trefwoorden. Motor achter het model is de kapitalistische, liberale doctrine. Die doctrine beslechtte eind vorige eeuw de strijd met het fascisme en communisme in haar voordeel. Nu wordt ze hoogmoedig.

Een deel van dat kapitalistisch-liberale model, vrije migratie, kristalliseerde vorig jaar uit in het VN-migratiepact van december 2018. En minstens dat deel van het model zet nu kwaad bloed. In Bilzen bijvoorbeeld. Immigratie lijkt op hulp, maar is in wezen enorm winstgevend voor de grote wereldinvesteerders die de VN en de EU aansturen.

Mensen naar binnen, roofkapitaal naar buiten

Het VN-migratiepact stipuleert: niet u bepaalt wie er in uw land komt wonen. Dat bepaalt de migrant zelf. Het geheel wordt verpakt in mensenrechten, duurzame economie, gendergelijkheid en klimaatverandering. De mensen beginnen de dubbele agenda van het migratiepact door te hebben en geraken gefrustreerd.

Onze politici en onze captains of industry  doen aan Orwelliaans denken. Onder het mom van empatische wereldburgers met een goed hart halen ze hun menselijke grondstof en hun verbruikers binnen. Vormen ze een culturele en ethnische mozaiek? Goed, dan vormen ze geen ééndrachtig blok en zijn ze gemakkelijk manipuleerbaar.

Meer nog. In ‘Objective 2’ van het VN-migratiepact staat dat er moet gewerkt worden aan de ‘oorzaak’ van migratie. Familieplanning denk je dan. Niks van. Er moet geïnvesteerd worden in het economisch herstructureren van plaatsen in de wereld met veel werknemers en afnemers. Open grenzen voor kapitaal en goederen dus. Winstoptimalisatie. Tegelijkertijd kan men controle houden over de productie en over de grondstoffen, en over de plaatselijke politici.

Europa reageert

Sociale onzekerheid wordt op dit moment gemengd met culturele onzekerheid. Oude Europese landen van het continent, met een redelijk homogene cultuur (België bijvoorbeeld) verworden plots tot multiculturele, verzuilde gebieden. De wat aparte, mistige brexit is in wezen een migratieprobleem, zoals verwoord door minister De Block.

Hongarije, Polen, Tsjechië, en Slovakije verzetten zich tegen het Brusselse liberalisme en zijn pro-immigratie bevelen. Hongarije wil zelfs kapitaalstromen controleren. Orban vecht tegen de dictatuur van de grote investeerders, het IMF, de EU, banken en consoorten… Hij wil niet dat zijn land slaaf wordt van het grootkapitaal. De net vermelde landen zoeken steun bij de Baltische staten, bij Oostenrijk, Kroatië, Slovenië, Bulgarije en Roemenië. Een machtige gordel die zich uitstrekt van de Baltische tot de Adriatische en Zwarte zee.

Het nieuwe Europa

Als wetenschapper heb ik me jaren in deze gordel bewogen. Soms werd hij mogelijk wat te optimistisch als ‘het nieuwe Europa’ omschreven. Deze mensen hadden niks, na het verdwijnen van het communistische regime. Het westers grootkapitaal heeft een goed deel van hen heel snel comfort gebracht. Ik zag ze jaar na jaar vooruitvliegen.

Maar ze zijn ook financiële onderhorigen geworden aan het westers grootkapitaal. Kijk maar eens goed rond naar de namen op de industrieparken in bijvoorbeeld Polen. En als je ze goed leert kennen, zie je dat ze nog hebben wat wij al lang verloren zijn: authenticiteit, eigen cultuur. Die willen ze niet prijsgeven. Daarom liggen karavanen mensen uit de Maghreb, Pakistan of Syrië — met totaal andere hersensoftware — moeilijk in die landengordel.

Een deel van de mensen in het ‘oude’ Europa reageert analoog. Ook de VS reageerde in die richting. Er was een neiging naar ‘neen’ tegen Hillary Clinton’s globalisme en liberalisme. Niet noodzakelijk een ‘ja’ voor Trump. Maar met zijn ‘ik ben geen globalist en geen liberaal’ overtuigde hij bijna de helft van de kiezers.

Wordt de wereld fascistisch of communistisch?

Als je bovenstaande redenering volgt, begrijp je dat links-liberalen graag uitroepen — en neerpennen — dat we richting fascisme evolueren. De liberale doctrine wordt in vraag gesteld. Mogelijk worden die Europeanen gewoon allergisch aan de manier waarop het grootkapitaal hen nu richting globalisatie duwt.

De drang tot ongelimiteerde immigratie voor geldgewin stoort velen. De oorzaken worden door dat grootkapitaal helemaal niet aangepakt. Wel integendeel. Immigratie zorgt ook voor een ongebreidelde bevolkingstoename in België. Meer Belgen betekent meer mensen in duurdere flatgebouwen, en minder kansen om het milieu en de biodiversiteit gezond te krijgen. De bevolkingsdichtheid van België is groter dan die van Japan. Toch hebben de Japanners besloten om hun populatie te laten dalen, met goede prognoses voor 2100.

Slechte prognoses, zullen economisten zeggen. Zeker, dat geeft tijdelijk problemen. Maar Japan wil duidelijk niet terug in de jaren dertig van vorige eeuw belanden. België en andere Europese landen stevenen daar mogelijk wel op af. Dat wordt gemakshalve toegeschreven aan populisten. Het liberale model aanpassen door de oneindige groei niet toe te passen op de mens is een betere optie. Gebruikmakend van de ongelimiteerde middelen van de grootinvesteerders. En geen open grenzen zolang de bevolkingsdruk in de rest van de wereld te hoog is. Dan wordt de wereld helemaal niet fascistisch of communistisch.