Sahra Wagenknecht over Edmund Burke en Roger Scruton
Sahra Wagenknecht
foto © AFP
Stel, je kunt een pint gaan drinken …ofwel met de linkse Sahra Wagenknecht, ofwel met het links-liberale mateke van Vooruit? Wie kies je?
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementWie een uitstekend geschreven, toegankelijke, moedige, en heel Duitsland verrassende politieke analyse wil lezen, kan terecht bij Sahra Wagenknecht, parlementslid van Die Linke:
De Wijsheid in de Tradities
‘Erkenning van de belangrijke rol die tradities en culturele patronen spelen in het menselijk denken en handelen, en waardering van de betekenis ervan voor de samenhang van gemeenschappen, behoren in de ideeëngeschiedenis tot de kern van het conservatieve erfgoed. De geestelijke vader van die stroming, de Brits-Ierse filosoof Edmund Burke, heeft telkens weer gewezen op de wijsheid die in gemeenschappelijke gebruiken en overleveringen besloten ligt, en waarzonder gemeenschappen uiteen zouden vallen. Letterlijk vertaald en niet toevallig betekent het Griekse woord ethos, dat de canon van de waarden van een mens of van een hele gemeenschap beschrijft: gewoonte, zede of gebruik.’ (p.219).
Mensen die hun traditionele levensstijl willen behouden, worden door de lifestyle-linksen wat meewarig ‘conservatief’ genoemd. Daarover zegt Wagenknecht het volgende:
‘De term is niet verkeerd. Mensen die zo denken willen inderdaad een waardensysteem in stand houden en voor vernietiging behoeden dat in het geglobaliseerde kapitalisme van onze tijd massief onder druk staat en deels al stuk is. Dit waardensysteem richt zich op de gemeenschap en benadrukt het belang van verbondenheid, van ergens bij te horen. Daarmee staat het in de traditie van zowel de arbeidersbeweging alsook van het klassieke conservatisme, dat de begin 2020 overleden Britse publicist Roger Scruton ooit “de filosofie van de verbondenheid” heeft genoemd.
Met het politieke conservatisme, te weten dat van de partijen in verscheidene landen die zich ‘conservatief’ noemen, heeft dit waardenconservatisme evenwel nauwelijks iets te maken. (p.221)
Sahra Wagenknecht
Die Selbstgerechten – Mein Gegenprogramm für Gemeinsinn und Zusammenhalt
Campus Verlag, 2021, Frankfurt/New York
Die Weisheit in den Traditionen
Die Anerkennung der wichtigen Rolle, die Traditionen und kulturelle Prägungen für menschliches Denken und Verhalten spielen, und die Wertschätzung ihrer Bedeutung für den Zusammenhalt von Gesellschaften gehören zum zentralen ideengeschichtlichen Erbe des Konservatismus. Der geistige Vater dieser Strömung, der irisch-britische Philosoph Edmund Burke, hat immer wieder auf die in gemeinsamen Bräuchen und Überlieferungen enthaltene Weisheit hingewiesen, ohne die Gesellschaften zerfallen würden. Das griechische Wort Ethos, das den Wertekanon eines Menschen oder einer ganzen Gesellschaft beschreibt, heißt nicht zufällig wörtlich übersetzt Gewohnheit, Sitte oder Brauch.
Philosophie der Zugehörigkeit
[…] Der Begriff ist nicht falsch. Menschen, die so denken, wollen tatsächlich ein Wertesystem erhalten und vor Zerstörung bewahren, das im globalisierten Kapitalismus unserer Zeit unter massivem Druck steht und teilweise bereits zerbrochen ist. Dieses Wertesystem ist gemeinschaftsorientiert, es betont die Bedeutung von Bindungen und Zugehörigkeit. Damit steht es sowohl in der Tradition der Arbeiterbewegung als auch in der des klassischen Konservatismus, den der Anfang 2020 verstorbene britische Publizist Roger Scruton einmal »die Philosophie der Zugehörigkeit« genannt hat.Dieser Wertkonservatismus hat allerdings mit dem politischen Konservatismus, also den Parteien, die sich in den verschiedenen Ländern konservativ nennen, kaum etwas zu tun.
Categorieën |
---|
Tags |
---|
Personen |
---|
Marc Vanfraechem (1946) werkte voor Klara (VRT-radio); vertaler, blogger http://victacausa.blogspot.com sinds 2003. Hij schrijft het liefst, en dus meestal, artikels met daarin verwerkt vertaalde citaten van oude auteurs, die hem plots heel actueel lijken.
Bestuurlijke nalatigheden die rampen erger maken dan ze hadden moeten zijn… dat soort zaken kwam al voor in de vierde eeuw voor Christus.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.