De afgang van het WEF: E finita la commedia.

De jaarlijkse hoogmis van hogepriester Claus Schwab in Davos zit erop. De korte slotverklaring van de WEF-president Børge Brende was een afspiegeling van een week in mineur, ondanks de hoogdravende en zelfvoldane toespraken die dit evenement kenmerken. Dat schrijft Michael Verstraeten (Vrijheid) in deze vrije tribune. 

Brende kwam niet veel verder dan wat opwinding over een paar tientallen bedrijven die commissies hadden opgezet. Hier en daar ter wereld worden non-profits opgericht om technologie, veerkracht en het obligate klimaat te verbeteren. That’s it. Na alle voorspellingen van Klaus Schab hadden we nu minstens een groot applaus verwacht voor de realisatie van de Grote Reset. Behalve een bij wijlen van vreugde kirrende Ursula von der Leyen, heeft niemand die reset gezien.

Privévliegtuigen en escortdames

Ter herinnering: Schwab had voorspeld dat door corona – niet door de maatregelen – zoals bij de pest, de economie zwaar zou krimpen. Met 30 % in Duitsland bijvoorbeeld. Die krimp zou permanent zijn. Door onze enorme armoede zouden we het consumeren beu zijn geworden. We zouden kiezen voor het klimaat en immateriële weldaden. Daarbij zouden we een gigantische digitale revolutie meemaken.

Niets daarvan heeft zich gerealiseerd. Mocht het boekje van Schwab getuigen van verregaande ziener-capaciteiten, dan was Davos dit jaar een feest geweest en zouden we ook zowat permanente coronamaatregelen hebben tegen allerlei al dan niet ingebeelde ziekten. Edoch: de top werd gedomineerd door privévliegtuigen en escortdames.

Waaraan heeft het WEF haar gigantische afgang te danken?

Er zijn meerdere factoren. Vooreerst is het gebruikelijk in de internationale politiek dat topontmoetingen gepaard gaan met veel grootspraak. Hoe meer de verklaring ronkt, hoe beter voor de camera’s. De Amerikaanse gewezen buitenlandminister en klimaatgezant John Kerry verwoordde het opvallend duidelijk. ‘Wij zijn de uitverkorenen’, sprak hij de zaal apostolisch toe. Weinig verrassend voegde hij eraan toe dat een mystieke interplanetaire kracht hen die inspiratie heeft gegeven. De goddelijkheid van de leidende gutmenschen is niet ver meer af.

Maar de harde realiteit is dat zodra al die goden van de berg afdalen, ze al lang vergeten zijn hoe verheven ze wel zijn. De politieke leiders denken dan alleen nog aan elke punt achter de komma van hun eigenste volgende kiespeiling. De bedrijfsleiders aan hun bonus afhankelijk van balanced scorecards en KPI’s. Hetzelfde gebeurt bij andere internationale topontmoetingen. Herinner u de klimaattoppen die iedere keer weer vaststellen dat de doelstellingen van de vorige top niet worden gehaald. Herinner u het vals prijsplafond voor gas van de EU dat kan worden opgeschort. Veel bla bla, en weinig boem boem. Het is een al zeer oude internationale traditie.

Gebuisde professor

Ten tweede is er een groot probleem met de werkelijkheidsvreemde aannames van professor Schwab. Zijn centraal uitgangspunt is dat hij de economie van de middeleeuwse pest als basis neemt om de gevolgen van corona in te schatten. Dat we in een totaal andere economie zitten, en het percentage doden totaal niet vergelijkbaar was met de pest, ontgaat de man. Hij voorspelde het ‘groot succes’ van de coronamaatregelen en de permanente angst bij de bevolking. Die angst vormt de basis van de permanente krimp in de economie en de keuze voor het keihard consuminderen. Het hoeft dus helemaal niet te verwonderen dat de voorspellingen die worden gedaan door Schwab er totaal naast slaan.

De top van het bedrijfsleven en de politiek staat in Davos te juichen voor een zweverige gebuisde professor. Treffend geïlustreerd door een mevrouw met een gevlochten lampadaire op haar hoofd die in een volle zaal uitkraamde dat we moeten allemaal healen om zo tot de Almachtige te komen, weg van de niet-fysieke crisis, om zo onze plaats in de mensheid terug op te nemen. Om nog maar te zwijgen van een kwaaie Indiase Mevrouw die stellig beweerde dat in 2070 maar liefst 3 miljard mensen zouden wonen in … onbewoonbaar gebied. Geen enkele eerbiedwaardige aanhoorder stond recht om haar te wijzen op de ongerijmdheid van haar postulaten.

Naïef geloof in overheid