Als Pegida Vlaanderen samenkomt

‘Sommige mensen zijn het misschien eens met het verspreide gedachtegoed. Toch zouden ze nooit deelnemen aan een protestactie omwille van verschillende factoren’. De conclusie van het onderzoek van twee Nederlandse psychologen Jacquelien Van Stekelenburg en Bert Klandermans weerklinkt in mijn gedachten, enkele uren voor, tijdens en na de wake van Pegida Vlaanderen op het Conscienceplein te Antwerpen. Ze wensen de slachtoffers van de aanslag te Parijs op een eervolle manier te herdenken.
313 aanwezigen?!
Op papier oogt Pegida Vlaanderen goed: met bijna twaalfduizend Facebook likes lijken Kristof De Smet (de nieuwe woordvoerder van Pegida) en de zijnen op een behoorlijke aanhang te kunnen rekenen. Maar dan blijkt dat amper 313 mensen zich hebben aangemeld op hun evenement.
Toch was er meer volk dan ik verwachtte toen ik omstreeks 19u45 ter plaatse kwam. Het Conscienceplein had zich ongeveer voor één derde gevuld. Boven hun hoofden wapperden Franse-, Belgische- maar voornamelijk Vlaamse Vlaggen en ik meende ook een vlag van Voorpost te herkennen. De bekende slogans die ik sedert de aanslagen in Parijs door de strot geduwd krijg, waren zichtbaar op verscheidene spandoeken: De zinspeling op Merkels ‘Wir Schaffen Das [Nicht]!’, ‘Terrorisme Moe, Grenzen Toe!’,… Alle klassiekers waren aanwezig. Tegen 20u had het plein zich zelfs bijna helemaal gevuld.
Mijn buurmannen voor het evenement hadden een duidelijke mening: de migratie moet ingeperkt worden. ‘Sommige bronnen spreken van 50 migranten! Dat zijn er nog 50 te veel!’.
Kwantiteit ≠Kwaliteit
Het ging er behoorlijk georganiseerd aan toe. Na een minuut stilte voor de slachtoffers in Parijs, betrad een praktisch verantwoordelijke het podium om mede te delen dat er niet gescandeerd mag worden noch dat er niet mag ingegaan worden op mogelijke provocaties. Pegida Vlaanderen heeft duidelijk geleerd uit zijn voorbije passages.
En dan kwamen de sprekers… We moeten daarbij opmerken dat er toch wel wat meer afwisseling mocht zijn. Vlaams Belang was tamelijk omnipresent: Reinhilde Castelein, zetelend in de provincieraad van West-Vlaanderen, en Tom Van Grieken, voorzitter van, zweepten de massa op met hun typische grootspraak. Op wat oneliners van Van Grieken na (‘We zullen nooit wereldburgers zijn! We zijn een Vlaams Volk’ en ‘Alle wegen leiden naar Rome, enkel die van moslimextremisme leidt naar Molenbeek!’) werd er niet echt veel nieuws gezegd. Toch werd de boodschap gesmaakt door het aanwezige publiek, hence het applaus en de staande ovatie wanneer Van Grieken het podium betreedt. Grappig was de uitspraak van Castelein waarin ze pleitte voor meer politie op straat ‘om ons veiliger te voelen’. Moest Pierre Carrette en Andreas Baader naast mij gezeten hebben, ze zouden in hun vuistje gelachen hebben.
Daarna was Henk De Graaf van de Zuid-Afrikaanse Transvaalse Boerenbond aan de beurt. Hij legde de link tussen de aanslagen in Parijs en de slachting van Pretoria in de jaren ’80: beiden hadden vermeden kunnen worden indien de grenzen afgesloten werden. Tja,…
Eigenlijk werd er op de bijeenkomst niet meer gezegd dan de informatie, terug te vinden op de flyer. Dat de wake voornamelijk bedoeld was om vrienden te ontmoeten, moge blijken uit het publiek. De helft keerde de sprekers de rug toe en verliet het plein na nog geen 25 minuten… Ze hadden beter nog wat langer gebleven! Als laatste redenaar kwam Kristof Desmet hemzelve. Na wat oproer gekraaid te hebben, ging hij zelfs zo ver om tot censuur over te gaan: ‘De Koran hoort hier [in Vlaanderen] niet thuis!’. Tja,…
Op het einde volgde een Vlaamse Leeuw die door – bijna – iedereen uitbundig meegezongen werd. Ach iedereen? Er bleef van het publiek dat een uur eerder nog Tom Van Grieken bejubelde, nog een schijntje over. In het verlaten van het Conscienceplein kreeg ik nog een flyer van NSV in de handen geduwd. Blijkbaar houden zij hun jaarlijkse betoging volgende week ergens…

Foto (c) Pegida Vlaanderen (Facebook)