Zoals het avondklokje thuis tikt…

Het is middernacht en alles is rustig op de Mechelsesteenweg in hartje Antwerpen. In normale tijden wordt onze nachtrust hier periodiek verstoord door lallende gezelschappen die terugkeren van de Korsakov, de Zeppos, de Pallieter en andere café’s op en rond het Mechelse Plein.

Het ‘toontje’

De avondklok kwam er nadat de Nationale Veiligheidsraad rijkelijk laat alarm had geslagen op maandag, en in het bijzonder had aangedrongen op forse maatregelen in Antwerpen. In allerijl werd gouverneur Cathy Berx terug naar haar provincie gezonden om er fors tegenaan te gaan. Onze stad moet een tijd het bed houden, in het bijzonder ’s nachts, om het virus te boven te komen. Ik heb de eer en het genoegen gehad om met deze dame samen te werken in andere crisissituaties. Ik had vertrouwen in haar, en ze heeft het niet beschaamd.

Dit alles was echter niet helemaal naar de zin van de Antwerpse burgemeester. Het ‘toontje’ waarmee Brussel zijn bezorgdheid formuleerde over Antwerpen beviel hem niet. Dat is een erg subjectieve observatie, maar om elke miscommunicatie in de toekomst uit te sluiten stel ik voor dat Brussel enkel nog in morse met het Schoon Verdiep communiceert. En dan liefst nog met een lamp, daar hangt geen ‘toontje’ aan vast.

Een avondklok tegen politiek gesteggel

Nee, ernstig nu, als inwoner van deze stad zou ik graag hebben dat we schoon schip maken met deze pandemie. Zodat we terug kunnen bruisen. Laat ons het deze keer goed doen. In plaats van elk regeltje uit Brussel tegen het licht te houden om te zien of we er een gaatje in kunnen vinden. Het ‘toontje’ is wat mij betreft duidelijk: het is ernst nu, de speeltijd is voorbij. Laten we de collectieve discipline betuigen om onze sociale contacten de komende maand op een héél laag pitje te zetten. Enig leiderschap vanuit het stadhuis is daarbij altijd een plus.

Dus weet ik niet goed wat ik aan moet met de observatie van onze burgemeester dat de toestand in onze hoofdstad wellicht veel dramatischer is dan bij ons, maar dat ze ondergerapporteerd is omdat er te weinig wordt getest. Stel dat hij gelijk heeft, wat heb ik daar dan aan? Moet ik er vrolijk van worden? Brengt het mijn eigen stad een stap dichter bij de Verlossing?  Mag het politieke gesteggel nu heel eventjes ophouden alstublieft? Wat voor klok hebben we daarvoor nodig?

Statler & Waldorf

Een toontje dat mij persoonlijk niet bevalt is dat van de talloze werkloze stuurlui aan wal, en in het bijzonder de kapiteins der publieke opinie. De Statlers en de Waldorfs in de zaal, de politicologen, de Devossen en de Sinardets. De eerste lijkt me gelukkig even op vakantie, maar de tweede vond de Antwerpse maatregelen maar minnetjes. Volgens hem is die avondklok er enkel maar om ‘de indruk’ te wekken dat men streng optreedt, en als het in de horeca fout loopt, dan moet men maar ‘gewoon strenger optreden’.

De politicoloog wijst erop dat we ook tijdens crisissen waakzaam moeten blijven voor de verworvenheden van de liberale democratie, maar tegelijk stoort het hem dat er nu pas cafés gesloten worden op basis van vaststellingen in juni. Wel, beste professor, die decalage vloeit net voort uit de verworvenheden van de liberale democratie. Je kan in normale tijden niet zomaar op slag en stoot een café dichtgooien. Daar gaan een reeks politionele vaststellingen en een procedure aan vooraf. En dan nog kan men de zaak slechts sluiten voor een week, waarna het kat-en-muis spelletje opnieuw kan beginnen. Geef mij dan maar even een avondklok, want de politie heeft wel wat anders te doen nu.

Blijf deze zomer thuis

En dan vond Sinardet het ook niet kunnen dat er voor heel de provincie uniforme maatregelen gelden. Zo gaat dat op de kermis van de politicologen: differentieer je de maatregelen, dan vinden ze ze ‘niet duidelijk’. Neem je uniforme maatregelen, dan zijn ze weer niet relevant voor ‘kleine dorpjes’. Wel, ten eerste, meneer Sinardet, er zijn in de provincie Antwerpen geen ‘kleine dorpjes’ meer. Het is één groot verstedelijkt gebied van Zwijndrecht tot Westerlo. En ten tweede, ik zie het al voor me: ‘Dit weekend zijn de besmettingscijfers het laagst in Wuustwezel. Allen daarheen!’

Ik mis wel één belangrijk sluitstuk in de afgekondigde maatregelen. Wij Antwerpenaren mogen vanuit onze broeihaard nog steeds vrijelijk het land en de wereld bereizen. De maatregelen zijn goed voor Het Stad, maar de rest van de wereld kan precies weer de hort op. Daarom zou ik een oproep willen doen aan mijn stadsgenoten: bijt deze zomer even op uw tanden en blijf eens een keertje thuis. Volgend jaar zullen we er eens zoveel deugd van hebben.