Blog: De Wever kan Cameron nog iets leren!

Nu dacht ik dat dat idee van een Europa van Volkeren met het verdwijnen van de Volksunie ook wel ruim baan had gemaakt voor wat realisme. De switch van de N-VA van de Europese Volkspartij naar het linkse samenraapsel van de EVA heb ik net daarom nooit goed begrepen. De N-VA zwaait af en toe met een vlag, maar niet langer met de vaandels en wimpels van Sorben, Friuliërs of Catalanen-in-Sardinië. En  gelukkig maar. Met het op de voorgrond treden van een groep realistische maar radicale jongeren – met Bart De Wever op kop – werd dat belegen Europa der Volkeren-discours netjes opgeborgen. Het overlijden van de flamboyante Walter Luyten heeft daar allicht ook een rol in gespeeld; hij was zowat de laatste – na Volksunieër-voor-het-leven Willy Kuijpers – die hier nog een lans zou voor breken.

Niet meer dan normaal dan toch, dat je als voorzitter van de grootste partij van het land, met een gematigd conservatief programma, ingaat op de uitnodiging van de eerste minister van het belangrijke buurland? Wat is er toch op tegen om een mogelijke geestesgenoot beter te leren kennen? Waarom zou Bart De Wever op het matje moeten komen van Schotse, Welsche, Ierse en Cornish (jawel; die zijn ook lid van de EVA) nationalisten? En waarom roepen de belgitudeaanhangers dat als eerste uit? Waarom kwam er geen boegeroep vanuit de ‘volksnationalistische’ Vlaamse Beweging?

‘Belangrijk om te weten is dat de Britse Tory’s (sic – waarom schrijft de gemiddelde Vlaamse journalist Tory’s i.p.v. Tories, en waarom corrigeert de gemiddelde Vlaamse kranteneindredacteur dat niet? – KDr.) van Cameron een unionistische partij zijn. Terwijl wij een fractie delen met independistische partijen uit Schotland en Wales. (…) zijn zij unionistisch, en dat staat haaks op ons nationalistische gedachtegoed.’ Met die dooddoener sloot mijn goede vriend en EVA-voorzitter de deur. ‘De N-VA zal nooit overstappen naar de fractie van de Britse Tory’s (sic.)’ (De Morgen, 24 maart)

Unionisten? Géén nationalisten? Maar beste Eric toch, de Tories heetten in een ver verleden dan wel de Conservative and Unionist Party. Maar dat dateert nog van vóór de Iron Lady! De Tories zullen verdere Devolutie van (binnen) het koninkrijk loyaal steunen. En binnen de conservatieve partij bestaat een steeds sterker wordende fractie die voor eens de Westlothian Question wil opgelost zien worden. En daar ligt nu net het nationalistische kalf gebonden. Als de Schotten, Noord-Ieren en de Welsh een parlement, resp. assemblée krijgen, waarom de Engelsen dan niet?

Pardon? U hoort het in Keulen donderen? Nochtans is die Westlothian Question in mijn ogen net hét gedroomde aanknopingspunt om ook met de Tories de juiste banden aan te halen. Identiteit speelt daarin niet zozeer een rol, maar wel autonomie, zelfbeschikking, of om het met een oude Ijzerbedevaartslogan te zeggen: ‘geen vreemden als heersers in ’t land’.

Want daarover gaat het. Volg even mee. Door de Devolution (defederalisering) binnen het VK hebben Noord-Ierland en Schotland een eigen parlement dat rechtstreeks verkozen is. Zo ook Wales, maar met minder bevoegdheden – het mag geen parlement heten, maar een assemblée (enige vergelijking met Brussel is louter toevallig). Asymmetrisch federalisme dus, zoals in Spanje (veel duidelijker) en in feite ook een beetje in België. Nu zitten in Westminster, zeg maar de federale Kamer van volksvertegenwoordigers, rechtstreeks verkozen Schotten, ‘Noord-Ieren’ en Welshmen én uiteraard Engelsen. Die Schotten, ‘Noord-Ieren’ en Welshmen beslissen mee over de belangen en het beleid van het koninkrijk. En daaronder vallen ook alle bevoegdheden voor Engeland, waar Schotland, Noord-Ierland en (in vele gevallen) Wales zelf voor instaan. In Engeland is dat niet het  geval. De Engelsen (met uitstek de absolute overgrote meerderheid – zoek maar eens op Wikipedia) hebben  voor een aantal zaken i.v.m. gezondheidszorg, onderwijs, lokaal beleid, burgerlijk recht … géén inspraak in Schotland, Noord-Ierland en Wales. Omgekeerd is dat wel en beslissen de niet-Engelsen over het beleid binnen rest-Brittannië ofte Engeland.

Misschien ging het gesprek tussen Cameron en De Wever – tiens bestaat daar ook zoiets als een ‘colloque singulier’? – over zelfbeschikkingsrecht, autonomiestreven, defederalisering, de touwtjes in handen nemen … over scheefgedraaide kieskringen, condominia (of is het condominiums, Van Dale laat me hier in de steek) en ‘zuiver’ federalisme. Over géén vreemden als heersers in het land. Gesplitste kieskringen …

De Tories staan politiek-maatschappelijk niet zo ver van de N-VA. Vooral de sociaalconservatieve vleugel niet. (Straks, op 3 mei gaan de conservatieve arts Theodore Dalrymple en Bart De Wever wat bloemetjes naar elkaar gooien tijdens de uitreiking van de Prijs voor de Vrijheid van Libera!) Maar misschien wil Cameron inzage krijgen in het realistische en nuchtere patroon van De Wever en co om hetzelfde te willen in het VK. Om de Engelse te geven waar ze recht op hebben: autonomie, zelfbeschikking en een eigen – rechtstreeks verkozen – parlement. ‘No taxation without presentation.’ Ze kennen die slogan daar. Dat ze die nu maar eens hanteren. Bart De Wever kan het hen leren.