Carl Devos analyseert VVB en politiek

Op de nieuwjaarsreceptie van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) waren het onderwerp … de VVB én de verkiezingen. Gastspreker Carl Devos speelde doorlichter van dienst. Hij hield de VVB een spiegel voor met een opgemerkte lezing over ‘de rol van de VVB bij de moeder aller verkiezingen’. Het werd een open kritische uiteenzetting, doorspekt met de nodige humor. Devos is een doorgewinterd causeur die ook een kritische boodschap aan een publiek kan verkopen.

Moeder aller verkiezingen

Volgens de bekende politicoloog van de Ugent zijn de verkiezingen van 25 mei 2014 niet voor niets de moeder aller verkiezingen. ‘Wij hebben de gewoonte het belang van elke verkiezing wat te overschatten, maar ook rekening houdend met die relativering is de inzet voor de verkiezingen van 2014 zeer hoog.’ Devos heeft het niet over de inhoud, niet over een sociaaleconomische omslag, niet over confederalisme of een verdere stap in de staatshervorming, neen. ‘Ten eerste zijn dit samenvallende verkiezingen en zullen er normaal gesproken vanaf nu enkel nog samenvallende verkiezingen worden gehouden. Daarnaast is er het unieke historische feit dat er na deze verkiezingen een periode van vijf jaar volgt waarin er geen verkiezingen meer zijn.’

Vijf jaar zonder verkiezingen is volgens de professor ongezien in de recente geschiedenis van het land, waar er gemiddeld om de twee jaar een stembusgang is. Die verkiezingen hebben ook altijd een invloed op het niveau waar er geen verkiezingen zijn. Maar daarnaast is er een grote politieke consequentie: ‘Wie in 2014 uit de coalitie valt, staat voor vijf jaar aan de zijkant. Het zal moeilijk zijn om de militanten gemotiveerd en de mandatarissen gepassioneerd te houden voor een partij die in de oppositie belandt.’

Wegen

Omdat de verkiezingen van 25 mei 2014 zo belangrijk zijn moet de VVB maximaal wegen want daarna is het voor vijf jaar gedaan. Een goede raad van Devos voor elke drukkingsgroep. Maar volgens de Gentse politicoloog weegt de VVB niet genoeg door. ‘De VVB speelt onder haar intellectueel gewicht en moet investeren in zichtbaarheid. (…) De VVB heeft een imagoprobleem, is niet bekend of geraakt niet verder in de perceptie dan onjuiste typeringen en vooroordelen. De VVB moet frisser zijn en dynamischer. Ze moet een ideeën organisatie zijn, die via de klassieke media, het web en de sociale media haar ideeën verspreidt.’

Volgens de professor moet de VVB zich voor de beïnvloeding richten op ‘enkele individuen van de Open VLD, CD&V en N-VA. Naar het Vlaams Belang moet de VVB zich niet richten, daar zitten enkel overtuigden.’ En om het de Vlaamse Volksbeweging makkelijk te maken gaf Devos een lijstje vragen mee voor die partijen. Eerst voor CD&V: ‘Wat bedoelt de partij met het “positief-confederalisme”? Ik heb er gisteren vier pagina’s over ontvangen, ik heb ze gelezen maar weet het nog niet. Wat is CD&V van plan na 25 mei? Hoe zien ze een volgende staatshervorming? Hoe zien ze de uitvoering van de zesde staatshervorming?’

Volgens Carl Devos moet de VVB ook in grote getale aan het congres van de N-VA staan (wat ze zullen doen – PB) en ook binnen zouden N-VA-leden die VVB’er zijn zich in discussies kenbaar moeten maken als VVB’er. Door met degelijke argumenten te komen discuteren, kan de VVB als ideeënbeweging invloed uitoefenen op de N-VA. Devos gaf ook al enkele vragen en opmerkingen mee. ‘De teksten van de N-VA over confederalisme zijn duidelijk maar de interviews van verschillende toppers van de partij zorgen voor vele vragen. Als het confederalisme in fases moet gerealiseerd worden, wat moet er dan zeker in die eerste fase? Waar wordt de lat gelegd? Hoe zit het met het confederalisme in de sociaaleconomische herstelregering? Wat is de prioriteit?’ De VVB en bij uitbreiding de Vlaamse beweging moeten de partijen bevragen.

Antwoord

Volgens Steven Vergauwen, directeur van de VVB, was de analyse van professor Devos hard en eerlijk en komt ze overeen met de interne analyse die de nieuwe beleidsploeg al gemaakt had. Het antwoord van VVB-voorzitter Bart De Valck klonk als het te verwachten antwoord op een nieuwjaarsreceptie. Hij maakte voor de aanwezige leden een analyse van de huidige politieke situatie. Ter gelegenheid van de locatie, Brugge, vergeleek hij de situatie in 1302 en bij de boerenkrijg met de huidige situatie: ‘Twee momenten van verzet, als de ruggengraat van de samenleving – de ambachtslui, de boeren, de kleine ondernemers van hun tijd – op het punt stonden te breken.’ Vertaald naar vandaag is dat ‘Het gemor aan de Vlaamse werkende en werkgevende kant klinkt net zoals in het verleden luider en luider, omdat er door een zonevreemd bestuursniveau op een oneerlijke en onredelijke manier aan onze basiswelvaart wordt geraakt.’

Naast de historische vergelijking plaatst de VVB haar onafhankelijkheidseis meer en meer in een Europese context. Er zijn nauwe banden met de Schotse en Catalaanse en andere nationalisten in Europa die ijveren voor meer politieke autonomie. ‘In diverse West-Europese staten komen dezelfde bestuurlijke ziektesymptomen naar boven. Historisch gegroeide volkeren met een eigen dynamiek voelen zich niet meer thuis in het gearrangeerde huwelijk waarin ze door een speling van geschiedkundige factoren zoals oorlogen en trouwpartijen in verstrikt raakten. De motivatie om een inefficiënt, onaangepast en verouderd staatsverband te verlaten, klinkt door in Catalonië, Schotland en Vlaanderen.’ Om deze eis samen kracht bij te zetten verzamelt de VVB in samenwerking met Catalaanse en Schotse zusterorganisaties en met partners uit Baskenland en Zuid-Tirol in Brussel op 30 maart 2014. Dat wordt een manifestatie voor het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren binnen Europa en in Vlaanderen onder de campagne: ‘JA voor Vlaanderen’, een opwarmer voor de independentisten in Europa, vlak voor de Europese verkiezingen.

Naast de Europese meeting in maart meldde VVB-voorzitter Bart de Valck ook dat er een nauwere samenwerking komt tussen de VVB en het Algemeen Nederlands Zangverbond (ANZ) de organisator van het Vlaams Nationaal Zangfeest. Beide verenigingen zullen ‘vanaf het eerstvolgende Zangfeest (17 maart – PB) inhoudelijk en vormelijk samenwerken.’ Ook daar zal de campagne ‘JA voor Vlaanderen’ centraal staan. In tijden van confederalisme blijft één ding duidelijk. De VVB blijft op het pad van de onafhankelijkheid. De 51^ste Vlaming overtuigen om voluit die kaart te trekken blijft hét doel. JA voor Vlaanderen blijft JA voor onafhankelijkheid. Ook in 2014.

(Carl Devos adviseert de VVB politici te gaan bezoeken. Op de receptie mocht de VVB zelf een rist politici ontvangen van de twee Vlaams-nationale partijen. Voor N-VA zagen we kamerfractieleider Jan Jambon – die jarenlang een hoofdrol speelde in de VVB -, ondervoorzitter Ben Weyts, Vlaams parlementsfractieleider Matthias Diependaele, de kamerleden Siegfried Bracke, Sarah Smeyers, Zuhal Demir, Jan Van Esbroeck, Cathy Coudyser, Daphné Dumery, Vlaams parlementslid Karim Van Overmeire en senatoren Elke Sleurs, Lieve Maes en Patrick De Groote. Voor Vlaams Belang tekenden present oud-partijvoorzitter Bruno Valkeniers, kamerleden Rita De Bont – gewezen voorzitter van de VVB -, Peter Logghe – gewezen nationaal bestuurslid van de VVB -, de senatoren Bart Laeremans en Yves Buysse.) 

Foto: Carl Devos tijdens zijn toepsraak voor de VVB in Brugge © Kris Dhooge

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>