Woke gaat te ver

Volgens de woke-ideologen bestaat woke niet. Ontkennen dat een fenomeen of een ideologie bestaat is de beste dekmantel. Daarmee voorkom je elke vorm van kritiek. Wat niet bestaat of gedefinieerd is, kan je niet bekritiseren. Maar woke bestaat wel degelijk. En het drukt een steeds grotere stempel op onze leefwereld. En woke kent ook een definitie, in tegenstelling tot wat de propagandisten ook beweren. U vindt ze hier. We nemen in deze kolommen de vrijheid om de invloed van de woke-ideologie op onze maatschappij te duiden aan de hand van twee voorbeelden.

Ecolo-Groen en carnaval

Als eerste voorbeeld is er de rel die deze week in de Kamer ontstond nadat Ecolo-parlementslid Simon Moutquin een vraag indiende voor minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V). Daarin vroeg hij of er ‘gepaste maatregelen’ worden genomen mochten er ‘racistische of antisemitische karikaturen opduiken in de Aalsterse carnavalsstoet’. Volgens Aalsters burgemeester Christophe D’Haese stelde Moutquin in zijn vraag ook eventuele arrestaties en zelfs een verbod op carnaval voor. D’Haese ontbond zijn duivels en Moutquin trok zijn vraag in.

Die vraag was volgens woordvoerder van Ecolo/Groen Gilles Vanden Burre (what’s in a name) totaal verkeerd geïnterpreteerd. De intrekking gebeurde enkel omdat de polemiek ’te groot’ werd. Vanden Burre wil nu wel, zonder parlementaire vraag, het thema verder bespreken met de verschillende maatschappelijke partijen, welke dat ook mogen zijn. Voor Ecolo/Groen zijn dat ‘bepaalde gemeenschappen’ die ‘stereotiep gekwetst’ worden.

Ongebraden haring

Typisch woke. Voor woke-propagandisten bestaat de wereld namelijk enkel uit slachtoffers en daders. Minderheden krijgen automatisch de slachtofferrol toebedeeld en mogen daarom op geen enkele manier geschoffeerd of bekritiseerd worden. Al zeker niet door ‘daders’ en ‘onderdrukkers’. Die laatsten zijn steevast blank, wat ouder, heteroseksueel en man. Aan die types geen gebrek op Aalst Carnaval. Al lopen daar ook andere types rond die niet zo gevoelig zijn maar wel gezegend met het verketterde Aalsterse gevoel voor humor.

In elk geval braadde de Ecolo-haring niet in Aalst. Daar dient een haring namelijk om ter rotting op te hangen in een vogelkooi, het vaste attribuut van de Aalsterse Voil Jeanet. Het lijkt er dus eerder op dat de ecologisten beseften dat ze hun woke-hand overspeelden. Dat besef dreef hen tot het intrekken van hun parlementaire vraag. We kijken al uit naar de manier waarop de Aalsterse carnavalisten dit overmoedig ten toon spreiden van overgevoeligheid in de bloemetjes gaan zetten tijdens hun geliefde carnaval. De kans bestaat dat de potten nog aan de bloemetjes zullen hangen. Ze nemen dat in Aalst bijzonder ernstig.

Kinderverminking

Het tweede voorbeeld weegt al wat zwaarder door, ligt verder van huis en dient vooral als waarschuwing tegen waar doorgedreven woke toe leiden kan. Het gaat om de hartekreet van Jamie Reed, een voormalig dossierbehandelaar in The Washington University Transgender Center van het St. Louis Children’s Hospital, een genderkliniek voor minderjarigen in Missouri. Reed, naar eigen zeggen een queer woman, getrouwd met een transman en politiek links van Bernie Sanders, werd recent overgeplaatst naar een andere functie buiten de genderkliniek omdat ze niet meer kon meegaan in de waanzin. De in het woke-discours passende pogingen om genderdysforie te normaliseren richten ongekende schade aan bij kwetsbare jongeren.

Minderjarigen worden er, vaak zonder toestemming van één van de ouders, onderworpen aan gendertherapie die de transformatie naar het andere geslacht als einddoel heeft. Die bestaat uit puberteitsblokkers, hormonentherapie en uiteindelijk chirurgische ingrepen zoals het amputeren van borsten en genitaliën. De therapie is ingrijpend, onomkeerbaar en heeft vaak onvruchtbaarheid tot gevolg. Reed werd zich hoe langer hoe meer bewust van hoe ideologisch en lichtzinnig de therapie werd toegepast. Vooral op het moment dat de zogenaamde detransitioners, patiënten met berouw over hun beslissing die terug willen keren naar hun oorspronkelijk geslacht, zich begonnen aan te dienen vielen haar de schellen van de ogen.

Reed stelde vast dat de dokters op haar werkplek veel te makkelijk en kritiekloos meestappen in de verhalen van een alsmaar groter worden groep kinderen die beweren te lijden aan genderdysforie. Ze begon in te zien dat het vaak over een sociale besmetting gaat, waarbij vooral jonge meisjes uit dezelfde school of klas zich aandienen. Haar kritiek en vragen vielen bij de collega’s op een koude steen tot op het moment dat zij en een andere kritische collega overgeplaatst werden. Na het lezen van de zoveelste onzin-verklaring over het thema in de pers besloot ze een brief te schrijven aan de minister van Justitie van de staat Missouri om de praktijken aan te klagen. Die liet ondertussen weten een onderzoek op te starten.

Eerder werd in het Verenigd Koninkrijk al de enige genderkliniek Tavistock gesloten, na gelijkaardige klachten. Duizenden rechtszaken van gedupeerde patiënten met spijt zullen worden behandeld.

En bij ons?

Bij ons is het nog niet zo ver, maar we mogen het ook niet zo ver laten komen. Op dit moment voeren woke-ideologen al propaganda in onze scholen omtrent genderidentiteit met het lespakket Genderkoek. De hele ideologie die bepaalt dat geslacht en gender niet vast liggen, is bedoeld om begrip bij te brengen voor de LGBTQ+-gemeenschap. Ondanks de goede bedoelingen heeft heeft ze tot gevolg dat kinderen mogelijk meegetrokken worden op een emotionele rollercoaster waar ze niet meer af raken. Ook hier bestaat het gevaar voor sociale besmetting. De laatste jaren stijgt het aantal gevallen van genderdysforie bij jonge mensen dan ook fenomenaal en schieten de genderklinieken als paddestoelen uit de grond. Voorstanders van de genderideologie menen dat dit het logische gevolg is van een grotere aanvaarding in de maatschappij. Alles wijst er echter op dat dit eerder een gevolg is van indoctrinatie op jonge leeftijd.

Feit is dat de woke-ideologie in al haar facetten steeds meer doordringt in onze maatschappij. Van het inperken van de vrijheid van meningsuiting, zoals het willen verbieden van carnaval, tot het onherstelbaar verminken van kinderen: het zijn allemaal gevaren die verbonden zijn aan de opmars van deze ideologische beweging.

Het wordt tijd dat we wakker worden voor woke, want het dringt steeds dieper door in onze samenleving. Mensen die hun voornaamwoorden in hun bio op sociale media of e-mailhandtekening opnemen, lijken op het eerste zicht uiting te geven aan sociaal gewenste tolerantie. Ze werken echter mee aan de normalisering van de doelbewuste ontwrichting van ons maatschappelijk bestel. Woke hanteert een gerichte strategie om de bestaande realiteit in al haar facetten te ondergraven. Op Orwelliaanse wijze neemt het de taal onder handen. Een blanke is nu een witte, nieuwe voornaamwoorden worden uitgevonden en niemand kan nog zeggen wat nu juist een vrouw is.

Het is in ons aller belang die evolutie in het oog te houden en een halt toe te roepen voor ze onomkeerbare schade aanricht. In Aalst zullen ze volgend weekeinde ongetwijfeld hun steentje bijdragen.