De ‘flamandisation’ van het Belgisch voetbal

Het spook van de ‘flamandisation’ (vervlaamsing) waart al een tijdje door Wallonië. De onheilsboodschap was al in oktober 2010 met succes gelanceerd door kolonel Luc Gennart, de commandant van de luchtmachtbasis van Florennes. Hij had beweerd dat de hoge posten in het leger massaal door Vlamingen werden ingenomen. Daarna was het hek van de dam. Elke dag stond er in de francofone pers wel een bang verhaal over de ‘flamandisation’ in de diplomatie, de federale administratie en – na het ontslag van Fernand Koekelberg – zelfs bij de federale politie.

Dictaat
Niets beroert echter gemakkelijker de emoties van de gewone man dan de sector brood en spelen. De agressieve kop in La Capitale had alles te maken met de omstreden competitiehervorming van de Koninklijke Belgische Voetbalbond (KBVB). De krant legde dat uit als een staatsgreep van de Vlamingen in het voetbalkoninkrijk, naar analogie met de situatie op het politieke terrein, waar – nooit gezien – Vlamingen eveneens voet bij stuk houden. Een ‘dictaat’ noemen ze dat in Francofonië. Wallonië dreigt helemaal uit de boot te vallen. Slechts vier van de vijftien belangrijke posten bij de KBVB en de Profliga worden nog door Franstaligen bezet. De top is Vlaams en dat is ongehoord. De Waalse ploegen Standard en Charleroi kregen de raad alle hervormingsplannen van de G4 (Anderlecht, Racing Genk, Club Brugge en AA Gent) te dwarsbomen. Die G4 is immers maar een ‘verzameling Vlaamse ploegen die de wet willen dicteren’. De Brusselse club Anderlecht wordt door die Brusselse krant blijkbaar beschouwd als een homogeen-Vlaamse club.

Die boodschap werd ook nog eens uitgedragen door RTBf-sportjournalist Rodrigo Beenkens, die in een tv-debat zelfs beweerde dat de ‘flamandisation’ van het voetbal bevolen was door … Bert Anciaux. Hier en daar steeg homerisch gelach op, maar toch.

Frustratie
De frustratie heeft natuurlijk alles te maken met de slechte prestaties van de Waalse clubs. Het zou best kunnen dat er volgend voetbalseizoen 2011-2012 nog slechts één Waalse club, Standard Luik, in de hoogste afdeling speelt naast één Brusselse (Anderlecht) en veertien Vlaamse clubs. En dan is vier op vijftien topfuncties niet eens zo slecht. De voorbije jaren verdwenen talrijke Waalse clubs naar lagere afdelingen, niet zelden wegens bedenkelijk financieel bestuur. Zo zakten Bergen, La Louvière (met zelfs een gokschandaal er bovenop), Moeskroen (failliet) en het zeer provinciale Tubeke (Tubize) naar lagere regionen. Veel vroeger nog: Olympic Charleroi, FC Luik, Séraing, Tilleur en zelfs Verviers.

‘Die zot van de N-VA’
Vage klachten over de benadeling van Waalse clubs zijn echter niet nieuw. Het toppunt werd bereikt in La Dernière Heure van 30 oktober 2010. Toen stond in de vierde klasse de wedstrijd Moeskroen-La Louvière op de agenda, een soort gevecht tussen de restanten van failliete clubs uit de eerste klasse. Moeskroen heet nu Royal Mouscron Peruwelz (RMP) en La Louvière is nu Football Couillet La Louvière (FCLL). Op de vraag of Moeskroen binnen vijf jaar terug in de hogere afdelingen zal spelen, zegt sportief directeur Philippe Saint-Jean dat het moeilijk wordt uit de vierde klasse te geraken. Want … ‘Laat het ons maar ronduit zeggen: die zot van de N-VA (Bart De Wever – red.) installeert een afschuwelijk klimaat dat zijn gevolgen heeft op dit niveau’. De reden: twee rode kaarten voor Moeskroen-spelers door Vlaamse scheidsrechters, uiteraard zonder enige reden. Het stond er echt.

Corruptie
De problemen van heel het Belgisch voetbal liggen uiteraard elders. Blijkbaar heeft men noch in het noorden noch in het zuiden door dat heel de sport – voetbal inbegrepen – steeds minder met sport en steeds meer met meedogenloze commercie te maken heeft. Het is denkbaar dat die commerciële logica wat sneller fataal is voor voetbalclubs in troosteloze Waalse oorden, waar corrupte politiek en frauduleus beheer ook buiten het voetbal waarneembaar zijn.