Witte man, uw tijd is voorbij!

‘Als ik een man was, zou ik om vergiffenis vragen. Want in het collectieve onderbewustzijn zijn witte mannen verantwoordelijk voor al het kwaad op aarde.’

Woorden van Camélia Jordana, u misschien onbekend, maar in Frankrijk wereldberoemd. Tien jaar geleden eindigde de toen 16-jarige als derde in Nouvelle Star, de Franse versie van Who’s got talent, en sindsdien is haar zangcarrière omhooggeschoten. Jordana heeft ideale eigenschappen voor een succesvolle chansonnière: ze ziet er goed uit, heeft een zoetgevooisd kweelstemmetje en is bovendien helemaal gek op zichzelf. Ze is bepaald niet het type Édith Piaf – dat mij persoonlijk meer aanspreekt, en die zonder Youtube een miljoenenpubliek voor zich wist te winnen.

Een kwestie van opvoeden

In 2015 sierde Camélia de omslag van weekblad L’Obs als de Franse Marianne, de borsten deels ontbloot, een witte duif op de omhoog gestoken hand. Ze is niet meer weg te denken uit praatprogramma’s op de Franse tv, waar ze haar geheel eigen stijl feminisme en antiracisme ventileert, via quasi diepzinnige teksten. Discussie boeit haar niet, haar roeping is zuiver educatief: ‘Als iemand seksistische of racistische dingen zegt, neem ik graag de tijd om uit te leggen hoe fout dat is. En dat doe ik met voorbeelden en humor, dan begrijpen mensen vanzelf wat je bedoelt. Het is gewoon een kwestie van opvoeden…’

Misschien is het haar charme, maar haar teksten worden door bekende Franse intellectuelen die met haar aanzitten in zulke programma’s veelal als het heilige woord aanvaard. Anderen hebben er meer moeite mee. Zij vinden dat de zangeres zich wat bescheidener op zou kunnen stellen, als nazaat van Algerijnse immigranten die goed hebben geboerd. Maar waarom zou ze? Ze is gewoon Frans en kan zeggen wat ze wil. Het is hier per slot van rekening geen Algerije.

Adama Traoré

Camélia Jordana voelt zich te midden van een groot publiek als een vis in het water. Als ze niet op tv is, laat ze zich zien bij demonstraties. Vooral bij de Black Live Matters manifestaties ter nagedachtenis van de kleine crimineel en serieverkrachter Adama Traoré.  Hij was vermeend slachtoffer van Frans politiegeweld en wordt vaak in één adem genoemd met de Amerikaanse George Floyd. Jordana zingt dan met gestrekte vuist omhoog a capella een Black Power lied.

Dat de omstandigheden die tot de dood van Adama Traoré leidden, totaal anders waren dan in het geval van Floyd – en zeker minder belastend voor de politie, mag de pret niet drukken…

Allemaal leuk en aardig, tot Jordana in On n’est pas couché – een uiterst populair praatprogramma voor de Franse intellectuele elite – ontdaan sprak over ‘alle mensen die dagelijks door de politie worden afgeslacht.’ De Franse politie, wel te verstaan.

Kritiek

‘Als ik met een bos krullen over straat loop, voel ik me echt niet veilig tegenover een flic(smeris) in Frankrijk…’ Of die krullen echt risicoverhogend werken vraag ik me af, maar dat is wat ze zei. Bij de aanwezigen ging het er in ieder geval in als zoete koek.

Later kwam er toch wel wat kritiek. De meest gehoorde was dat Jordana Aziatische, Arabische en zwarte mannen blijkbaar niet tot enig kwaad in staat acht… Dat was dan weer tegen het zere been van een bepaalde, niet onaanzienlijke groep extreme antiracisten in Frankrijk – de zogeheten antikolonialisten. Zij beschouwen de gekleurde medemens inderdaad als geheel racismevrij.

Multiracial whiteness

Het zou voor om het even welke Franse politieke partij geen goed plan zijn om Amerikaanse slogans over te nemen als Defund the police, de strijdkreet van sommige Democraten daar. De steun voor de Forces de l’Ordre is daarvoor onder de Franse bevolking veel te groot, om nog niet te spreken over de ingeboren Franse afkeer tegen alles wat uit Amerika komt. Maar ergens moet je beginnen. En die blinde bewondering van linkse intellectuelen voor alles wat Camélia Jordana verkondigt, zou wel eens zo’n begin kunnen zijn.

Het lijkt me geen toeval dat het idee van de zangeres over de ‘witte man’ als bron van al het kwaad ook wordt omarmd door de woke elite die in Amerika zojuist de macht heeft heroverd.  Een aardig nieuwigheidje in dit verband is hoe de talrijke gekleurde aanhangers van het ultieme kwaad Trump tegenwoordig worden omschreven: zij lijden aan ’multiracial whiteness’. Met andere woorden: ze zijn eigenlijk wit.

Luilekkerland

Al vóór zijn inauguratie had de nieuwe president in een toespraak laten weten gekleurde Amerikanen en vrouwen te zullen voortrekken bij toekomstige steun voor coronaschade. De enigen die in dit verhaal niet voorkwamen, waren blanke mannen.

Voor hen is er een uitweg: iedere man die verklaart een vrouw te zijn, ís onder Biden ook een vrouw… Op de dag dat hij president werd, liet hij al weten dat veroordeelde mannen die zichzelf vrouw voelen voortaan ook in vrouwengevangenissen opgesloten dienen te worden. ‘Het is niet langer aan gevangenissen om uit te maken welk geslacht iemand heeft,’ aldus de kersverse president. Nu is het wachten op de eerste serieverkrachter die zegt zich een vrouw te voelen om in luilekkerland te geraken.

Transgenders

Vicepresident Kamala Harris is ook van de partij: ze heeft al geruime tijd ‘she/her’ op haar Twitterprofiel staan, omdat ‘iedereen zelf moet kunnen uitmaken welk geslacht op hem of haar van toepassing is…’

Mensen die in het verkeerde lichaam geboren denken te zijn – de transgenders, werden meteen beschermd met een ‘Executive Order’. Dat zal – zoals belanghebbenden al opmerkten – meteen een einde maken aan veel vrouwensporten. Daar mogen mannen die zich een vrouw zeggen te voelen nu wettelijk aan deelnemen.

Geen goed nieuws voor de bekende Megan Rapinoe, aanvoerder van het Olympisch goud winnende Amerikaanse vrouwenelftal en Trump-hater bij uitstek. Straks wordt ze iedere zondag het ziekenhuis ingeschopt door mannelijke voetballers die zich een vrouw wanen.

Terug naar Camélia Jordana

Naar eigen zeggen was haar afkeer van witte mannen vooral ontstaan na een conflict met een Parijse taxichauffeur. De succesvolle zangeres schijnt zich door de betere buurten van Parijs te bewegen met het favoriete vervoermiddel van de vermogende Parijzenaar: een elektrische step.

Ze mag tegelijkertijd graag telefoneren, en dat ging dus mis. De chauffeur had zich volgens Jordana na het incident zeer onbehoorlijk gedragen – ze was er helemaal ontdaan van.

Er borrelde meteen een rake song in haar op over het kwaad van de wereld en door wie dat komt…