B Plus kijkt verder dan de pure partijpolitiek

In een opiniestuk gepubliceerd in Doorbraak op 2 augustus bekritiseert Jules Gheude de visie van B Plus op België. Hij verwijt onze beweging blind te zijn voor de realiteit. Het ware echter correcter geweest te schrijven dat B Plus haar analyse niet beperkt tot de puur partijpolitieke situatie van het ogenblik, maar integendeel verder kijkt dan dat. Alsook dat B Plus zich ervan onthoudt om deel te nemen aan de geschiedenisherschrijving waar bepaalde separatistische bewegingen in het Noorden en het Zuiden van het land zich schuldig aan maken.

Artificiële staat België?

We kennen natuurlijk de stelling die verdedigd wordt door zowel Vlaamse nationalisten als Waalse rattachisten. Volgens hen is België een puur artificiële staat, die enkel kon ontstaan door de grootmachten van weleer die een buffer wilden aanleggen tussen Duitsland en Frankrijk. Deze constructie zou twee taalgemeenschappen, die verder niets met elkaar gemeen zouden hebben, tegen hun zin in eenzelfde land hebben opgesloten.

Geen enkele ernstige historicus zal deze stelling onderschrijven. Ook een eminente specialist en kenner van de Vlaamse Beweging, zoals Lode Wils niet. Dat de grootmachten van weleer in de Belgische revolutie van 1830 een gelegenheid zagen om de economische macht van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden te verzwakken, zal waarschijnlijk wel juist zijn. Maar zij zouden zelf op geen enkel ogenblik in staat geweest zijn om uit alle beschikbare puzzelstukken de verzetsbeweging te boetseren die de katholieke en liberale elites bij ons de handen in elkaar deed slaan om in opstand te komen tegen de politiek van de Nederlandse regering.

Elke staat is trouwens artificieel in die zin dat deze steeds door de mens gemaakt is (hoe anders?), en ook steeds het resultaat uitmaakt van een samenspel van politieke krachtverhoudingen. België is daar geen uitzondering op. België is niet meer of minder tegennatuurlijk of legitiem dan om het even welk ander land.

Gezamenlijke geschiedenis

Tevens anders dan Vlaamse en Waalse nationalisten willen doen geloven, hebben de gebieden die wij vandaag België noemen, wel degelijk een gezamenlijke geschiedenis die teruggaat tot de 15de eeuw en tot de hertogen van Bourgondië. Enkel het Prinsbisdom Luik maakt hierop een uitzondering. Sinds de godsdienstoorlogen en de onafhankelijkheid van de noordelijke provinciën (de Verenigde Provinciën) in de 16de eeuw, werden de zuidelijke of katholieke Nederlanden steeds als één geheel beschouwd, zowel door de Spanjaarden, de Oostenrijkers als door de Fransen, die de enigen waren die onze regio ooit met geweld veroverd hebben in plaats van door een gewone opvolging van de ene dynastie door de andere.

De werkelijkheid is dat de gezamenlijke geschiedenis van de Belgische provincies al begint in een tijd waarin niet de taal, maar wel de godsdienst en de trouw aan deze of gene dynastie de voornaamste bindmiddelen waren. De taal is maar een factor van gemeenschapsvorming geworden vanaf de 19de eeuw, en in elk geval na de Belgische onafhankelijkheid.

B Plus is een federalistische beweging die absoluut niet alle staatshervormingen in de vuilbak wil gooien en die meent dat er voldoende aandacht moet zijn voor de autonomie van Gemeenschappen en Gewesten. Maar dat neemt niet weg dat men de geschiedenis niet moet gaan herschrijven, in een poging om een geforceerde Vlaamse of Waalse natievorming te bespoedigen. Wat men vandaag Vlaanderen noemt, heeft veel minder te maken met het historische graafschap van weleer met dezelfde naam, dan met het Koninkrijk België waarvan het onmiskenbaar een product uitmaakt. Het heeft anderzijds geen enkele zin om Wallonië voor te stellen als een regio die op illegitieme wijze van Frankrijk losgemaakt zou zijn: Wallonië heeft nooit deel uitgemaakt van Frankrijk, tenzij dan ten gevolge van een annexatie door middel van geweld waarin het geheel van de toen nog Oostenrijkse Nederlanden betrokken waren, inclusief Gent, Brugge en Antwerpen.

Geen meerderheid voor separatisme

Terug naar de hedendaagse politiek dan. Bij B Plus zijn we ervan overtuigd dat de overgrote meerderheid van Vlaanderen niet separatistisch denkt. Er zijn meer dan voldoende peilingen en universitaire studies uitgevoerd tijdens de afgelopen decennia, die dat aantonen. De minderheid van separatisten is echter oververtegenwoordigd op politiek vlak. De hoofdreden daarvoor is dat een aantal kiezers stemt voor separatistische partijen, niet omwille van hun communautair programma, maar wel uit overwegingen die te maken hebben met bijvoorbeeld migratie, veiligheid, fiscaliteit enzovoort. Vlaams Belang heeft de verkiezingen van 26 mei 2019 niet gewonnen omwille van zijn separatisme. En N-VA is zelf zo bang om voor zijn separatisme uit te komen, dat ze de omweg van het confederalisme vooropstellen.  Hoe dan ook, de stemmen voor deze partijen worden achteraf niettemin wel gebruikt om België mee te helpen blokkeren.

Een zeer recente opiniepeiling geeft aan dat een grote meerderheid onder de Belgen, ook de Vlamingen, gewonnen is voor een herfederalisering van de reeds gesplitste delen van de gezondheidszorg. Welnu, B Plus is niet blind voor de politieke werkelijkheid, maar beschouwt zich als woordvoerder van de zwijgende meerderheid die helemaal niet anti-Belgisch is.

En naar de politiek toe is onze boodschap dat de partijen die een universalistische ideologie aanhangen, er zelf goed aan zouden doen hun oor ook wat meer te luisteren te leggen bij die zwijgende meerderheid, eerder dan mee te heulen met Vlaamse of Waalse nationalisten. Integendeel, door meer afstand van deze laatsten te nemen, zouden zij terug meer een aansluiting krijgen bij een groot deel van hun kiespubliek, zo blijkt.

Tony Van de Calseyde & Frédéric Amez,
respectievelijk voorzitter en ondervoorzitter
van B Plus, beweging voor een federaal, efficiënt en solidair België