‘Bäng!’

‘Ik woon zelf in Antwerpen en ik merk hoe de verzuring toeneemt. Je wil niet weten wat je tegenwoordig naar je hoofd geslingerd krijgt als je per ongeluk naast het fietspad fietst. Dan ga je wel even nadenken.’ Aan het woord is de Vlaamse actrice Ruth Becquart. In het weekblad Humo (25 maart) beantwoordde ze enkele vragen over de nieuwe politieke fictiereeks van VTM Deadline 25/5. Daarin speelt ze de spindoctor van Antwerps burgemeester Bert Coenen, een personage dat losjes geënt is op Bart De Wever en vertolkt wordt door Peter Van den Begin. Op het einde van het interview laat Ruth Becquart nog optekenen dat ze naar aanleiding van problemen met haar woning, Bart De Wever rechtstreeks als burgervader mocht ervaren: ‘(…) heeft hij zich heel correct van zijn burgemeesterstaak gekweten. Hij is zelfs persoonlijk de schade komen monsteren. Hij zal me niet van politieke mening doen veranderen, maar wel fijn van hem.’

Dat sfeertje…

Maar het vraaggesprek met de actrice ademt de sfeer uit van wat de laatste tijd nogal frequent wordt getoeterd: men is ‘bang’ voor 25 mei 2014 en voor de N-VA. Men was overigens ook ‘bang’ voor en na 14 oktober 2012. Herinnert u zich nog de uitspraken van Daniël Termont over De Wevers ‘mars naar het stadhuis’? In het Humo-gesprek vallen de begrippen ‘Duits’ en ‘Eva Braun’. Naar ’t schijnt zou Becquarts personage uiterlijk nogal sterk lijken op het simpele liefje van de Führer. Origineel is het wel, een Vlaamsgezinde politicus bijgestaan door een zure ‘Frau Feldwebel’.

‘Eén scène filmden we in de Zuiderkroon, waar zo’n 250 figuranten stonden te zwaaien met Vlaamse vlaggen en De Vlaamse Leeuw meebrulden. Best een enge ervaring, vond ik. Maar zulke dingen gebeuren op dit moment écht (…)’

Welk een doodsangsten moet iemand dan niet hebben uitgezweet onlangs in de Lotto Arena of nog erger, in Diksmuide in de jaren ’60 en ’70 toen er zo’n 60 à 70 000 mensen dat nog ‘écht’ stonden te doen! Gelukkig houden ze langs Vlaamse veldritwegen nog hun mond, die vlaggenzwaaiers. Uiteindelijk is men ‘bang’ (ik zou het misschien beter met een umlaut schrijven…) voor een partij die eigenlijk niet graag meer met vendels zwaait, omdat ze net met vendels zou zwaaien. Men is ‘bang’ voor de rechtse vloedgolf die Vlaanderen zal verzuren, omdat de linkse minderheid misschien voor het eerst sinds meer dan twintig jaar (weinig waarschijnlijk) niet meer in een regering zou zetelen. Men is ‘bang’ voor de sociale afbraak door een partij die nu vooral probeert te bewijzen dat ze sociaal is. Men is ‘bang’ voor een sluipend racisme waar die partij zich tegen afzet en waar De Morgen zich onlangs per ongeluk aan zondigde. Overigens is het een partij met een primeur: sinds 2014 een Antwerps districtsburgemeester van Turks-Koerdische afkomst en vanaf 2015 een burgemeester van Marokkaanse origine in haar rangen.

Argumenten, geen visioenen

Maar waarop is dat ‘bang zijn’ nu gebaseerd? ‘Het zijn nationalisten!’ ‘Ze zijn rechts!’ Misschien wordt het tijd om de slogans even achterwege te laten. Mensen ‘bäng’ (ah, de umlaut) maken voor dreigende beelden van stampvoetende laarzen en schreeuwende bruinhemden door de straten van menig Vlaamse stad na 25 mei lijkt weinig efficiënt en zelfs een heuse banalisering van de geschiedenis. Een afkeer hebben van een ideologie is begrijpelijk en doodnormaal, maar bestrijd tegenstanders met argumenten, niet met visioenen vol umlauten. Doe ons politieke landschap een plezier, want het debat is op dat vlak al even folkloristisch als een man in pandapak op een televisieavond.

Ik was overigens eens in Wenen (oei, ze spreken daar Duits!) en ik wilde bij rood licht in een volkomen verkeersluwe straat oversteken. Je wil niet weten welke verwensingen ik naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Ik wachtte dan toch maar op groen licht. Het land en de stad zijn in handen van de linkse SPÖ (oei, umlaut!). Moest ik als ‘auslander’ nu ook ‘bäng’ zijn? Tot daar de relevantie.