OK, het is nu definitief: ondergetekende is een pooier die spleetoogjes verhuurt. Dat is althans wat Twitter doet geloven, waar het account genaamd Johan Sanctorum is gehackt door een Chinees escortebureau.

Alle klachten van de columnist vallen op een koude steen: Twitter sloot het dossier af, vanaf heden krijgen al mijn volgers een dagelijkse portie pittige suggesties rond ‘high-end peripheral students, loli models, anchors, young women, royal sisters, escorts’ en dies meer. Ach, ik moet het maar zien als een bijverdienste en een leuke fin-de-carrière.

Het punt is natuurlijk dat platformen als Twitter anonieme mastodonten zijn met ‘beheerders’ zonder gezicht, ergens in de cloud hangend. Er zijn geen aanspreekpunten, je kan niemand bellen of mailen, er is alleen na lang zoeken een klachtenformulier dat je kan invullen maar waar blijkbaar niemand iets mee doet. Ik vraag me zelfs af waar een eventuele advocaat zijn ingebrekestelling naar toe zou moeten sturen. Naar Silicon Valley natuurlijk. Succes ermee.

‘Onder pseudoniem’

Deze tweet viel slecht bij de Wiki-redacteurs, die blijkbaar ook Arno-fans zijn (Twitter)

Dat geldt ook nog voor andere platformen, die zich meer opvoedkundige pretenties aanmeten. Een maand geleden gaf ik ergens in Vlaanderen voor een afdeling van de Marnixring een boekpresentatie. De voorzitter begon zijn introductie als volgt: ‘Johan Sanctorum is een Vlaams ultrarechts en nationalistisch publicist, die zijn columns meestal onder pseudoniem publiceert’.

Ik laat de brave man verder zijn uitleg doen, geef mijn lezing, en vraag hem na afloop bij een pint waar hij zijn informatie over mij vandaan haalt. ‘Van Wikipedia natuurlijk’, antwoordt hij trots. Thuis gekomen surf ik naar die wikipagina, en jawel het staat er echt: ik schrijf mijn columns ‘sinds 2019 steeds meer onder pseudoniem’, en dat is allemaal omwille van die Lukaku-rel, iets met mensen die alleen een titel lezen en niet de tekst eronder. Edoch, afgezien van een aprilgrap dit jaar, publiceer ik werkelijk àltijd onder eigen naam. Waarom surfen die encyclopedieschrijvers niet eens gewoon naar Doorbraak.be, om een en ander te verifiëren? Of denken ze dat ik Jasmijn Walldorf ben? Of speelt er toch nog iets anders?

Verder lees ik nog dat ik in een tweet de overleden zanger Arno een ‘volksverrader’ noemde, wat gewoon een leugen is. De veronderstelling dat ik iets te maken heb met het Vlaams Belang, blijkt te berusten op een link naar een Apache-artikel, getiteld ‘Het hondenfluitje van Tom Van Grieken’, dat achter een betaalmuur zit. Ik heb Van Grieken nooit ontmoet of gesproken, mijn laatste contact met het VB dateert van tien jaar geleden als zelfstandig copywriter. En euhm… ‘ultrarechts’? In een artikel heb ik omstandig geargumenteerd waarom ik dat etiket niet accepteer. Conclusie: van heel dat JS-artikel klopt ongeveer alleen de bibliografie.

Een ‘consensus’

In 2021 waarschuwde Larry Sanger, een van de stichters van Wikipedia, dat de site ‘geen betrouwbare bron van waarheid is’ (Youtube)

Om een en ander recht te zetten, besluit ik in te loggen en een paar wijzigingen voor te stellen. Ik wil het kalm aan doen, en beperk me tot de meest flagrante verzinsels, deze rond de Arno-tweet en de bewering dat ik onder pseudoniem zou schrijven.

Weinig later komt ene Hoyanova zich op de ‘overlegpagina’ aanmelden, iemand die alleen over zichzelf kwijt wil dat hij/zij geïnteresseerd is in ‘wasbloemen en andere planten’. Hij (ik zal gemakshalve veronderstellen dat het een man is) is Wiki-moderator en heeft de bevoegdheid om content-veranderingen tegen te houden en zelfs lemma’s te blokkeren. Ik leg hem het probleem van de foute info uit, en of hij deze wil corrigeren. Neen, dat gaat niet, daar moet eerst een ‘consensus’ over gevonden worden. ‘Hoezo, consensus? Moet er over het corrigeren van feitelijke onjuistheden een ‘consensus gevonden worden’? Met wie?

Hoyanova gaat daar niet verder op in en weigert elke correctie. Als ik het nog eens probeer, komt een andere moderator er zich mee moeien, die gewaagt over ‘vandalisme’. Uiteindelijk wordt de pagina geblokkeerd en blijft alle onzin staan. Punt. Indien u het onderwerp bent van een lemma, kan uw buurvrouw u een pedofiel noemen, en het hangt dan van het humeur van een anonieme moderator af, of dat ‘feit’ in de Vrije Encyclopedie wordt opgenomen. Welkom in de 21^ste eeuw. In 2021 waarschuwde Larry Sanger, een van de stichters van Wikipedia, in een interview dat de site ‘geen betrouwbare bron van waarheid is’, en aan framing doet. Hij weet waarover hij spreekt.

Loslopend wild

Lach niet als u de namenlijst ziet van de Wiki- ‘Arbitragecommissie’

Wat leert ons nu deze saga? Dat het mooie verhaal van de ‘Vrije Encyclopedie waar iedereen kan aan meeschrijven’ niet helemaal koosjer is. Normale naslagwerken hebben redacteurs en een hoofdredacteur. Ze worden geschreven door personen in opdracht van uitgeverijen. Deze hebben een rechtsstatuut en kunnen ter verantwoording worden geroepen door iemand die zich benadeeld voelt.

Niets van dit alles bij Wikipedia: het is een spookbedrijf dat zelfs nog anoniemer opereert dan Twitter of Google. De formele beheerder, de Wikimedia Foundation, gevestigd in San Francisco – waar anders – is vooral een donatiefuik en houdt zich niet bezig met redactionele akkefietjes. De eigenlijke content is in handen van anonieme poortwachters, waaruit een Arbitragecommissie wordt samengesteld. Ze heten Hiro, Cycn, Brimz of Retrodancer. Het lijken wel nicknames voor leden van een studentenclub.

Dat bepaalde pagina’s het voorwerp zijn van framing, hoeft dan niet te verwonderen. Die moderatoren hebben natuurlijk ook een politieke mening, en misschien zelfs een eigen agenda. Ik krijg een donkerrood en groen vermoeden waar de dominerende ideologie zich situeert. Het kan zijn dat grote bedrijven, mediagroepen of politieke partijen meer impact hebben op het Wiki-gebeuren, en misschien zelfs hun pionnen hebben onder de moderatoren. Loslopend wild als ondergetekende, individuele pennen met een uitgesproken mening maar zonder back-office, kunnen daarentegen door de Linkipedia-bureaucratie straffeloos geframed en zelfs ronduit belasterd worden, zonder recht op verweer.

Free Wiki, my ass. Over wasbloemen en andere planten is deze encyclopedie misschien betrouwbaar, met politieke lemma’s is het uitkijken geblazen. Ik heb alle organisatoren, die mij voor een lezing willen programmeren, dan maar zelf een bio gestuurd. Objectief of niet, wie zal het zeggen, maar er staat alleszins een naam onder. Een echte.