Conner Rousseau wil van 1 mei ‘de dag van de leegaard’ maken

Doorbraak heeft met de socialistische auteur Erik De Bruyn zijn anti-Vlaamse excuusguus gevonden. Alsof Doorbraak een excuus nodig heeft om te kunnen aantonen dat het niet 100% Vlaamsgezind is; alsof dat verwerpelijk zou zijn. Dat Doorbraak als medium ideologisch polymorf is, kan ik vatten, want dat is de Vlaamse Beweging ook, of zou ze mijns inziens moeten zijn. Doorbraak is geboren als berichtenblad van de Vlaamse Volksbeweging. Spugen op je pamper en je legaat de nek omwringen om de schone schijn, is misschien goed om aanzien te verwerkelijken bij de big boys van de mediaclub, maar het is een sluipend gif voor je identiteit.

Groene coronahypocrisie

Paul Stoffels van farmabedrijf Johnson & Johnson kwam in De Afspraak haarfijn uitleggen hoe ze, via testen op dieren, een coronavaccin ontwikkelen. Ik dacht… owla, nu komt het… pachamama, Meyrem Almaci, die ook aan tafel zat, zal Stoffels de huid vol schelden voor het leed dat hij dieren aandoet. Ze zal luid schreeuwen dat proeven op dieren verwerpelijk zijn en daarbij ostentatief zwaaien met haar dierenproefvrije roze-groene lippenstift. Ik dacht, morgen staan de kranten vol van reacties van Greenpeace, GAIA en Anuna De Wever. Woensdag zullen ze zich vervolgens met bloed besmeurd vastketenen aan de gebouwen van Johnson & Johnson. Maar neen, de hypocrisie en cognitieve dissonantie vierde hoogtij, Almaci knikte bevestigend en Greenpeace, GAIA en Anuna De Wever hulden zich in een oorverdovende stilte. Maar als straks een meikever dreigt te verdrinken of het paren van aardwormen verstoord wordt, dan springen ze met z’n allen luidruchtig op de barricades en schreeuwen ze moord en brand. Is er voor Groen nog politiek leven na de coronahypocrisie?

Michael Moore liet de wereld in een doortastende reportage zien dat groene bewegingen wereldwijd in stilte verkracht worden door ‘groene’ zakkenvullende zakenmensen en ‘groene’ zakkenvullende politici. Hij deed minutieus uit de doeken hoe groenen zweven op CO2-wolken van bedrog en huichelarij. Maar ook hoe miljoenen groene subsidies besteed worden aan onrendabele poenige kortetermijnprojecten, zonder efficiënte wetenschappelijke onderbouw. Bij dit alles moet ik denken aan de woorden van Charles Dickens: ‘Alle goede dingen, die voor kwade doeleinden worden misbruikt, zijn erger dan die dingen, welke van nature slecht zijn.’

Cat fight in smurfenland

Maggie De Block beschuldigde partijgenote Els Ampe er van om levensgevaarlijke uitspraken op Twitter los te laten. Dit is niet de pot die de ketel verwijt, maar een supercontainer die een jerrycan met de vinger wijst omdat ze vervuilende diesel vervoert. Is 63 miljoen mondmaskers verbranden, duizenden mensen naar coronabroeihaarden laten reizen, niet voldoende tests voorzien, geen voldoende beschermingskledij voorzien, de woonzorgcentra aan hun lot overlaten… dan niet levensgevaarlijk gebleken misschien?  Ben je vergeten, Maggie, dat je voorzichtige wetenschappers voor dramaqueens en angstprofeten verweet? Maggie, neem effen tien stappen achteruit en kijk in de spiegel vooraleer je partijgenoten steggelend onderuit haalt.

Eigen strand eerst

Els Ampe is een vrouw met ballen en een fikse portie gezond verstand. Als ze de voorzittersverkiezingen verliest, keert ze best terug naar haar geboortestad Oostende, want daar kan de burgemeester ballen en verstand gebruiken. Bart Tommelein pleit daar nog steeds voor een ‘dompas’   ̶  naar de Zuid-Afrikaanse apartheidspasjes. Hij twijfelt enkel nog of hij de toeristen zal markeren met een zeester, een schelpenbandje of een kwallenbeet.

De kustburgemeesters zullen te kust en te keer zelfs beslissen of de kust veilig is. Dat is zowat het besluit van hun kakelconventie van afgelopen woensdag. Het kustburgemeesteroverleg was een kakofonie van meningen die klinkt als een symfonie van Babel. Als de Nationale Veiligheidsraad al onduidelijk was dan zeker zijn kustburgemeesters het in het kwadraat. Nu komen ze na 11 mei terug samen en mogen ze elk hun plan van eigen-strand-eerstpolitiek komen toelichten aan sultan Carl Decaluwé.

De dag van de leegaard

Op 1 mei legt elke socialist een ei. Mateke Rousseau wil zijn ‘ei van columbus’ ook kwijt. Maar een ei dat wijzer wil zijn dan de kip, baart een uilskuiken dat mayonaise in de kop schift. Vanuit zijn buitenverblijf in Nieuwpoort jeremieert hij voor meer staat en meer solidariteit. Met andere woorden, bedrijven die een enorme bijdrage leverden aan de bestrijding van het coronavirus door te sluiten om hun arbeiders en de maatschappij te beschermen, moeten aan de galg. Conner Rousseau zal, nadat bedrijven knockout geslagen werden door de lockdown, hen bedanken voor die inspanningen door ze te nationaliseren en de winsten te verdelen onder de hangmatsocialisten die thuis dagdievend de Internationale neuriën. Het ‘mateke’ wordt een maat voor niets en het land een nietsland, of hoe de dag van de arbeid, de dag van leegaard wordt.