De wijze waarop we in de samenleving omgaan met leven en dood vergt grondige bezinning. In gesprek over abortus en euthanasie met Willem Lemmens.
De revolutie van de stijgende verwachtingen werd niet ingelost. 2019 was het jaar van de woede. Wordt 2020 het jaar van de revolutie?
De opiniestukjes zijn aardig, maar niet uitdagend. Het is een minder gestoffeerde versie van de ‘kunst van het gelijk krijgen’ van Schopenhauer. Het is geenszins vernieuwend, maar een aanrader voor de leek.
Wie de minderheidsregering wil gebruiken om de abortustermijn ter verlengen naar 24 weken, verwart de samenleving met een eigen ethisch project.
Alles bij elkaar genomen is sterven een moreel schandaal, een aberratie. En toch houd ik de dood altijd nabij, ze is mijn liefste vijand
Zal de taalgrens na een cultuurgrens, staatsgrens, zorggrens en pendelgrens ook een justitiegrens worden?
Dertig jaar na publicatie blijft ‘De ogen van de panda’ het lezen waard, zelfs wanneer het deels achterhaald is. Mathieu Cockhuyt herleest.
Op de 70ste verjaardag van de Volksrepubliek China: een analyse van het imperialistische Belt and Road Initiative. Volgt de vlag de handel?
België is verworden tot een institutioneel kluwen dat de volgzame burger een rad voor de ogen moet draaien en hen elke zin tot civil society of ondernemen moet ontnemen.
