Dawkins concludeert wat onbesuisd
Hij gooit het kind met het badwater weg
Straks doet hij me nog twijfelen aan heel zijn genentheorie
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnement
Het komt me voor dat Richard Dawkins, de evolutiebioloog die in 1976 wereldfaam verwierf met The Selfish Gene, daarnet op Twitter iets te ijverig de verdediging heeft opgenomen van de opiniepeilers.
Dat deze moderne chiromanten er bij de voorspelling van de kiesuitslag in de Verenigde Staten volkomen naast zaten, is volgens hem geheel te wijten aan de oneerlijkheid van de ondervraagden: “De mensen geneerden zich ervoor toe te geven dat ze Trump-aanhangers waren. Terecht overigens.”
Dawkins lijkt te vergeten dat de peilers ook bij de Brexit er stevig naast zaten. En er zijn zo veel voorbeelden te geven, uit alle landen.
Maar fundamenteler: als die oneerlijkheid de peilers inderdaad parten speelt, hoe denken ze die in het vervolg dan te omzeilen? Dawkins moet zich afvragen of het hier niet om een onvermijdelijke fout gaat, een systeemfout, een methode-fout? Want nu veroordeelt hij heel de sport van het opiniepeilen grondiger dan hijzelf misschien wil.
Tags |
---|
Personen |
---|
Marc Vanfraechem (1946) werkte voor Klara (VRT-radio); vertaler, blogger http://victacausa.blogspot.com sinds 2003. Hij schrijft het liefst, en dus meestal, artikels met daarin verwerkt vertaalde citaten van oude auteurs, die hem plots heel actueel lijken.
Bestuurlijke nalatigheden die rampen erger maken dan ze hadden moeten zijn… dat soort zaken kwam al voor in de vierde eeuw voor Christus.
Waterramp in Spanje gebeurde in gebied waar meer dan 50 dammen gesloopt zijn.