Windmolens en zonnepanelen? Niet nodig om het klimaat te redden, en maar goed ook

Die titel zou zo van een rechtse denktank kunnen komen. Milieuactivisten zouden zo’n artikel met een dergelijke hoofding niet eens willen lezen. Toch staat exact deze titel boven een stuk in Forbes, geschreven door een ecologist pur sang, Mike Shellenberger. Uitgeroepen door Time Magazine als ‘hero of the environment’ hij won de ‘green book award’ en zijn TED-talks halen vlot 1,5 miljoen views. Hij schreef kort na elkaar drie opmerkelijke bijdragen over het klimaat hier, hier en hier.  Ik vroeg hem op twitter (we volgen elkaar al enkele jaren) of ik zijn stukken en inzichten mocht overnemen en delen met de lezers van Doorbraak. ‘Please do’, was zijn antwoord. 

Het klimaat van het debat

Shellenberger heeft net zoals milieuactivisten de vaste overtuiging dat er een probleem is met de menselijke CO2 uitstoot op ons klimaat. Maar als ecomodernist, is hij ook een echte pro-nucleaire humanist, daar waar milieuactivisten vaak eerder misantropische anti-humanisten zijn. ‘De mens is een kanker op de planeet’, is hun stelling. Dan ben je snel uitgepraat natuurlijk. Iedereen met een andere mening is dan de vijand en daar mag je vooral niet mee in debat gaan. Dat soort wereldbeeld. 

Sceptici, lauwwarmers en ecomodernisten, kunnen echter wel door dezelfde deur. Ze hebben beschaafde meningsverschillen over, of er nu echt gevaar is en/of menselijke bijdrage van CO2, en in welke mate dat eventueel negatief of gevaarlijk kan bijdragen aan het klimaat. Maar hun visie op een betere wereld en hoe daar te geraken is in grote lijnen dezelfde. Geen van allen zal de basisfysica van klimaatverandering ontkennen. De kleur van de kat is niet belangrijk, als ze maar muizen vangt. Economische vooruitgang is de sleutel tot een betere, propere en milieuvriendelijkere wereld. Dat soort constructieve gesprekken en inzichten mag je met milieuactivisten, genre klimaatzaak, BBL, Climaxi, greenpeace etc.. echt niet verwachten.

Nooit in de geschiedenis van de mensheid kozen we voor een duurdere, inefficiëntere, onbetrouwbaardere energiebron om een bestaande te vervangen. Nochtans is dat wat Bart Tommelein en Open Vld-voorstellen.

Energietransitie

De voorbije 30 jaar hebben zogezegde experten ons voorgehouden dat een energietransitie naar zon & wind nodig is, dit om de klimaatverandering aan te pakken. Nochtans heeft de mensheid in het verleden nooit gekozen voor inefficiëntere, duurdere en meer vervuilende technologiën, dan de belangrijkste energiebron die op dat moment voorhanden was. Van hout naar walvisvet, naar steenkool, naar olie, naar gas en tenslotte nucleair. Altijd werd energie properder, milieuvriendelijker en  goedkoper en  dus vooral bereikbaar voor iedereen. Toch wil de politiek opgejaagd door extreme milieubewegingen dit soort van dwaze en absurde energietransitie nu forceren.

Tot op vandaag, is echter geen enkel land in staat om in te zetten op wind en zon, en tegelijkertijd zo een CO2 vrije elektriciteit op te wekken. Integendeel, landen zoals Duitsland en Japan zagen een stijging van hun CO2 uitstoot. Wind en zon zijn inherent onbetrouwbare en zeer inefficiënte energie-opwekkers. Ze doen ook niets voor het klimaat en/of een properder milieu. Op hier en daar een uitzondering niet te na gesproken, hebben ze bijgevolg geen enkel nut.

Integendeel, door op wind en zon in te zetten, zo zegt Shellenberger, gaan we nog afhankelijker worden van fossiele brandstoffen. Er is immers backup nodig en die is overwegend fossiel. Inzetten op wind en zon, zal elektriciteit alleen maar duurder maken (nu al het geval) en zal niets doen voor een lagere CO2 uitstoot. Een gemengd elektriciteitssysteem, zal leiden naar veel meer ontginning van grondstoffen, enorme landmassa’s zijn nodig, massaal veel meer hoogspanningslijnen moeten worden geinstalleerd. Natuur moet verdwijnen en de impact op dier, mens en milieu is vernietigend. Die negatieve impact en de zeer reëele milieudestructie zijn echter een gespreksonderwerp waar milieuactivisten niet willen over praten. Zo heeft bijvoorbeeld de zo door milieuactivisten aanbeden Ivanpah zonnecentrale 5000 kerr meer land nodig dan een nucleaire centrale om dezelfde hoeveelheid energie te produceren. Kortom, gaan van een energiedichte brandstof, naar grote zonne- of windinstallaties, is een te vermijden en af te raden politiek.

Aanslag op het milie

Batterijen, horen we u al roepen, dat is de oplossing. Nee dus. Die gehypte batterij van Tesla in Australië (kostprijs 70 miljoen dollar) kan 7.500 gezinnen amper vier uurtjes van elektriciteit voorzien. De grootse lithium batterij ter wereld staat in Escondido, Californië en kan 20 000 gezinnen vier uurtjes van elektriciteit voorzien. Schaal dat op naar Belgische maatstaf, dan zouden wij bijna 1 000 miljard (meer dan tweemaal ons BBP) moeten uitgeven aan een batterij die ons 4 uur van stroom kan voorzien. Dat gaat niet gebeuren, zelfs niet als de prijs voor batterijen zou halveren.

Paradijs binnen handbereik

Vaak horen we echter dat wind & zon de toekomst zijn en alle andere vormen van energieopwekking tot het verleden behoren. Maar het klopt niet. Wind en zon, zijn zeer oude en achterhaalde technieken. Al in 1833 wou john Etzler zonneplantages bouwen en hernieuwbare energie op de wereld loslaten. ‘The paradise within reach of all men, whitout labour, by powers of nature and machinery: an address to all intelligent men’. Dat was in 1836 de titel van zijn wetenschappelijke publicatie.

Zijn voorstel: spiegels die zonneboilers verhitten. De energiereserve oplaan wou hij in dammen. Straffer nog, zonnepanelen die elektriciteit opwekken en dito windmolens zijn al geprobeerd in de 19 de eeuw. Stellen dat het de technologie van de toekomst is, lijkt mij dus, op zijn zachts gezegd wat overtrokken. Doorheen de volledige 20ste eeuw verkondigden wetenschappers dat windmolens, zonnepanelen en batterijen voor een definitieve doorbraak stonden, dat ze in staat zouden zijn om de volledige mensheid van energie te voorzien.

Enkele krantenkoppen

·       1891: Solar Energy: What the Sun’s Rays Can Do and May Yet Be Able to Do — ‘The author notes that while solar energy was not yet economical’…’the day is not unlikely to arrive before long…’

·       1923: World Awaits Big Invention to Meet Needs of Masses ‘…solar energy may be developed… or tidal energy… or solar energy through the production of fuel.’

·       1931: Use of Solar Energy Near a Solution. ‘Improved Device Held to Rival Hydroelectric Production’

·       1934: After Coal, The Sun ‘…surfaces of copper oxide already available’

·       1935: New Solar Engine Gives Cheap Power

·       1939. M.I.T. Will ‘Store’ Heat of the Sun

·       1948: Changing Solar Energy into Fuel ‘Blocked Out’ in GM Laboratory  ‘…the most difficult part of the problem is over…’

·       1949: U.S. Seeks to Harness Sun, May Ask Big Fund, Krug Says

Journalisten, waren zonder uitzondering even enthousiast als vandaag de dag over die wind en zon.

Kantelpunt

De wereld staat op een kantelpunt, het is te vergelijken met wat James watt en zijn stoommachine betekenden voor de mensheid en de vooruitgang. Een stukje land, niet groter dan Manhattan zal immers groot genoeg zijn om alle stoommachines in de wereld aan te drijven, schreef The Washington Star in 1891

In 1948 wou toenmalig Amerikaans Minister van binnenlandse  zaken Krug, een budget van honderden miljoenen om meteen met een knal dat geweldige potentieel van de zon te benutten.

Subsidies voor zonnepanelen waren geboren en begin jaren zeventig was ook wind maken aan de beurt om aan het subsidieinfuus te bengelen. Elke jaar namen de budgetten toe en in 2005 kwam er een hele smak bij, nadien nogmaals in 2009. De doorbraak stond immers weer maar eens voor de deur. Tegen 2016 kreeg wind en zon zo maar eventjes 94 maal meer subsides dan nucleair en 46 maal meer dan fossiel. Gerekend per geleverde energie.

1%

Volgens Bloomberg New Energy finance (BNEF) spendeerden bedrijven en particulieren tussen 2007 en 2016, maar liefst 2 000 miljard aan windmolens en zonnepanelen. In 2016 resulteerde dat in respectievelijk 1,3% voor zon en 3,9% voor wind, van alle opgewekte elektriciteit in de wereld. Niet eens 1% van alle energie die we op onze planeet verbruiken. In de periode tussen 2010 en 2016 werd er jaarlijks ongevaar $300 miljard dollar in wind en zon geinvesteerd.

Iedereen die het echt ernstig meent met CO2 uitstoot en de mogelijke impact op het klimaat, moet de focus leggen op realistische en berekende oplossingen. Beweren dat 100% hernieuwbare energie haalbaar en betaalbaar is, is ingegeven door politiek en ideologie, niet door becijferde en haalbare plannen.

Tot slot: een verschrikkelijk waanidee

Tot slot blikt Shellenberger ook nog even terug naar het laatste interview met Cambridge academicus, David MacKay. Hier te bekijken.  De auteur van het baanbrekende boek Sustainable energy without the hot air.

‘Nu mijn tijd hier bijna is afgelopen. – hij had het over zijn vergevorderde kanker, en David Mackay zou slechts enkele dagen na dat interview met Mark Lynas overlijden- Is het wellicht tijd om een kat een kat te noemen. Er is een verschrikkelijk waanidee, dat we zon, dat dus nu amper elektriciteit kan opwekken, dat we dit even snel kunnen opschalen. We zouden honderden valleien moeten ombouwen tot stuwmeren en laten vollopen met miljarden liters water, om als backup te dienen voor die onbetrouwbare wind- en zonne-energie. De economische- en milieuschade zou niet te overzien zijn. Dergelijk massieve transformatie van het landschap is waanzin en zou terecht nooit worden aanvaard door de bevolking.’

Het is echt tijd dat onze politici wakker worden en dat de bevolking degelijke informatie krijgt over wat wellicht het belangrijkste  vraagstuk en beslissing voor de volgende 50 jaar, en wellicht zelfs tot in de volgende eeuw zal zijn. Onze gevestigde media moeten dringend hun links-groen activisme en de ons-kent-ons politiek verlaten en alle facetten van dit vraagstuk aan bod laten komen.