‘Belgische- en islamvirus bedreigen Vlaanderen’

Na een jaar corona-onderbreking was er dit jaar opnieuw een IJzerwake in Steenstrate, de 20ste. Het bleef wel een coronaversie. Met naast de traditionele stoelen voor het publiek ook tafels. De grote tent waar het publiek na de wake blijft hangen om iets te eten en te drinken, was een dak zonder muren en zonder toog. Lunchpakketten konden apart besteld worden. De radicaliteit was ook opnieuw aanwezig.

Volgens de organisatoren waren er 2.450 aanwezigen. Gezien de omstandigheden relatief hoog. Er waren amper bussen die het publiek naar Steenstrate (tussen Ieper en Diksmuide) brachten. Dat zal enkele trouwe deelnemers wel tegengehouden hebben zelf de verplaatsing te maken. Ook de corona-angst speelt zeker nog een rol. Als was er op de weide amper een mondmasker te zien. Ook na corona is er een nieuw en jonger publiek op de IJzerwake.

Wake

Het publiek zat misschien wel anders, maar de traditionele opbouw van de manifestatie bleef dezelfde. Met toespraken een bloemenhulde, bindteksten die verwijzen naar heden en verleden, muziek en samenzang. De koppeling met WOI werd gemaakt door ‘een frontsoldaat’ die in gesprek ging met een meisje van vandaag over Vlaamse zelfstandigheid.

Daarnaast waren er op de 20ste IJzerwake in Steenstrate ook twee sprekers, Wim De Wit, de IJzerwakevoorzitter en Hugo Maes, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Hugo Maes trakteerde de IJzerwakeweide op een traditionele communautaire toespraak. Hij vergeleek België met een Trabant, het DDR autootje: onveilig, onbetrouwbaar in gebruik en duur in onderhoud en verbruik. ‘Je komt er nergens mee zonder dat pech, panne of stil staan je deel wordt. Het vandaag nog willen opkalefateren is dan ook zonde van de tijd en de centen. Iedere goeie huisvader zou de rekening snel maken en het ding naar de schroothoop verwijzen. Kwestie van kosten/baten en gezond verstand’.

Burgerpanel

Ook experimentele vormen van burgerparticipatie zullen volgens Hugo Maes het Belgisch probleem niet oplossen. Volgens Maes is het een degradatie van de legitiem verkozen parlementaire vertegenwoordiging. De uitkomst ligt ook al vast, stelt Maes. ‘Magnette zat al samen met de voorzitters van de MR en Ecolo, om tot één Franstalige eisenbundel te komen. Hun voorstel is vier volwaardige regio’s als hoeksteen van het nieuwe België.’ Volgens de VVB-voorzitter is dat onaanvaardbaar, Vlaanderen levert zo haar numerieke meerderheid in én verliest haar hoofdstad Brussel.

Vlaanderen mag niet beperkt blijven tot een pittoreske regio in Europa. Vlaanderen is meer, hield Maes de toehoorders voor. Vlaanderen is een natie in het hart van Europa met heel wat troeven: ‘drie wereldhavens (Antwerpen, Gent en Brugge), een innovatieve economie, hoogopgeleide werkkrachten, dynamische KMO’s en een eigentijds en uitgebreid sociaal, educatief en maatschappelijk netwerk’ het besluit is duidelijk: ‘Vlaanderen is perfect uitgerust om zelf de uitdagingen van onze tijd met succes aan te gaan.’

Om die Vlaamse onafhankelijkheid op poten te zetten is een gezamenlijke aanpak nodig van de Vlaamse Beweging en de Vlaamse-nationalistische partijen. ‘spijtig genoeg koesteren we al te makkelijk een kwalijke traditie van verdeeldheid, tweedracht en kortzichtig zelf beter weten.’ Maes pleit voor een vast overleg tussen middenveld en partijpolitiek in het OVV (Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen).

V-front

De VVB-voorzitter richtte zich speciaal tot de politieke partijen, zonder er ook maar één bij naam te noemen. ‘als het om de onafhankelijkheid van Vlaanderen gaat, moet aan één zeel getrokken worden, want onafhankelijkheid is prioritair, overschrijdt de partijgrenzen of ideologieën en is dus de facto kleurloos. Eenmaal in een onafhankelijke Vlaamse staat kunnen jullie nadien naar godsvrucht en vermogen voor eigen groot gelijk gaan. Dan bepalen de Vlaamse kiezers wel of er links, rechts of averechts geregeerd moet worden.’ Vlaamse politieke frontvorming en samenwerking is ondertussen een klassieker in de huidige Vlaamse beweging.

Maes besloot: ‘Het probleem heet België. En de oplossing bestaat in de afschaffing ervan. Sinds 1830 had het de kans om te bewijzen wat het waard is en dat is bitter weinig. Het heeft geen toegevoegde waarde meer voor Vlaanderen.’ Hij drukte de hoop uit dat het land haar 200ste verjaardag niet zou halen.

Virus van islamisering

Wim De Wit week wat af van het traditionele communautaire discours en maakte een duidelijke opening naar het conservatieve, identitaire en islamkritische. Waar dat discours in de voorbije edities opdook in de toespraak van de voorzitter, was het nu heel prominent aanwezig, van bij de eerste woorden.

‘Het corona-virus is stilaan onder controle. Dat geeft ons de kans om vandaag opnieuw een fysieke IJzerwake te organiseren, met als thema: “Vrijheid voor Vlaanderen”. Maar deze vrijheid wordt in hoge mate bedreigd door twee andere virussen: het Belgische virus en het virus van de islamisering. Het is onze gemeenschappelijke opdracht deze virussen met alle mogelijke middelen te bestrijden.’

En De Wit ging verder: ‘Met een blinde hardnekkigheid blijven onze politieke elites zich vasthouden aan de dwaze illusie dat islam en democratie kunnen samengaan, als men er maar genoeg geld tegenaan gooit. Dat is het recept voor een ramp, voor dictatuur en voor de ondergang van onze vrijheden.’

Communautair

Toch bleef het communautaire belangrijk in de toespraak. De boodschap kan samengevat worden als: ‘Vlaanderen wordt gegijzeld door België, door Europa, door internationale organisaties.’ Drie niveaus die de Vlaamse meerderheid, numeriek en financieel, binnen België breken.

Ook een oproep aan de ‘V-partijen’ mag dan niet ontbreken. Zeker als die na 2024 een meerderheid in Vlaanderen zouden hebben, moeten ze samenwerken. Maar Wim De Wit stelt zich de vraag of dat moment er wel zal komen: ‘Gaan de verkiezingen in 2024 wel eerlijk verlopen? Herinner u Hoboken 2006 of Amerika vorig jaar. Ik kan er geen vertrouwen in hebben, want de inzet voor de Belgische wanstaat is te groot om het resultaat enkel en alleen van het volk, van de verkiezingsuitslag te laten afhangen. Het loutere overleven van de Belgische staat is voor de Fransdolle loge-machthebbers een voldoende motief om kiesresultaten te vervalsen indien dat hun enige uitweg zal zijn.’

Staatsvorming

Een staatshervorming is geen uitweg voor Wim De Wit, ook confederalisme ziet hij als een vertraging. Een Vlaamse meerderheid moet buiten de Grondwet treden en de Vlaamse onafhankelijkheid verzekeren. Dat kan geen probleem zijn, de Vivaldi-regering schortte per ministerieel besluit grondrechten op tijdens de corona-periode. ‘Het is namelijk een constante in de Belgische politieke geschiedenis dat de traditionele politici de grondwet gewoon naast zich neerleggen wanneer ze dat  omwille van politieke opportuniteit nodig vinden, ook al is dat in strijd met de meest elementaire beginselen van de rechtstaat.’ Dan moet dat voor Vlaamse onafhankelijkheid zeker kunnen, is de redenering.

Diegenen die dat moeten realiseren, de huidige politici kunnen nochtans op niet zoveel sympathie rekenen. Meer dan wat scheldwoorden had De Wit er niet voor. In plaats van dergelijke politici  heeft ‘Vlaanderen echte leiders nodig om zijn lotsbestemming op te nemen. Leiders die de linkse obstakels naar Vlaamse natievorming wegwerken.’ Die obstakels zijn Het Hof, de Loge, de VRT en de EU die Wim De Wit de EUSSR noemt.

Stop islamisering

De apotheose van de toespraak en ook een beetje van de hele IJzerwake was het ‘Stop islamisering’-spandoek van Voorpost. Wim De Wit haalde die op het podium. De dragers kregen een open doekje en een staande ovatie van het publiek. Waarop Wim De Wit vaststelde dat Bart Somers niet aanwezig was. Tot algehele hilariteit van het publiek. Het spandoek bleef er prominent staan voor het slot van de Wake.

Een al bij al traditionele IJzerwake, met de traditionele Vlaams-Nationalistische boodschap. Maar tot grote tevredenheid van de aanwezigen dat het opnieuw kon. De vraag is welke richting de Wake uit wil, richting conservatief-identitair of blijft het een communautaire boodschap? Een vraag  die ook belangrijk is voor de politieke kracht van de boodschap van de IJzerwake.